voor
accentueert.
Draag deze luxueuze Juvena lin
gerie gerust icderen dag. Want ze
blijft prachtig in de wasch. Dat
komt door het ongekend elastisch
weefsel. Juvena voegt zich naar
iedere lichaamsbeweging, trekt
nooit, knelt nimmer. En de prach
tige pasvorm blijft bij het was-
schen steeds behouden door aan
alle kanten ingeweven, waschecht
elastiek. Gun U dus het genoegen
van volmaakt passende lingerie,
die Uw figuur op modieuze wijze
33
luid de engel Gabriel ook op zijn bazuin pleegde, toen u de koude koorts had in
zou blazen en hoe doordringend hij mij het kamp in de buurt van Atlanta?
ook met zijn vurige oogen zou aanzien Wie was het, die de tijding van uw red
en als hij zou zeggen: „Wel, Tom, wat ding bracht naar mevrouw Emily, die,
is jou bekend over het stelen van var- God zegene liaar met de kinderen
kens in Georgia?" dan zou ik zeggen: op den drempel stond en reeds dacht,
„Niets, meneer Gabriël, geheel en al dat u gesneuveld was? En wie was het
niets. Ik weet niet waarover u 't hebt." die haar vertelde, dat u nog leefde en
Maar nu heeft meneer John het wie was het, die haar uw brief bracht?
mijzelf gevraagd! Heeren, toen ik voor Weet u nog, hoe mevrouw zich vast-
het eerst met meneer John ten strijde klemde aan deze oude, zwarte handen,
trok, om hem te bedienen, was ik zoo die zooals u nu zegt de, handen van
eerlijk als goud, maar ik was nog geen een dief zijn? Die handen, waarover
zes weken in den oorlog of ik gapte als haar tranen stroomden, terwijl zij uit-
de raven, van een onnoozel kippenei tot riep: „0 Tom, Tom, God zal je eens
een regeeringsos toe. En waarom? Om- hiervoor beloonen. Al ben je ook zwart,
dat meneer John anders niets te eten je hebt gehandeld als de reinste der
zou hebben gehad. Ik zag, dat mijn blanken!"
jonge meester bijna omkwam van hon- Dat is wat zij gezegd heeft, meneer
ger en leven moest van oudbakken John, en ik bleef bij haar ofschoon
brood en slootwater. Dikwijls stond ik door den oorlog een vrij man gewor-
meneer John 's morgens zoo hongerig en den was ik onderhield uw huis en
zwak op, dat hij nauwelijks loopen kon hof en zorgde voor mevrouw Emily en
en tegen mij zei: „Tom, jou zwarte de kinderen, tot u zelf teruggekeerd
deugniet, heb je gisteravond nog voor was. Dit is de waarheid, meneer John,
fourage gezorgd?" Dan ging ik heen en zooals u trouwens zelf wel weet en nu
keerde terug met de zacht gekookte heb ik, zooals u gevraagd hebt. alles
eitjes, de gebraden kapoentjes, de verteld."
overheerlijke ham en de beschuitjes. Tom ging zitten. Van onderdrukt
En, bij alles wat mij heilig is, mijne liee- gelach was er niets meer te bespeuren,
ren, gedurende den geheelen veldtocht De oude rechter snoot krachtig zijn
heeft hij mij nooit gevraagd, waar al neus en bladerde de papieren van het
deze lekkernijen vandaan kwamen." proces-verbaal nog eens door, terwijl
Alle heeren van het hof zaten heime- de majoor hem iets in het oor fluisterde,
lijk te lachen en zelfs de oude rechter Ten slotte zeide hij: „Het hof is van
glimlachte om al die oude herinneringen, meening, dat het te snel in deze zaak
terwijl hij veelbeteekenend naar den beslist heeft. Het vonnis wordt vernie-
inajoor keek. tigd en de zaak zal opnieuw in behan-
„En daar hebben we den majoor. Ik deling genomen worden!"
