VIÏWtlA-CREAMS
L
haa
'4 was
Hef kiiwelijksstjesclienk
10
Vinolia Cold
Cream voedt en
verjongt's nachts
Uw huid.
't Was inde Mei,datzij ge
vierd werd als het knap
ste meisjeuitdeomtrek...
Als Meikoningin werd
zij ingehaald door een
juichende menigte. Over
al wapperden vlaggen uit
de huizen en kleine meis-
jes strooiden bloemen, waar zij
langs kwam. Maar de mooiste, lief
lijkste bloem was toch zij zelf.
Iedereen was verrukt over haar
blanke, frisse teint, die zij te danken
had aan Vinolia Cream!
Vinolia Vanishing Cream is de
cream, die U w huid zacht en blank
maakt. Door haar extra fijne emul-
gering is zij in 't bijzonder aan te
bevelen als onderlaag voor poeder.
Hiermee zal U het eens zijn,
als U ze gebruikt; gebruikt U ze
niet... probeer ze dan morgen!
VANISHING CREAM
COLD CREAM
VC 69-0141
zonder procédé gefa
brieeerd haarverzorgingsmiddel van universeele en
buitengewoon intensieve werking, fl. 1.75 per flesch.
Ken «eheel nieuw
F.WOLFF SOHN»KARLSRUHE
Hoofdvertegenwoordiging voor Nederland
Firma E. M. Schlösser, Amsterdam C. Postbus 370
door Alphonse de Plessiers
Er zijn knobbels en hobby's. Knob- staat. Maar hij wist nog niet, wat
bels plegen de menschheid menig- vrouwelijke hardnekkigheid en list ver
maal tot zegen te zijn. Het zijn mochten en bovenal kende hij juffrouw
uitwassen van het genie, dat vaak een Celestine Duval nog niet.
leven lang streeft naar de bereiking „Meneer, een kort woordje, alsje-
van een oogenscliijnlijk klein, maar in blieft," trad zij op een morgen onver
wezen verheven doel en zich daarvoor wacht zijn museum binnen. „Ik koui
dikwijls alles ontzegt, wat liet mensche- u even zeggen, dat ik aan het eind van
lijk bestaan geur, tint en klank geeft, de maand vertrek."
Hobby's hebben daarentegen voor het Meneer Richel zat. een geslepen glas
meusohdom zoo goed als geen waarde, te bewonderen, dat bij de waterkaraf
Het is de zonderlinge, maar onschuldige van Bismarck had behoord en van schrik
zucht van sommige menschen. zich met liet hij die kostbare herinnering bijna
een soort maniakale, woede op de ver- uit zijn handen vallen. „Wat zegt ut"
zameling toe te leggen van de gewoonste vroeg hij ontsteld.
dingen, als postzegels en lucifersmer- „Dat n moet zorgen den eersten van
ken, tot de vreemdste buitenissigheden, de maand een andere huishoudster te
als nagels van doodkisten en oude hebben, meneer."
schoenen. Zooals gezegd is 'n hobby „Gaat u dan weg? Waarom?"
echter een onschuldige liefhebberij, die „Ja. waarom?" haalde juffrouw Du-
alleen den bezitter slapelooze nachten val haar ronde schouders op. „Ik kan
bezorgt mits men ervoor waakt iets beters krijgen, daarom. Ken grooter
nooit met iemand over zijn hobby te be- huis, met een aardige zitkamer en een
ginnen. Want. dan is 't eind meestal zoek. ruime slaapkamer en 'n tuin bij het
Meneer Richel was bezeten door zoo'n huis. Met die opsomming was haar
hobby. Hij verzamelde historische drink fantasie uitgeput en kortaf besloot ze:
glazen. Zijn bescheiden woning in „Enfin, het staat me daar heel wat. beter
Versailles, die hij deelde met juffrouw aan dan hier...."
