f,* II .J"'.
T§1\ Vil'1*'
53.000 KILOMETER
DE WE REED ROND A ES
VLIEGTUIGPASSAGIER
X. V
NOORD- HQ
'AMERIKAl
éAMANQUJt LA
thuamm^araioeo
STILLE
OCEAAN
'ffUNAHBMoM
zuid- g i
[AMERIKA^*
I RjoqfjAM
INDISCHE
1U5TRAI
D
a a I s I e etappe
ort of Spain we
landen er Iaat in den
middag zoo heet de
hoofdstad van 't eiland,
maar deze „Haven van
Spanje" is sedert 1897 Engelseh
bezit. En zooals overal, waar een
stuk wereldkaart roze gekleurd is,
schijnt het, dat de vaderlandsehe
huizen meteen op schepen mee
gekomen zijnprecies als in Ran -
goon, op 't andere halfrond, ligt ook
hier een tropisch Hyde Park midden
in de stad. Queens Park noemen ze het.
Ook in het hotel, dat aan den rand
van groene sportterreinen staat, voelt
zich het in oost en west onverander
lijk conservatieve Old England thuis.
I>e menschen zien er goed uit. vind ik,
•lie daar voor den eten hun cocktail
komen drinken.
's Nachts slaapt men flink en ook
's middags nog een uurtje, twee maal
daags stapt men onder de douche,
de zeewind maakt, dat de lucht ge
zond is en de mannen der petroleum-,
suiker- en asfaltondernemingen over
werken zich hier evenmin in tegen
stelling met de kooplieden in andere
hoofdsteden - als in Ronden.
Overdag zwerf ik door een wereld
stad in miniatuur. Port of Spain is
een herberg voor alle rassen. De Engel
sehen hebben hier alleen maar de
macht, maar vormen niet de meerder
heid. Ik leer Creolen kennen, die. met
het vuur van een Don
Quichotte in hun oogen,
heftige gebaren maken en
in de straten ontmoet, ik
Indianen, die 's morgens
al moe schijnen. Wanneer
ik door open vensters in
bureau's kijk, dan tikken
daar meestal mulattinnen
aan de schrijf- of reken
machine. Chineezen zij
stellen er altijd prijs op
zelfstandig te blijven
glimlachen in de „shops"
van de Frederick Street
hun klanten toe.
Bij 'n marktvrouw heeft
mister Claude Brown de
donkere taxichauffeur, die
mij het land laat zien
een arm vol vrachten
gekocht; de hoeveelheid bananen en
grape-fruits, die hij voor vijf cent
heeft kunnen bemachtigen, kunnen
wij vandaag niet opeten.
En Claude remt weer. Bij den te-
schilderden Vishnoe- en Sjiwa-tempel,
waarvoor halfnaakte priesters eele-
breeren, staan feestelijk uitgedoste
menschen.... „Een bruiloft, sir!"
Teer als de zijden stoffen, die haar
kinderlijk lichaam omhullen, is ook
de bruid. Den man, die haar naar een
met bloemen versierden wagen leidt,
wenseb ik wat toe: dat ze niet zoo
dik wordt als schoonmama. Deze ge
wichtige dame heefi overigens aan de
familie van den bruidegom achten
veertig dollar moeten betalen. Dat is
hier de gewoonte, als een meisje aan
den man komt.
Plotseling komt Greta Garte voor-
hijrammelenHet is een antobus,
die een bord met haar naam draagt.
Er zitten kleurlingen in, die plezier
hebben in zulke aanduidingeneen
andere bus heet het Viooltje.
Wij rijden San Fernando binnen
en dat is een stadje, waar men vroeger
meer zwarte slaven dan vrije menschen
vond. Ook heden nog worden daar
hutten bewoond, waarin men niet
meer comfort kent dan in den tijd
zonder loonzakje. Daarnaast staan
echter elegante paalwoningen telle
den kan de wind doortrekken, zoodat
de plassen, waarin de larven der
muskieten leven, uitdrogen. De negers,
voor wie deze hygiënische huizen
gebouwd zijn, werken in de verschil
lende boortorens in de buurt. Tusschen
de palmen van een tuin als het paradijs
zie en hoor ik ze, de oliepompen.
Hierdoor wordt Trinidad het kost
baarste petroleumreservoir van het
empire. Maar eindelijk komen we
toch aan het ware doel van onze reis,
dat honderd kilometer van Port of
Spain af ligt: het Pitch Lake.
Daar ligt, duizend schreden in
middellijn, het beroemde zwarte meer
voor mij, waar men op kan gaan
wandelen. Een goud bron voor de
Engelschen, want dit bekken, vroeger
een krater, is gevuld met asfalt.
a n
naar
„Maakt n wat voort!" verzoekt
Clande, die bij den wagen achterblijft.
Een mnlat brengt mij echter al naar
het meer toe.
„Sir Walter Raleigh, Engelsch zee
held," zoo begint de gids zijn dreun
voor den vreemdeling, „heeft dit na
tuurwonder ontdekt, waar u nu over
heen loopt. Zijn schip, «lat daarginds
voor anker lag, was toevallig lek
nn besmeerile hij de voegen met
asfalt en kijk, «Ie stof hield en werd
steenhard. Deze wonderlijin toonde
hij nu aan zijn koningin Elizabeth.
In de gloeiende zon staan de negers,
zwart als het asfalt, te steken, alsof
het een soort turf is. Het meer is
imlerdaad een goudbron, want de
donkere massa blijft in de diepte
opborrelen.
De weg, waarop we terugrijden, is
natuurlijk van asfalt. Dok de anto's
in Pieca«lillv te Londen en wie
weet waar nog meer rijden over
een stuk Trinidad. Zelfs de kleine
voetpaden voor de hutten van de
negers heeft men hier geasfalteerd....
Be vlucht over den actuator
Mefi uur vroeg, tien graden teven
den aequator. Plotseling houdt
de tropische nacht op, alsof 'n don
ker met sterren bestikt gordijn opge
trokken wordt. En in het licht, aan
de palmenkust van Trinidad, schom
melt een vliegtuig voor tweeëndertig
passagiers.
Het is weer een clipper, alsof we
naar China teruggingen.
Maar «leze hier, die van
Miami komt, gaat naar Rio
«Ie Janeiro. De brug over.
«•en van de zestien stoelen
zoeken, die in de midden
cabine staan, gebrom van
«len motor, geruiscli van 't
water we zweven al
weer.
Alsof liet. door een
spokenhand weggetrokken
wordt, glijdt 't smaragd
groene eiland achter ons
weg naar den horizon. Drie
duizend, vierduizend meter
hoog stijgen we. De blauwe
Atlantische Oceaan echter,
waar we op neerkijken,
wordt plotseling wit. Hij
schuim t, als melk, die over-
„Wij vliegen juist over den aequator," kondigt ile steward aan, als hij in de wouden van het Een k ijkje in de cabine van den Zuid-AmerUca-tUpper,
Amazonegebied den lijnrechten weg bemerkt, die zirh in de nabijheid van breedtegraad 0 bevindt.. die tweemaal per week over den aequator vliegt.
