LUX
Vasenol
Houdt het
rein met Steradent!
WE ZOUDEN NOOIT ZO
GELUKKIG GEWORDEN
TOILET ZEEP
23
„Nog heel eventjes, broedertje. Dan
krijgen we eten en een bed en wijn
te drinken. Dan hebben we liet, weer
warm," zei hij toen, maar Dimitri gaf
geen antwoord.
Michael zag de gestalte van Padalski
de verlichte ramen naderen en dacht:
„Wat is hij een magere onde man ge
worden! Op de academie noemden we
hem Dikkerd, als hij het niet hooren
kon."
Daarop zag hij mannepgestalten het
huis uitkomen. Als hij Dimitri in de
sneeuw legde en zichzelf verstopte, dan
had hij nog kans, als het noodig was,
te ontkomen. Eenige oogenblikken lang
hield hij zich met die gedachte bezig.
Moed was een der weinige goede hoeda
nigheden, waarvan hij zich altijd bewust
was geweest. Blijkbaar kon daar óók een
eind aan komen. Toch bleef hij den be-
wusteloozen Dimitri zoo goed mogelijk
ondersteunen.
Het bleek op slot van zaken het door
hen gezochte huis te zijn. Een uur later,
terwijl hij en Padalski soep zaten te
lepelen, kwam de chirurg zeggen, dat
Dimitri een goede kans maakte op be
terschap.
„De schouderkwetsuur op zichzelf is
niet het ergste, maar wél het opengaan
van zijn oude wond in de borst. Waarom
heeft hij dien granaatsplinter er niet
indertijd laten uithalen?"
„Ze maakten zich toen over granaat
splinters in Petrograd niet zoo erg
druk," antwoordde Michael. „Hij kwam
er in 1917 levend af en vopd dat al
reden genoeg om erop te fuiven."
De mannen om de tafel lachten.
Het waren allen vroegere Russische
officieren, onderweg om zich bij het
leger van Denikin te voegen en ze
kwamen uit alle mogelijke streken van
Rusland. Evenals Michael en Dimitri
hadden ze zich allen als boeren vermomd
om niet in het bolsjewistische gebied
herkend te worden.
„Hij zal minstens een maand rust
moeten houden eu niet kunnen reizen.
En dan is hij nog lang niet geschikt,
om weer te gaan vechten," merkte de
dokter op.
„Is hij hier veilig?"
„Misschien."
Iemand legde hun uit, hoe ze het huis
in groepjes van twee of drie moesten
verlaten, zoodra ze wat uitgerust waren,
om dan het laatste gedeelte van hun
lange reis te aanvaarden. Tot nog toe
had niemand verdenking tegen dat
huis opgevat. Maar morgen aan den dag
kon dat anders zijn. De verwondingen
van sommigen waren zelfs nog niet
genezen.
„Of symptomen van ondervoeding,"
merkte een hunner op. De dokter, die
zelf herstellende was, zou nog een week
of twee, misschien langer, blijven.
„Jij blijft ook, Michael," zei Padalski
op een toon van gezag. „En breng
Dimitri dan, als hij voldoende hersteld
is, naar het huis van zijn moeder in
de Krim."
Iemand vroeg spottend, hoe ze dach
ten uit het noorden van de Oekraine
naar de Krim te komen, midden tus-
schen de vijandelijke troepen door. Een
ander beweerde, dat Denikin het ga-
heele zuiden bezet zou hebben, voordat
de lente aanbrak. Een derde zei, dat
Denikin reeds teruggeslagen was en
sedert October voortdurend terrein had
verloren en nu nog slechts in Koeban
zijn laatsten tegenstand bood.
Maar ze wisten het geen van allen
zeker. Ze hadden zich afzonderlijk of
in kleine groepjes een weg gebaand naar
het zuiden, maanden achtereen; ze
hadden allerlei geruchten gehoord, maar
geen feiten waargenomen en waren
om beurten blij of somber gestemd.
Later, toen ze een kort poosje alleen
waren, zei Padalski „Ik meen het.
Michael. blijf hier en rast uit, zoo
veel je maar kunt. Je bent erger
uitgeput dan ik tot nog toe vermoed
had."
„En hoe moet het dan met u, mijn
ouden commandant, gaan? 1' bent
veertig jaar ouder dan ik, misschien
nog meer."
„Maar ik heb, mét mijn goede figuur,
ook mijn jeugd teruggevonden. Boven
dien heb ik verder niets meer te ver
liezen. Voor jou staat nog een soort toe
komst open. al ziet die er niet al te roos
kleurig uit."
„M'n eenige hoop is tot dusver ge
weest heelhuids uit den oorlog te komen.
Aan een toekomst heb ik niet gedacht."
„Daaraan zul je wel weer gaan ge-
looven, als je eerst maar goed doorvoed
bent. Weet je of de moeder van dien
jongen nog leeft?"