Duval, zijn huishoudster, was voor de Meneer Richel keek haar verwezen
helft gevuld met kasten, waarin hou- aan. Tien jaar verzorgde juffrouw Duval
derden drinkglazen te pronk stonden, zijn kleine huishouding en tot zijn volle
Al die glazen hadden hun geschiedenis, tevredenheid moest hij erkennen. In
Verreweg de meeste waren van flon- Parijs had hij altijd op kamers gewoond
kerend kristal en hadden de tafels en hoeveel hij in zijn leven aan gezel-
gesierd van alle koninklijke hoven en ligheid en gemak tekort gekomen was,
die van de grooten der aarde. Er waren had hij pas leeren beseffen, toen hij
glazen bij, waaruit keizers, koningen en hier op zichzelf was gaan wonen. Hij kon
gezanten gedronken hadden, om een zich het leven niet meer voorstellen
vredes- of vriendschapsverdrag te be- zonder juffrouw Duval zij was ver
zegelen; koninklijke glazen, die geheven trouwd met zijn hebbelijkheden en klei
walen om de geboorte van een troon- ne onhebbelijkheden, want geen mensch
opvolger te fuiven; glazen die een rol was zonder gebreken; zij kon overheer-
hadden gespeeld bij de begrafenis van lijk koken en verstond de kunst zijn
historische personen en bij andere ge- lievelingskostjes gereed te maken, zoo-
beurtenissen; het eenvoudige glas met als hij ze het heerlijkst vond; op haar
voet, waaruit Landru voor het laatst bestuur, haar zindelijkheid en haar
gedronken had, voor hij het schavot zuinigheid viel niet het minste aan te
besteeg en de zware kristallen tumbler, merken en ten slotte was zij altijd goed
waarin de groote Nelson tusschen twee gehumeurd.
zeeslagen door zijn grogs placht te In gedachten zag hij zich reeds over-
mengen. Kortom; glazen van allerlei geleverd aan een katterig jong schepsel,
soort en grootte en met de vreemd- dat achter zijn rug een langen neus
soortigste geschiedenissen. En alles tegen hem trok en hem in de buurt be-
authentiek en voorzien van gezegelde titelde als „die ouwe paai"dat hem
verklaringen omtrent hun herkomst, bestal, de hand lichtte met het werk.
Meneer Richel was met zijn hobby naar haar eigen zin kookte eti zijn kost-
begonnen, toen hij nog een jong en bare glazen brak. Of aan zoo'n liumeu-
ijverig ambtenaar van justitie was en rige oude vrouw, die hem het leven ver
hij vond liet een verdrietige onvol- zuurde met haar klachten over de duur-
komenheid van zijn bestaan, dat zijn te, het spit en haar kiespijn. Het was
verzameling nooit compleet raakte, een schrikbeeld, dat hem benauwde. Hij
Geregeld nog kreeg hij van heinde en kende ze zoo in de buurt en tot haar eer
ver aanbiedingen, die zijn historisch wilde hij juffrouw Duval nageven, dat
bezit in niet onbelangrijke mate zou- zij hem nooit eenigeergernisgegevenhad.
den hebben verrijkt, maar liet ontbrak Toen hij van den eersten schrik be-
liem helaas aan geld. Weliswaar stelde komen was en juffrouw Duval daar nog
zijn pensioen hem in staat behoorlijk zag staan, met iets aarzelends in haar
te leven, maar buitensporige uitgaven houding, als wachtte ze op iets, drong er
liet het niet toe en zoo had meneer plotseling een vermoeden tot zijn ont-
Richel, na dertig jaren al zijn vrijen tijd dane gedachten door. Hm, was het mis-
en een massa geld aan zijn hobby te schien meer als een ultimatum bedoeld?
hebben besteed, nog steeds hetzelfde Ja, ja, hij had zoo zijn eigen gedachten
onbevredigde gevoel, als toen hij al eens gehad aangaande de bedoelingen
aan zijn verzameling begon. Zij bleef van juffrouw Duval, als zij zich zoo
incompleet en die zekerheid was zoo netjes opdirkte en zoo koket tegen hem
iets als een nagel aan zijn doodkist. lachte, als hij haar uit pure beleefdheid
Juffrouw Duval had een hekel aan een complimentje maakte over een nieu-
zijn hobby. Niet alleen nam zij de helft we japon, of haar prees voor haar goede
van de toch al niet te ruime woning in zorgen. Was het mogelijk, dat ze.
beslag, doch bovendien hel hart en de De eerste oogenblikken schrikte hij
zinnen van meneer Richel. Zij mocht terug voor het denkbeeld van een huwe-
hem wel behalve als hij urenlang lijk. Maar toen hij zich afvroeg, wat hij
stom en doof voor zijn glazenkasten zou moeten beginnen, als zij inderdaad
zat en „mevrouw Richel" klonk eens vertrok, vond hij liet niet eens
toch altijd heel wat deftiger dan het zoo'n lioogen prijs meer voor een rusti-
simpele „juffrouw Duval". Tot haar gen ouden dag.
heimelijk verdriet bood meneer Richel „Hm, ja...." begon hij. „We zijn
echter volhardend weerstand aan de
verlokkingen van den huwelijken Vervolg op blz. 14