Inudücz
kkuïi!
IRIUM voor PARELWITTE TANDEN
GEBRUIK PEPSODENT
DE TANDPASTA MET IRIUM
Pgftsacjgn.1
23
eed en hoeveel leed het mij ook doet
voor de nabestaanden van den heer
Krauert."
Na deze verklaring kon Karei even
eens gaan zitten. De volgende getuigen
waren Herbert Neist en dokter Rausch-
ner. Op de publieke tribune was het
doodstil. In de zaal klonk de heldere
stem van den rechter, die beantwoord
werd door de meer gedempte stemmen
van de getuigen. Nu en dan lieten ook
de openbare aanklager en de verdedi
ger zich hooren. Zij stelden een enkele
vraag en bepaalden zich dan weer tot
luisteren.
Kort en zakelijk legde Herbert Neist
zijn verklaring af, die voornamelijk
betrekking had op de bekentenis van
Krauert. Dokter Rauscliner bevestigde
zijn verklaring en daarop werd Ilse
Stabler voorgeroepen.
Ilse droeg een donkeren mantel, waar
hij haar bleeke gelaatskleur scherp
afstak. Toen zij de beklaagdenbank
passeerde, wierp zij Peter een bemoe
digenden blik toe. Ook zij had haar
verklaring spoedig afgelegd, evenals
Hieronymus Kugel. Toen de smid alles
had meegedeeld, wat hij zich herinnerde
van Peter's bekentenis, voegde hij er
nog naïef aan toe, dat de beklaagde
geen sleeht karakter kon hebben, want
hij was uitsluitend tot zijn bekentenis
gedreven, ten einde een onschuldige te
verschoonen van een ongegroude ver
denking.
Toen hij gereed was iuet zijn ver
klaring kreeg eindelijk de openbare
aanklager het woord. Scherpzinnig en
zakelijk vatte hij zijn oordeel samen.
De verklaringen van den beklaagde
droegen het "stempel der waarheid. Het
was bewezen dat het slachtoffer het
eerste schot had gelost. Want de hout
hakkers hadden slechts twee schoten
hooren vallen en volgens de verklaring
van den dokter was het schot van den
beklaagde direct doodelijk geweest,
terwijl uit het onderzoek van het ge
weer van het slachtoffer was gebleken,
dat daarmee inderdaad ook één schot
was gelost.
Bezwarend voor den beklaagde was
het feit, dat hij zich het geweer van zijn
broer wederrechtelijk had toegeëigend
en geen vergunning bezat een wapen
te dragen. Hij ontkende dat het zijn
bedoeling was geweest te stroopen en
daaruit zou men kunnen eoncludeeren,
dat hij zich uitsluitend met het geweer
naar het bosch had begeven, om zich
op Philip Krauert te wreken.
Aannemelijker was echter zijn eigen
verklaring, dat hij het slechts meege
nomen had uit gewoonte. Uit de ver
schillende getuigenverliooren was die.
gewoonte inderdaad vast komen te
staan. En wanneer men dit als waarheid
aannam was er dus geen sprake van
moord met voorbedachten rade, maar
van een daad gepleegd in een opwelling
van drift.
Niettemin bleef die daad ernstig
genoeg. Er waren vele verzachtende
omstandigheden aan te voeren, doch
zelfs als men die ten volle liet gelden,
werd liet misdrijf er niet door ver
schoond. Een rechtvaardige straf was
hier op haar plaats en dus eischte hij
schuldigverklaring van den beklaagde
aan doodslag en een gevangenisstraf
voor den tijd van twee jaar en zes maan
den
De openbare aanklager ging zitten.
Het werd doodstil in de zaal. Peter
Neist liet het hoofd op zijn borst zin
ken en aan de lippen van Ilse Stabler,
ontsnapte een scherpe, maar onmid
dellijk onderdrukte kreet van ontstel
tenis.
Thans stond de verdediger op. Het
was iemand van middelbare lengte,
met een hoog en vooruitspringend voor
hoofd eu een intelligent gelaat. Rustic
en beheerscht klonk zijn stem in d<
zaal. Hij zou geen juridisch be tooi
houden, doch zich bepalen tot de veet<
tussclien de twee families, die lari;.
voor het misdrijf bestond; de reacth
nagaan, die het tegenover zijn vadei
gepleegde bedrog in de zie! van den toen
nog zoo jeugdigen beklaagde moest heb
ben gewekt eu ten slotte de mentaliteit
schilderen van de jeugd in die dagen
van oorlog, revolutie en algemeene
verwildering.
