DINGERS
UYl.
Andrews
Chrysanten
CHOCOLADE
BLOEMEN
DORSAY
Haar eerste nederlaag
Vooï -Mi snnaoA em Sé&m.
£255*
28
Vervolg van blz. 25
(melk)
VIOOLTJES (pittig)
MARGRIETEN (zacht)
ORCHIDEEËN (zeer pittig)
L' BA i' pe COLOGNE
//(hohjJXj
D'URSAY. R"< i' Paix. P-'r's
Verkrijgt». in tbc. f Ü.4Ü-Ü.80-1 10-1.30 2.10
2.75-3.00-3.50. Engros: Fa. A. Maas. 239 O./.
Voorburgwal, A'dam-C. Tegen inzending van
5 ets. post'/, ontvangt gratis een monsterflac.
hem zoo gauw mogelijk zou willen be
zoeken.
„Liefst binnen enkele dagen, Dimitri.
Ik geef je de verzekering, dat ik hier
geen weken meer blijf."
Ook hij vermeed 't blijkbaar over
Michael te spreken.
Twee Kussen, die Dimitri nog nooit
ontmoet had, kwamen den generaal be
zoeken. De een bracht een blikje met een
ons caviaar mee, de ander een pakje
beschuit. Ze gedroegen zich heel hartelijk
tegenover Dimitri en verdeelden de
caviaar, alsof het zoo hoorde, in vier
gelijke deelen. Ze hadden ieder drie
beschuitjes en het twaalfde deel van een
ons caviaar op elke beschuit. Uit het
gesprek bleek, dat de eene chauffeur
was bij een particulier en de andere por
tier in een restaurant.
,Ik zal mijn taxi aan Dimitri ver
maken," zei de generaal plotseling en
thousiast. „Hij is het laatste hier ge
komen en heeft nog geen kennissen.
En hij moet een vrouw onderhouden."
De portier zei, dat het zijn vrouw,
madame la princesse, een genoegen
zou zijn, zoo spoedig mogelijk aan ma
dame la baronesse een bezoek te bren-
gen.
„Dimitri zou graag inlichtingen heb
ben over Michael," zei de generaal toen
onverwacht.
„0, ze waren goede vrienden, is
niet? Dat heb ik gehoord."
„We hebben namelijk afgesproken,
baron Rostokof. zijn naam niet meer te
noemen."
„Vertel jij hem de geschiedenis maar,
Genghis," verzocht de generaal toen.
„Mijn stem is zoo gauw moe."
De chauffeur schonk het restje van
een dun wit wijntje uit een flesch en
hield het glas aan de lippen van den
generaal. Dimitri herinnerde zich plot
seling, dat de chauffeur vroeger een der
rijkste Baltische baronnen was ge
weest.
De portier, die een prins geweest was,
begon:
„Michael bevindt zich in Parijs, in het
Ritz-hotel. Hij gaat overmorgen trou
wen met een Amerikaansche erfgename
van petroleumbronnen, een weduwe, die
vijftien of twintig jaar ouder is dan hij.
Ze gaan in New York wonen. Michael is
zijn verloving in Les Escargots komen
meedeelen, om ons tevens in een paar
woorden aan het verstand te brengen,
dat hij niet van zins was, de geheele
Wit-Russische kolonie in Parijs te
onderhouden, zelfs niet voor een deel."
„U moet wel begrijpen, baron Rosto
kof," viel de chauffeur in de rede, „dat
we geen van allen om ondersteuning
hadden gevraagd, en dat weinigen onder
ons die zouden hebben aangenomen, al
was zij ons ook aangeboden. Zeker geen
van onze vrienden. Hij vertelde, dat we
reddeloos verloren waren en dat we dit
vervelend manmoedig opnamen. Hij zei,
dat hij een realist was zijn titel was
zijn eenig waardevol en verkoopbaar
bezit en dien had hij tegen 'n hoogen
prijs verkocht. Hij verzekerde ons, dat
over een jaar of vijf Russische titels op
de markt geen sou meer waard zouden
zijn en dat hij daarom zoo'n haast
maakte, om den zijnen te versjacheren."
„Het zal u duidelijker worden, als 'u
hier een poosje langer bent," vervolgde
de portier. „Madame la princesse houdt
zich bezig met 't borduren van linnen
goed en verdient daar soms in de week
meer mee dan ik. We ondersteunen haar
tante en haar oudste zuster. Uw vrouw,
de barones, zal vermoedelijk ook wel
een of andere bezigheid kunnen vinden."
„Hij zal met mijn taxi beslist flink
verdienen," zei Padalski vroolijk. „Het
is heelemaal geen slechte wagen. Zeg,
Dimitri, wil je, ondanks dit alles,
Michael nog spreken? Het is tussclien
jullie beiden zoo heel anders geweest."
„Nee," zei Dimitri. „Ik heb geen zin
hem te ontmoeten."
