VIÏWtlA-CREAMS L haa '4 was Hef kiiwelijksstjesclienk 10 Vinolia Cold Cream voedt en verjongt's nachts Uw huid. 't Was inde Mei,datzij ge vierd werd als het knap ste meisjeuitdeomtrek... Als Meikoningin werd zij ingehaald door een juichende menigte. Over al wapperden vlaggen uit de huizen en kleine meis- jes strooiden bloemen, waar zij langs kwam. Maar de mooiste, lief lijkste bloem was toch zij zelf. Iedereen was verrukt over haar blanke, frisse teint, die zij te danken had aan Vinolia Cream! Vinolia Vanishing Cream is de cream, die U w huid zacht en blank maakt. Door haar extra fijne emul- gering is zij in 't bijzonder aan te bevelen als onderlaag voor poeder. Hiermee zal U het eens zijn, als U ze gebruikt; gebruikt U ze niet... probeer ze dan morgen! VANISHING CREAM COLD CREAM VC 69-0141 zonder procédé gefa brieeerd haarverzorgingsmiddel van universeele en buitengewoon intensieve werking, fl. 1.75 per flesch. Ken «eheel nieuw F.WOLFF SOHN»KARLSRUHE Hoofdvertegenwoordiging voor Nederland Firma E. M. Schlösser, Amsterdam C. Postbus 370 door Alphonse de Plessiers Er zijn knobbels en hobby's. Knob- staat. Maar hij wist nog niet, wat bels plegen de menschheid menig- vrouwelijke hardnekkigheid en list ver maal tot zegen te zijn. Het zijn mochten en bovenal kende hij juffrouw uitwassen van het genie, dat vaak een Celestine Duval nog niet. leven lang streeft naar de bereiking „Meneer, een kort woordje, alsje- van een oogenscliijnlijk klein, maar in blieft," trad zij op een morgen onver wezen verheven doel en zich daarvoor wacht zijn museum binnen. „Ik koui dikwijls alles ontzegt, wat liet mensche- u even zeggen, dat ik aan het eind van lijk bestaan geur, tint en klank geeft, de maand vertrek." Hobby's hebben daarentegen voor het Meneer Richel zat. een geslepen glas meusohdom zoo goed als geen waarde, te bewonderen, dat bij de waterkaraf Het is de zonderlinge, maar onschuldige van Bismarck had behoord en van schrik zucht van sommige menschen. zich met liet hij die kostbare herinnering bijna een soort maniakale, woede op de ver- uit zijn handen vallen. „Wat zegt ut" zameling toe te leggen van de gewoonste vroeg hij ontsteld. dingen, als postzegels en lucifersmer- „Dat n moet zorgen den eersten van ken, tot de vreemdste buitenissigheden, de maand een andere huishoudster te als nagels van doodkisten en oude hebben, meneer." schoenen. Zooals gezegd is 'n hobby „Gaat u dan weg? Waarom?" echter een onschuldige liefhebberij, die „Ja. waarom?" haalde juffrouw Du- alleen den bezitter slapelooze nachten val haar ronde schouders op. „Ik kan bezorgt mits men ervoor waakt iets beters krijgen, daarom. Ken grooter nooit met iemand over zijn hobby te be- huis, met een aardige zitkamer en een ginnen. Want. dan is 't eind meestal zoek. ruime slaapkamer en 'n tuin bij het Meneer Richel was bezeten door zoo'n huis. Met die opsomming was haar hobby. Hij verzamelde historische drink fantasie uitgeput en kortaf besloot ze: glazen. Zijn bescheiden woning in „Enfin, het staat me daar heel wat. beter Versailles, die hij deelde met juffrouw aan dan hier...." Duval, zijn huishoudster, was voor de Meneer Richel keek haar verwezen helft gevuld met kasten, waarin hou- aan. Tien jaar verzorgde juffrouw Duval derden drinkglazen te pronk stonden, zijn kleine huishouding en tot zijn volle Al die glazen hadden hun geschiedenis, tevredenheid moest hij erkennen. In Verreweg de meeste waren van flon- Parijs had hij altijd op kamers gewoond kerend kristal en hadden de tafels en hoeveel hij in zijn leven aan gezel- gesierd van alle koninklijke hoven en ligheid en gemak tekort gekomen was, die van de grooten der aarde. Er waren had hij pas leeren beseffen, toen hij glazen bij, waaruit keizers, koningen en hier op zichzelf was gaan wonen. Hij kon gezanten gedronken hadden, om een zich het leven