r
■n Ga nzenstad
Verkeersproblemen
IT-
a®
fnfi-
m^ËBËm
De Kerhpleinkwestie
Overzicht van het Ooesehe kerkplein, waar de vrachtauto's in een breeden kring rond het kerkgebouw staan geschaard,
langs het bewuste muurtje, dat zou worden weggebroken.
Nog een enkele wagen slechts wekt her
inneringen aan den ouden tijd, toen de
sierlijke huifkarren, getrokken door een
Zeeuwsch paard, hier aan kwamen rijden,
en geen verkeersproblemen verwekten.
Vóór 1920 was de rijweg hier nog
veel smaller. Op den overigen grond, die
aan de kerk behoorde, stonden zware
hoornen, waaronder de vrachtenaars
beschutting zochten tegen de zomerzon.
De gemeente kreeg toen van de kerk
voogdij gedaan, dat zij de boomen liet
rooien en een groot gedeelte van haar
terrein vrij gaf voor bestrating. Zij be
dong alleen 't recht, dat de vrachtwa
gens op den vrijgegeven grond, die eigen
dom bleef der kerk, hun standplaats
zouden mogen blijven innemen. Rond de
kerk bleef de ruimte uitgespaard voor
'n flink plantsoen, dat een afscheiding
kreeg in den vorm van een muurtje.
Tegen dit muurtje, dat den regeerders
in 1920 zooveel speling voor de toe
komst beloofde, is na weinig jaren het
verkeer, op de dagen, dat de vracht
wagens er staan, vast geloopen en op
zoo'n ernstige manier, dat een nieuwe
verkeersregeling voor de geheele stad
niet met succes doorgevoerd kan wor
den, zoolang dat hinderlijk geval niet
uit den weg is geruimd.
Opnieuw zijn toen, mede onder den
druk der verkeersmspectie, onderhan
delingen geopend met de kerkvoogdij,
Er zijn dingen, waar de tijden geen vat op heb
ben, ook niet in deze traditie-neerstormende
eeuw. Vijf-, zeshonderd jaar geleden reden
uit de tallooze dorpen, die als een krans om
Goes, de oude Ganzenstad, lagen, op gezette dagen
de roodwielige, groenflankige huifkarren langs
slingerende wegen door de logge steenen poorten
der vaste veste, om zich te nestelen aan den voet
van de machtige Maria Magdalena-kerk.
Wie thans, dus in het jaar 1939, op een Dinsdag,
Donderdag of Zaterdag zijn route neemt voorbij dit
Gothisch pronkjuweel, ziet nog precies hetzelfde
schouwspel als de burgers uit de 15e of 16e eeuw.
Alleen zijn de meeste sierlijke huifkarren vervangen
door met grof zeil overdekte vrachtauto's. Doch
overigens hetzelfde gedrang en gewriemel, dezelfde
uitroepen in hetzelfde malsche dialect, dat binnens
monds gefabriceerd een niet-Zeeuw, die het begrijpen
wil, tot wanhoop brengt.
Daar op het Kerkplein is nu de verkeerskwestie,
de groote puzzle van Goes, geboren. Honderdmaal op
die „vrachtenaars"-dagen loopt het gerij en geros
van de andere vehikels hier vast. Moeilijk is het te
schatten hoeveel mensohen hier geregeld, hun goede
humeur verliezend, booze woorden vinden en menig
verkeersagent kreeg hier zijn eerste grijze haren.
Hoe snel de zaken op deze plaats de menschen over
het hoofd zijn gegroeid kan blijken uit 't feit, dat
het gemeentebestuur na onderhandelingen met de
kerkvoogdij een reorganisatie deed plaats vinden,
die men afdoende voor eeuwen achtte. En zie, na
achttien, negentien jaar moet wederom dringend
een herziening worden nagestreefd.
Nu is de drukte te groot geworden en de smalle doorrijruimte veroorzaakt onophoudelijk opstoppingen.
