ZWARTKOP SHAMP0D0R LUIK 1939 "70ai &ieje er weer* cfaarmani uiï, sAnnie! 53.000 KILOMETER OP METALEI VLEH.JELN V°°r donkerJaA Bij Uw kapper: ^haaTltKnAU de gegarandeerd niet-alkalische shampoon! Nooit heeft er zulk een over zichtelijk schouwspel bestaan van al wat de kracht van water, tesamen met het men- schelijk vernuft vermag Bezoekt de INTERNATIONALE WATERTENTOONSTELLING MEI - NOVEMBER 35 HAVASGELDER Slof van biz. 30 mocht. „De mooiste stad ter wereld!" Dat moet de nieuw aangekomene hun weliswaar onmiddellijk verzekeren. Het zou onbeleefd zijn, als men het niet zei. Op den eersten avond toonen zij mij reeds de nachtelijke stadEr is een autoweg, die in serpentines over de heuvels slingertdoor eenzame bos- schen, waarin men vergeet, dat vlak in de buurt twee millioen Carioeas wonen, zooals zich de bewoners van deze stad noemen. Maar steeds weer wijken de boomen uiteen, zoodat wij in de diepte neer kunnen kijken, op de eene schitterende baai naast de andere. De aarde is rond I, heb een kaartje in mijn zak, waarmee ik over den oceaan vlie gen kan, maar er is geen luchtschip of vliegtuig, dat den sprong doet en zoo beleef ik midden op zee een van de onaangenaamste oogenblikken. die een „wereld lu cktreizi - ger" kan beleven, want van Natal komt plotseling '11 vliegtuig aange raasd, dat zich draadloos met mijn schip in verbinding stelt. Een Condor- machine, zooals ik er een op de Ama zone heb zien schommelen. Zij gaat naar de West- Afrikaansche kust, naar Dakar, en ver volgens naar Euro pa met tienduizend pakjes en brieven beladen, maar pas sagiers neemt ze niet mee. Een pop uit een wassenbeeldenspel kan men als „lucht- vrachtgoed" de aarde rond sturen, maar het is mij niet gelukt 'n plaats je, al was het maar als „blinde pas sagier", te bemachtigen. 335 van 360 lengtegraden heb ik in de lucht afgelegd en nu schuift het passa giersschip, waarop ik mij bevind, als een slak door den blauwen oceaan Pas in Lissabon krijg ik weer vleugels. 's Nachts legt het groote schip aan de kust van Europa aan. De oevers van de baai van den Taag, die de haven schijnen in te sluiten, twinkelen rond om, alsof men ze feestelijk had geïllu mineerd. „Lisboa" gaat laat naar bed. De café's aan de Rocia, het plein van Dom Pedro IV, zijn rumoerig. Daar zitten mannen, die nóg; tegen midder nacht bij 30 graden Celsius opgewon den debatteerenzij drinken het eene kopje zwarte koffie na het andere, alsof het een slaapmiddel is. Ben ik nog bij het Suikerbrood? Dat 120 jaar geleden nog de Portugeesche vlag in Brazilië waaide daar denkt men aan, als men pas uit Rio komt. Maar dan kondigen de krantenjongens de laatste edities van de kranten aan en het gaat over de spanning in Europa.... Ik ben weer thuis. Tjokvol zijn ook de Fado-cabarets, waar mijn vriend mij mee naar toe neemt. Fados, zoo noemt men hier de bjj een gitaar en viola .gezongen sen- timenteele liederen, waarbij je hart in deze hitte als boter gaat smelten. En het publiek geniet van al die treu- In de straten van Lissabon fotogra- onze medewerker een acmtal de kleurige nationale dracht. meisjes rige melodieën zonder dat het reden heeft treurig te zijn Het is twee uur als wij door het ge woel der nachtbrakers naar huis gaan. Drie uur later heerscht hier doodelijke stilte. Lissabon, de kleine wereldstad op zeven heuvels, is dan een dorp ge- worden,uitgestorven als de voorsteden, waardoor onze auto naar het vlieg veld rijdt. Ook op den grooten weg slapen de huizen nog, wit als nacht hemden, tot diep in den morgen. Wij komen slechts een paar menschen op ezels tegen en twee nonnen, die vroeg zijn opgestaan. En dan staat daar de Ju 52, de schroeven draaienVertrek naar Berlijn. I11 twee uur zijn we van den Atlan- tiscken Oceaan naar de Middellandsche Zee gevlogen. Daar is de binnenzee weer, waar ik 16 weken geleden met- de Hollanders overheen gevlogen ben in de richting van Indië. De schaduw van onze machine glijdt overeen merkwaar dig landschapde Rhöne-delta. De rivier zet aan deze kust zooveel slijk en zand af, dat Frankrijk op som mige plaatsen 50 nieter per jaar groo ter wordt. En waar een stuk land aan geslibd is, daar bouwt ook al met een iemand een huis en hij begint onmiddellijk met een bloemperk voor de deur. MarseilleWie van gene zijde der Pyreneeën komt, moet hier landen en van 'n pas voor zien zijn met veel stempels. Maar het oponthoud is kort en weldra zijn we weer boven. Voor de laatste maal beleef ik 1111 het wonder: te kunnen vliegen. Nooit maakt dit meer indruk dan boven een gebergte, boven afgronden en kloven, waarin zelfs de haastige mensch zoo langzaam vooruit komt, omdat de natuur dit nu eenmaal gewild heeft. Hier zijn het de Alpen der Dauphiné, waarover nu de drievoudige storm van onze propellers jaagt. Nu komt de Rhóne weer, die eerst ginds links in het dal was achterge bleven; het blauwe lint van de rivier leidt naar het meer van Genève. De bergen van Frankrijk gaan over in de Zwitsersclie Jura en daar, waar de bruine keten eindigt, ligt de groene Rijn Ik steek mijn potlood in mijn zak; het heeft een laatste streep onder de notities van een reis gezet, die 53.000 kilometer lang was. 36 landen heb ik gezien daar beneden ligt het eerste en het laatste. Geen ananas groeit er op de akkers, geen orchideeën bloeien op de donkere dennen en toch weet ik, dat misschien alle bewoners der tropen, die ik tegen gekomen ben, graag hun mooiste palm- bosch zouden geven voor een paar boo men uit het Zwarte Woud. Valwinden doen onze machine schudden, terwijl wij over het land vliegen. Dikwijls zweeft onze vogel zoo laag, dat het lijkt, alsof hij het in de vlucht zou willen streelen. N°N It-aikalisch' m ^"tf"ner^KamiUe. Wat een mooi kapsel en wat glanst je haar mijn zuster zegt altijd, dat zij je benijdt!" "Mijn haar was altijd al moeders trots, daar om werd het van jongsafaan verzorgd met ZWARTKOP, waarvan moeder vastgesteld had, dat dit het eenige juiste is!" Zwartkop-haarverzorging is steeds op de hoogte i der laatste wetenschappelijke onderzoekingen. Het I haar blijft kalkzeepvrij en niet-alkalisch.Soepelheid, schitterende glans, een goed-zittend kapsel zijn het teeken voor gezond, met "Zwartkop" verzorgd haar.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 35