„Hij heeft sedert October '17 niets
meer van haar gehoord. We werden
toen van het Poolsche front wegge
stuurd, om voor Kerensky Petrograd
te verdedigenen wat is me dat
een tijdverlies geweest! We moesten,
zooals ik u verteld heb, naar het
noorden vluchten, naar Archangel,
omdat de weg naar het zuiden ver
sperd was. Het bewijst dus niets, dat
Dimitri geen bericht van haar gekregen
heeft."
„Nee. Maar ik heb hooren vertellen,
dat er in de geheele Krim boerenopstan
den zijn geweest."
„Best mogelijk."
„Enfin, je zult de sporen wel zien
als je er bent. Ik ga morgen verderop."
Toen Padalski den volgenden (lag
afscheid nam, was Dimitri weer bij
kennis.
„We zullen elkaar weer ontmoeten,
mijn jongen, als we Rusland terugge
wonnen hebben of als er andere
belangwekkende dingen gebeurd zijn.
Intusschen zal Michael voor je zorgen,
zooals ik hem bevolen heb en zooals hij
nee, kijk maar niet zoo leelijk.
Michael zonder mijn bevel ook wel
gedaan zou hebben, omdat hij in enkele
opzichten heel wat beter is, dan hij
zich voordoet. Gaan jullie dus terug naar
jouw landgoederen, zoodra je ertoe in
staat bent. In die milde lucht knap je
veel eerder op. Doe mijn eerbiedige
groeten aan je moeder, de barones, en
zeg tegen haar, dat ik haar graag eens
een bezoek zal komen brengen als de
tijden beter geworden zijn."
„Generaal, u en Michael hebben mijn
leven gered," zei Dimitri langzaam en
moeilijk.
„Nadat we eerst zoo onvoorzichtig
waren geweest, dien achterdochtigen
boer naar zijn geweer te laten grijpen!
Enfin, laten we ons hierover geen kop- i
zorgen meer maken. Je bent nog jong
en je hebt nog een heel leven voor je.
al komt alles misschien niet net zoo uit.
als -we gehoopt hadden."
De donkere oogen van Dimitri ston
den enorm groot in zijn bleek gezicht.
Met rustpoozen na elk woord zei hij:
„Waarom. zegt. u. dat.
generaal?"
„Omdat ik nu eenmaal een praat
zieke oude man ben. Vaarwel, Dimitri."
Hij ging naar buiten en riep Michael
bij zich. Twee of drie mannen, die
dien dag ook op weg zouden gaan,
stonden in hun schaapspelzen gewik
keld voor den stal te wachten.
„Mijn leger, want ik hen de oudste
aanwezige officier," zei Padalski lachend
en vervolgde zachter: ..Michael, heb je
ergens in het buitenland nog geld
uitstaan?"
„Geen roebel. Mijn vader stond, juist
op het punt. zijn zaken in orde te maken,
Vervolg op blz. 26
Lw kunstgebit is een teere zaak,
een deel van Lw persoonlijkheid
en het dient dus goed te worden
onderhouden. Geef het daarom
dagelijks een bad in
Steradent. Dat kost geen
moeite en U zult er altijd
even welverzorgd door
uitzien.
In bussen van 50 en 90 et.
bij apoth. en drogisten.
Proefbusje gratis op aanvraag aan de
N.V.Handelmij. Reckitts,Pharm.afd.,De Bilt
GEBITBAKJE. Het
sierlijke matglazen
Steradent-gebitbakje
met plaats voor onder
en bovengebit is verkrijgbaar a 50 ct. b
apothekers en drogisten of wordt U
storting van 50 cent op postrekening
118638 van N V. Handelmij. Reckiits,
Pharm. Aid., De Bilt franco toegezonden.
We maakten samen
altijd lange wandelingen,
maar Frans bleef slechts een
vriend voor me
Toen vertelde Elly mij,
ik een 'vermoeide huid
en raadde mij
TOILET ZEEP aan als het
beste schoonheidsmiddel
Frans merkte al gauw,
dat ik er aantrekkelijker ging
uitzien -en. hij begon van mij
te houden. Nu zijn we al jaren
gelukkig getrouwd
„Een aantrekkelijk meisje - - maar een teint, dat ze heeft!"
Toch zijn juist die vermoeide gelaatstrekken en vlekjes,
die haar charme bederven, gemakkelijk te verhelpen. Een
„vermoeide huid" vraagt om dagelijkse verzorging met Lux
Toilet Zeep. Het zachte, blanke schuim van deze zuivere
zeep dringt diep in de poriën van de huid en wekt deze
op tot nieuwe werkzaamheid. Lux Toilet Zeep geeft U
nieuwe jeugd en schoonheid!
VERMOEIDE HUID
LTZ 1 7C-01A-I
door regelmatig gebruik van A
Voet-Poeder