niet meer voorstellen vredes- of vriendschapsverdrag te be- zonder juffrouw Duval zij was ver zegelen; koninklijke glazen, die geheven trouwd met zijn hebbelijkheden en klei walen om de geboorte van een troon- ne onhebbelijkheden, want geen mensch opvolger te fuiven; glazen die een rol was zonder gebreken; zij kon overheer- hadden gespeeld bij de begrafenis van lijk koken en verstond de kunst zijn historische personen en bij andere ge- lievelingskostjes gereed te maken, zoo- beurtenissen; het eenvoudige glas met als hij ze het heerlijkst vond; op haar voet, waaruit Landru voor het laatst bestuur, haar zindelijkheid en haar gedronken had, voor hij het schavot zuinigheid viel niet het minste aan te besteeg en de zware kristallen tumbler, merken en ten slotte was zij altijd goed waarin de groote Nelson tusschen twee gehumeurd. zeeslagen door zijn grogs placht te In gedachten zag hij zich reeds over- mengen. Kortom; glazen van allerlei geleverd aan een katterig jong schepsel, soort en grootte en met de vreemd- dat achter zijn rug een langen neus soortigste geschiedenissen. En alles tegen hem trok en hem in de buurt be- authentiek en voorzien van gezegelde titelde als „die ouwe paai"dat hem verklaringen omtrent hun herkomst, bestal, de hand lichtte met het werk. Meneer Richel was met zijn hobby naar haar eigen zin kookte eti zijn kost- begonnen, toen hij nog een jong en bare glazen brak. Of aan zoo'n liumeu- ijverig ambtenaar van justitie was en rige oude vrouw, die hem het leven ver hij vond liet een verdrietige onvol- zuurde met haar klachten over de duur- komenheid van zijn bestaan, dat zijn te, het spit en haar kiespijn. Het was verzameling nooit compleet raakte, een schrikbeeld, dat hem benauwde. Hij Geregeld nog kreeg hij van heinde en kende ze zoo in de buurt en tot haar eer ver aanbiedingen, die zijn historisch wilde hij juffrouw Duval nageven, dat bezit in niet onbelangrijke mate zou- zij hem nooit eenigeergernisgegevenhad. den hebben verrijkt, maar liet ontbrak Toen hij van den eersten schrik be- liem helaas aan geld. Weliswaar stelde komen was en juffrouw Duval daar nog zijn pensioen hem in staat behoorlijk zag staan, met iets aarzelends in haar te leven, maar buitensporige uitgaven houding, als wachtte ze op iets, drong er liet het niet toe en zoo had meneer plotseling een vermoeden tot zijn ont- Richel, na dertig jaren al zijn vrijen tijd dane gedachten door. Hm, was het mis- en een massa geld aan zijn hobby te schien meer als een ultimatum bedoeld? hebben besteed, nog steeds hetzelfde Ja, ja, hij had zoo zijn eigen gedachten onbevredigde gevoel, als toen hij al eens gehad aangaande de bedoelingen aan zijn verzameling begon. Zij bleef van juffrouw Duval, als zij zich zoo incompleet en die zekerheid was zoo netjes opdirkte en zoo koket tegen hem iets als een nagel aan zijn doodkist. lachte, als hij haar uit pure beleefdheid Juffrouw Duval had een hekel aan een complimentje maakte over een nieu- zijn hobby. Niet alleen nam zij de helft we japon, of haar prees voor haar goede van de toch al niet te ruime woning in zorgen. Was het mogelijk, dat ze. beslag, doch bovendien hel hart en de De eerste oogenblikken schrikte hij zinnen van meneer Richel. Zij mocht terug voor het denkbeeld van een huwe- hem wel behalve als hij urenlang lijk. Maar toen hij zich afvroeg, wat hij stom en doof voor zijn glazenkasten zou moeten beginnen, als zij inderdaad zat en „mevrouw Richel" klonk eens vertrok, vond hij liet niet eens toch altijd heel wat deftiger dan het zoo'n lioogen prijs meer voor een rusti- simpele „juffrouw Duval". Tot haar gen ouden dag. heimelijk verdriet bood meneer Richel „Hm, ja...." begon hij. „We zijn echter volhardend weerstand aan de verlokkingen van den huwelijken Vervolg op blz. 14

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 10