Dat was niet heelemaal waar. Maar hij
meende dat noch hijzelf noch Constan-
cia veel tegen Michael en zijn olie-erfge
name zouden weten te vertellen.
Twee of drie dagen later zag hij een
portret van Michael en de olie-prinses
in een der bladen. Het was een foto, ge
nomen op de boot, «waarmee ze naar
Amerika vertrokken. Op het glimlachen
de gelaat van Michael lag een oudere
trek, dan Dimitri er ooit op gezien had.
Generaal Padalski stierf aan het einde
van die week, alleen en verlaten. Hij was
in de Fransche Revolutie van Carlyle
niet verder gekomen dan halverwege.
Binnen een maand was Dimitri reeds
geheel vertrouwd met het rijden in een
taxi door de straten van Parijs.
VIERDE HOOFDSTUK
In den zomer van 1925 besloot Isabel
Durane Henderton zich meer dan tot
dan toe 't geval was geweest met de
opvoeding van haar tienjarig dochtertje
te bemoeien. In het begin was de dood
van Andrew 'n veel erger schok voor
haar geweest, dan iemand ooit kon
vermoeden, misschien omdat ze onbe
wust geloofd had, dat iemand zoo stoer
en machtig als hij niet zoo onverwacht
en zoo in de kracht van z'n jaren kon
sterven. Daarna hoorde ze zóóveel over
haar dochtertje praten als over de erf
gename van Andrew, dat ze zich vaak
meer de bewaakster van een of ander
wonderkind voelde dan de moeder van
een klein meisje.
Toen was er een lente gekomen,
waarin ze haar „plicht" bijna vergeten
had. Er was een jonge Italiaansche
officier, aan 'n gezantschap verbonden,
bij in 't spel geweest. Hij had tegen haar
gefluisterd: „U bent als het slapende
Doornroosje. Ik zou u graag wekken,
niet met één, maar met duizend kussen."
(Zelfs nu nog, in 1925, kon Isabel zich
herinneren, hoe zijn donkere oogen haar
over tafel aan de lunch in 1917 hadden
toegelachen. Zelfs wist ze het patroon
nog van de gebloemde japon, door haar
gedragen, en ze zag nóg de keurige
manier, waarop zijn uniform om zijn
breede schouders paste.)
„Ik ben naar uw Amerikaanschen
standaard doodarm," had hij gezegd.
„Maar ik heb een adellijken titel. Dat
zeg ik niet om te pochen, maar om aan
te duiden, dat ik toch iets heel aardigs
heb aan te bieden. We zullen samen een
prettig en vrodijk leven leiden en ge
moogt mijn „palazzo" laten inrichten
met baden en geysers en vaste waseh-
tafels zooveel ge maar wilt."
Maar zij had hem geweigerd.
Hij was later getrouwd met een jong
meisje uit Washington, dat rijk genoeg
was om zijn „palazzo" nieuwmodisch in
te richten. Isabel was met Mark Hen
derton getrouwd, omdat hij zeker goed
voor het geld van Andrea zou zorgen
en omdat zijzelf de overheersching van
haar eigen moeder beu werd. Redenen
dus van gemengden aard!
Ze had heel goed geweten, dat Mark
haar voornamelijk trouwde om meer
geregeld in de nabijheid van Andrea te
zijn, die door hem vertroeteld werd. Hij
was al een oude man, maar toch dol
op haar. Dat was het rechte woord.
Vermoedelijk had hij echt van Andrew
Durane gehouden als van zijn besten
Moeilijkheden op
huishoudelijk gebied
Laat het U.V.I. ze voor U
oplossen. Schrijf aan
Mevr. Lotgering- Hillebrand
U.V.I. Postbus 1 - Rotterdam
en leg haar Uw moeilijk
heden op huishoudelijk
gebied voor.
De staf van het Unilever
Voorlichtings Instituut
tracht dan een oplossing
te vinden en zal U helpen:
„Gratis, gauw en goed''
UNILEVER VOORLICHTINGS INSTITUUT
Oók U kunt een mooie en gave huid be
zitten Doe slechts het volgendeNeem
regelmatig 's morgens na hei opstaan een
glas Andrews. Dit houdt Uw geheele lichaam
in goede conditie, doordat alle achterge
bleven en slechtverwijderde voedselresten
(meestal de oorzaak van onfraaie huid,
corpulentie en talrijke andere spijsver-
terings-moeilijkheden) grondig, pijnloos en
op volkomen natuurlijke wijze worden
verwijderd.
Andrews reinigt door en door: het brengt de rnaag
tot rust en spoort de werking van de lever en de
andere spijsverteringsorganen aan.
Andrews is een smakelijke, bruisende gezondheids
drank en een schoonheids-behandeling op zichzelf.
Gebruik het regelmatig let eens op, hoe Uw huid
verbetert, hoe U er jonger uit gaat zien en levens
lust U uit de oogen straalt I
Groote Bus fl. 1.05
Kleine Bus II. 0.60
Verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten
BRUISEND
GEZONDHEIDS-
ZOUT
-i
