t
E».**
Blondona
Brunetta
iii
(T
De natuur in met de natuurzuivere KING.
OUWEHAND'S DIERENPARK Rhenen
I
15
lijke stemming achter in de kleine wo
ning. Die stemming bleef drie dagen
hangen toen hield juffrouw Duval
het niet langer uit.
„Hm," begon ze op 'n morgen met
een argelooze stem, terwijl ze een der
glazenkasten afstofte, „duizend gulden
is toch nog niet zoo'n slechte prijs voor
zulke gewone glazen, vind ik. 't Is goed
beschouwd maar glas en geen diamant.
En als daar mijn spaarpot nu nog bij
komt, zouden we het nieuwe huis in
kunnen richten."
Meneer Richel wierp haar een strak-
ken blik toe. Toen keerde hij zich plot
seling om. „Nóóit van mijn leven,"
zei hij norseh en daarop verliet hij de
kamer.
Juffrouw Duval zuchtte. Zij zag haar
droom in rook vervliegen. Dat „juf
frouw Duval" begon haar eiken dag
meer de keel uit te hangen en om het
huis op den hoek van de Rue de Ba-
gaille had zij gisteren tot haar schrik
vreemden zien dwalen. Twee dagen lang
liep zij tot ergernis van meneer Richel
door het huis te duchten, alsof zij een
dierbaren doode betreurde. Toen had zij
blijkbaar geen zuchten meer en scheen
zij in de onzekere vooruitzichten te be
rusten. Den volgenden dag ging zij uit
en toen zij tegen den middag terugkeer
de, vertelde zij als een hoopvol nieuwtje,
dat het huis nog niet verhuurd was.
Maar meneer Richel zei er niets op
hij scheen zoowel aan het huis als aan
zijn huwelijksplannen niet meer te
denken
Aan het eind van diezelfde week ont
ving meneer Richel bezoek uit Parijs.
Het was meneer Poitier, het vriende
lijke heertje, dat zijn verzameling had
willen koopen. Hij bezichtigde de col
lectie nog eens opnieuw en bood vijftien
honderd gulden. Hardnekkig bleef me
neer Richel aanvankelijk op zijn prijs
staan, doch na lang loven en bieden
werden zij het eindelijk eens op acht
tienhonderd gulden. De zaak werd be
klonken met een glas wijn; meneer
Richel beloofde de collectie zorgvuldig
te zullen inpakken en ten slotte spraken
ze af, dat de koopprijs in Parijs ver
rekend zou worden.
Toen hij vertrokken was, keken me
neer Richel en juffrouw Duval elkander
glimlachend aan. Alle wolken en wolk
jes waren als bij tooverslag aan den
horizont verdwenen. Het huis met den
tuin en de huwelijksplannen waren niet
langer luclitkasteelen meer, doch lagen
binnen hun bereik.
„We nemen een Engelsche eetkamer,"
zei juffrouw Duval enthousiast. „En
een Pranschen rococo-salon. Ik heb beel
dig meubilair zien staan. Bij Lacombe
in Parijs; weet je wel, Paul? Spotgoed
koop met duizend gulden kunnen we
ons heel aardig inrichten. Als we er
vlug bij zijn, kunnen we nog profi-
teeren van de uit verkoopprijzen
„Uitverkoopprijzen?" vroeg meneer
Richel grinnikend. „Hoe lang is het al
geleden, dat je die „beeldige" meubeltjes
hebt zien staan? Wanneer ben je voor
het laatst in Parijs geweest?"
„Drie da drie weken geleden
toch nog," antwoordde juffrouw Duval
met een plotseling overslaande stem.
,,'t Is nu de vierentwintigste en de uit
verkoop duurt nog de heele maand."
In het midden van de volgende week
begaf meneer Richel zich al vroeg naar
Parijs. Zijn collectie was 's Maandags
verzonden en nu ging hij den koopprijs
in ontvangst nemen. Juffrouw Duval
bleef eenzaam achter, maar eenzaam
voelde zij zich niet. Droomen kunnen
iemand wezenlijker voor oogen staan
dan mensehen van vleescli en bloed en de
droomen van juffrouw Duval waren van
een teedere bekoring. Paul was nog flink
met zijn vijfenzestig jaren en niemand
zou haar vierenvijftig geven. Een knap
paar konden ze nog heeten voor hun
leeftijd en afgezien van alles had zij
haar doel toch nog bereikt.
Meneer Richel was nauwelijks een
half uur weg, toen met een ruk de bel
werd overgehaald. Haastig deed zij
open. Voor de deur stond een bedaagde
heer met een sikje, die beleefd zijn hoed
voor haar afnam.