vraag u, majoor, herinnert u zich nog Tom ging heen als een vrij man, maar
de week voor den slag bij Resalcker, van dien dag was hij nooit meer zich-
dien ochtend, waarop u in onze tent zelf. Hij gevoelde zich een gebroken
kwam en zei: „Tom jij dief der duis- mensc.h. Hij dronk en vocht niet meer
ternis, ik en jouw meester willen den en redetwistte evenmin meer over gods-
kleinen commandant, generaal Chea- dienstige kwesties. Hij pochte ook niet
tam en Pat Clayburn een diner aanbie- meer op zijn heldendaden uit den oorlog
den. Vooruit, spring op mijn paard, en wat liet wonderlijkste van alles was,
zoek deze heuvels en dalen af en breng hij ging werken. Naarmate de dag van
ons iets lekkers te eten met haren, huid het tweede verhoor naderde, werd liij
of veeren." steeds droefgeestige!' en ten slotte moest
Nou, nou! Dat hebt u toch niet ver- hij zelfs het bed houden. Zijn ziekte
geten, majoor! Noch het souper, dat ik werd bij den dag ernstiger, zoodat de
voor u heb klaargemaakt, die prach- dokter verklaarde, dat Tom wel nooit
tige gekookte ham, den kalkoen en de meer in staat zou zijn te fourageeren.
beschuitjes, die gebakken waren van
het meel, dat: ik gestolen had uit de Tom was stervende. De oude rech-
provisiekast van een rijke weduwe. En ter zat bij z'n bed en nam hem
dan de fijne likeur, die ik had gekaapt voorzichtig bij de hand. Het gelaat
uit den kelder van een dooven notaris, van den neger verhelderde eenigc
Toen ik al deze lekkernijen had bereid oogenlilikken, toen hij het gezicht van
en kokend heet liad opgediend met een zijn ouden meester herkende. Zijn herin-
geur van hemelsc.hen wierook en ieder- nering keerde terug,
een zich uit een sierlijke kan had gelaafd, „Zullen ze me weer voor laten
stond de kleine generaal op en sprak: komen? Zijn ze van plan den ouden
„Wel, majoor, u hebt ons een feestmaal man te veroordeelen, meneer John?"
bereid, maar waar ter wereld hebt u dit „Niet zoolang ik rechter in dit district
alles vandaan gehaald?" ben, Tom. Nooit!"
En u zeide: „Als u onzen neger Tom „Den hemel zij dank, meneer John. Ziet
aan het hoofd stelde van het departe- u, ik was alleen maar aan het fouragee-
meut van volksvoeding, zouden wij ren. De majoor wist het. Ja, aan het
nooit meer honger hebben en wij zouden fourageeren."
onze tegenstanders aan onze voeten Een korten tijd was hjj rustig en
zien liggen." dommelde in. Plotseling richtte hij zich
Toen lachte iederëen en men begon in bed op.
aan 't diner. „Laat mij er uitHoort u het niet,
Laat mij u thans vragen, majoor, wat meneer John de taptoe wordt ge-
is het verschil tussclien fourageeren in blazen het leger van Tennessee
oorlog en in vrede? Stel u voor, nu, slaapt de lichten moeten gedoofd
dertig jaren na den oorlog, staan mijn worden ik moet me haasten om
familie en ik op het punt om van honger iets voor het eten te krijgen ik moet
om te komen. Ik hoor de kinderen huilen fourageeren we gaan een langen tocht
van honger en op een donkeren nacht maken maar ik zal u dienen daar-
kom ik langs uw land. Ik droom van gindsin het kamp meneer John."
het verleden zooals een oude man dit Plotseling verstomde zijn stem. Een
doet. Ik denk weer aan dien bloe- stralend licht schitterde in zijn oogen.
digen oorlog. Ik ben weer voor u „Mevrouw Emilv mijn meesteres
en meneer John bezig te fourageeren daar wenkt zij mij ze glimlacht
en ik neem een van die kleine speen- luister, zij zegt - God zal je eenmaal
varkentjes mee om naar het kamp te beloonen, Tom..,."
brengen en ik vraag u: is dat, nu. iets om Schreiend als een kind verliet de
zoo'n drukte van te maken? oude rechter twee uur later Tom's hut.
Maar dat is niet alles, meneer John. Do trouwe, zwarte Tom had zijn
Wie was het, die u dag en nacht ver- laatsten fouragetocht volbracht,
Dit Juvena hemdje met bustevorm koet l.>5, het broekje
J. l.tS. Juvena lingerie wordt in bijna alle goede zaken
verkocht. Waar niet, vrage me» het adres van den dichtst-
bijzijnden leverancier aan Jos. Könings, Koningin Withel-
minalaan >75, te Voorburg.