Een uur lang hield de verdediger zijn
gehoor gel>oeid in een krachtig pleidooi,
dat de gezworenen tot clementie moest
bewegen. Ten slotte wees hij op den
onbesproken levenswandel van Peter
Neist en stelde in liet licht met hoeveel
geestkracht hij ziclizelf had gereclas-
seerd en zich had opgewerkt tot een
nuttig lid van de maatschappij. Hij
eindigde het pleidooi met een vurige
peroratie en toen zijn stem in de groote
zaal verklonken was. bleef liet eenig<
oogenblikken doodstil. Zoo diep wa
de indruk, dien zijn woorden hadden
gemaakt.
Nu trokken de rechter eu de gezwo
renen zich in de raadkamer terug. Stra
lend scheen het voorjaarszonnetje ii
de rechtszaal. De openbare aanklage:
zat te schrijven. Iu de stilte kraste ziji.
pen hoorbaar op het papier. Ergens
buiten sloeg ecu torenklok vier uur.
Herbert Neist en zijn zoons zwegen,
maar hun gelaatstrekken verrieden de
kwellende spanning, waarin zij ver
keerden. Herhaaldelijk keken zij naai
de deur, waarachter over Peter's lot
werd beslist. De Iompenmillionnaii
bewoog onrustig zijn lippen; het leek
of hij bad.
Eindelijk keerden de gezworenen
terug. Ademloos wachtte men hun uit
spraak af. En toen verhief de voorzitter
zich van zijn zetel:
„De beklaagde is schuldig bevonden
aan doodslag en met inachtneming
van alle verzachtende omstandigheden
veroordeeld tot een gevangenisstraf
voor den tijd van een jaar. De tijd in
voorarrest doorgebracht zal van deze
straf in mindering worden gebracht.
Peter Neist hoorde zijn vonnis be
rustend aan. Het leek zelfs, of zijn bleek
gelaat een glimp van vreugde vertoon
de. Wat beteekende het voor hem, die
zooveel jaren geleden had, nog een jaar
langer te moeten lijden Hij had immers
een veel strengere straf gevreesd.
Herbert Neist en de anderen zagen er
evenmin uit, of de straf liun tegenviel.
Kaarsrecht stonden zij in de rij der ge
tuigen. En langzaam begon de publieke
tribune leeg te stroomen.
Vooraan in de zaal nam Peter af
scheid van zijn vader en broers.
„Het is nog maar negen maanden,
Peter," zei Herbert Neist. „Houd je
dapper."
„En dan kom je weer voorgoed thuis,"
vulde Karei aan.
„En als je soms hier niet wilt blijven,
dan kom je maar naar Canada, Peter."
Hun bemoedigende woorden deden
Peter goed. Voor men hem wegleidde
trad Ilse nog op hem toe.
„Ik wacht op je, Peter!" fluisterde
zij ontroerd, terwijl zij zijn handen
drukte.
Peter dankte haar met een innigeu
blik. „Ilse...." zei hij bewogen.
„Ja, ik wacht, Peter. Ik wacht.
En vast drukte Peter haar hand.
In de lange gang van het gerechts
gebouw drong zich een kleine, schrale
man aan Peter's zijde en trok hem aan
zijn arm. Toen Peter zijn hoofd om
wendde, staarde Hij in het gerimpelde
gezicht van den lompenmillionnair.
S/of op blz. 27
Of Uw schoentjes nu rood,l
groen, blauw of grijs zijn,\
of nog een andere tint heb
ben, of ze van Leer, Nubuck,
Suède, Zijde of Linnen of
van nog ander materiaal zijn
vervaardigd, Tana brengt
voor elk schoentje het juiste
onderhoudsmiddel en in de
juiste kleur. Daarom wordt
Tana-crême -een schoon
heidsmiddel voor schoentjes
genoemd. Uw schoenleveran
cier heeft Tana in voorraad;
vraag hem wat U voor het
onderhoud van Uw
schoentjes noodig
hebt
l_L Hij raadt U goed!
NEDcRLANDSCH FABRIKAAT
Uitsluitend verkrijgbaar bij de schoenbranche.
Lola Lane, filmster van Warner Bros
in „Vier Dochters".
in Pepsodent Tandpasta
geeft eiken morgen opnieuw
aan millioenen de sensatie
van nieuwe schittering der
tanden! Nooit tevoren ver
kreeg men zoo'n prachtigen
glans met een tandpasta, die
zoo volkomen veilig is
Inderdaad, Pepsodent met
IRIUM is absoluut onscha
delijk geen kans, dat het
teere tandglazuur er door
wordt aangetast.
Tuben a
25, 50 en 80 ets.
De groote tube
is voordeeliger
ZONDER KRIJT, ZEEP of KALK
...en bijzonder VERFRISSCHEND