„Is meneer Richel thuis?" vroeg hij
vriendelijk.
„Neen, meneer is naar Parijs," ant
woordde juffrouw Duval. „Kan ik mis
schien de boodschap aannemen? Ik..
De bezoeker schudde duidelijk teleur
gesteld zijn hoofd. „Neen, dat heeft geen
zin," mompelde hij. „Ik kom zelf van I
Parijs en ik dacht hem een dienst te
kunnen bewijzen. Mijn naam is Le
Blanc en we zijn collega's van Justitie,
begrijpt u. Maar als hij niet thuis is,
komt hij te laat...."
Juffrouw Duval vroeg niet, waarvóór
hij te laat kwam. De bezoeker was een
collega van meneer Richel en dat ver
teederde haar hart. „Als u hem beslist
wilt spreken, zult u hem misschien nog
kunnen ontmoeten bij 'n zekeren meneer
Poitier," zei ze. „Maar dan moet u heel
vlug zijn en den eersten bns nemen. Het
adres is Rue de Neuron, nummer
negen.
De meneer dankte haar en juffrouw
Duval keerde naar haar bezigheden
terug. Langzaam verstreek de morgen en
een deel van den middag. Zij begon zich
ongerust te maken waar blééf Richel
nu? Eindelijk echter zag zij hem aan
komen. Hij droeg een pakje in zijn hand
en juffrouw Duval ried terstond wat het
was. Het huwelijksgeschenk het
barnsteenen collier, waarop zij haai
zinnen had gezet
Meneer Richel leek plotseling we!
tien jaar jonger geworden. Hij stapte
zoo trotsch als een pauw over den weg
en zwaaide veerkrachtig zijn rechter
arm. In zijn linkerhand droeg hij met
de uiterste voorzichtigheid het pakje.
„En nu raadt u nóóit wat ik hier heb,
juffrouw Duval," viel hij een oogenblik
later geestdriftig binnen. Hij scheen
heelemaal vergeten te zijn, dat hij haai
de laatste vier dagen vertrouwelijk
Celestine had genoemd.
„Glazen natuurlijk," zei juffrouw
Duval plagend.
„Precies geraden, juffrouw." zong
meneer Richel met een schorre stem.
„Le Blanc trof me nog precies. Hij kwam
me waarschuwen voor een verkooping.
Negen glazen en kroezen van den groe
ten Napoleon. Alsjeblieft, mijn huwe
lijksgeschenk voor jou. Hier dronk hij
uit bij Wagram; dit glas gebruikte hij,
toen hij zijn intocht had gedaan in
Amsterdamhier is het glas, waaruit hij
dronk op Elba en uit dezen kroes leschte
hij zijn dorst op Sint Helena. Alles
authentiek. De directeur van het Louvre
bood zestienhonderd gulden, maar..
„Wat?" gilde juffrouw Duval ontzet
en een bezwijming nabij.
„Maar het huis. en de inrichting,
het trouwen.
Toen scheen meneer Richel plotseling
tot zichzelf te komen. Hij keek juffrouw
Duval verslagen aan en mompelde: „Ja,
daar heb ik ook aan gedacht, Celestine.
Maar ikik dacht zóóMan en
vrouw zijn één en als we het nu een
beetje bescheiden aanleggen. Ik be
doel van je spaarpotje. Zei je niet
achthonderd guldenMan en vrouw
zijn immers één, zei ik al...."
Juffrouw Duval was op een stoel
neergezonken. „Jij.... ezel...." zei
ze snikkend. „Die achthonderd gulden I
heb ik aan meneer Poitier gegeven, 0111
bij die duizend te leggen anders had
ie je rommel nooit voor dien prijs ge-
kocht.
voor blond haar
De alkali-vrije haarwas-
middelen voor volmaakte
haarverzorging. Na het
wassen droogt het haar ver
rassend snel. Fraai glanzend
haar verhoogt Uw charme.
donker haar
De geur der dennen, zuiv're lucht,
De vreugd van lentes blij gerucht.
Het lied der vog'len klinkt zo blij,
De trekker voelt zich frank en vrij.
Vermoeidheid wijkt, Uw mond blijft fris,
Wanneer slechts King Uw makker is.
Onthoudt bij alles dus tot slot:
't Gebruik van King geeft reisgenot.
Firma TONNEMA Ge. Fabrikanten van KING pepermunt en andere kwaliteitsartikelen Sneek
Een van de modernste Dierenparken van Europa
GROOTSCH! - OVERWELDIGEND!
1
