HAAR EERSTE
A
X
U
haa
RIJNO
helpt U over Uw
Voorjaars-
moeheid"
heen.
BOOR URSULA PARROTT
Hoofdvertegenwoordiging voor Nederland
Firma E. M. Schlösser, Amsterdam C. Postbus 370
V IJ F P E
VERVOEG
KOR TE INHOUD VAN 'T VOORAFGAANDE
De Amerikaansche millionnair Andrew Dnrane vertrekt in 191-5, tijdens den
wereldoorlog dus, ondanks het groote gevaar dat daaraan verhonden is, met de
Lusitania 'naar Engeland. Hij wil deze zakenreis benutten om zn kapitaal voor
zijn erfgenaam, die zeer spoedig ter wereld zal komen, te vergrootten. Op hetzelfde
moment neemt, de zeventienjarige baron Dimitri Rostokof op een Russisch station,
af scheid van zijn moeder om zijn vaderland als officier te dienen. Terwijl m
New York Durane's eerste kind, een meisje, Andrea gèheeten, het. levenslicht
aanschouwt., vindt, haar rader den dood in de golven. Benige jaren later hertrouwt
Isabel Durane met Mark Henderton, een vroegeren zakenvriend van Andrew.
Dimitri Rostokof keert, na dertien maanden met z'n vriend prins Michael Normoff
voor een verlof van twee weken naar het. landgoed van z'n moeder in de Krim
teruq Hij ontmoet, daar de zestienjarige knappe Constaneia, een verre nicht van
zijn moeder. In 1922 trekken Dimitri en Michael als arme zwervers in boeren-
kleeren naar huis. Dimitri. is inmiddels met Constaneia getrouwd. Zij zijn naar
Parijs gevlucht, waar hij verneemt, dat Michael ter wille van t geld met een
schatrijke Amerikaansche in 't huwelijk wil treden. Henderton verwent Andrea,
die inmiddels tien jaar geworden is, tot. in den grond. Isabel besluit daarom, zelf
voor de opvoeding van haar kind te zorgen. Ze vertrekt met Andrea tijdelijk
naar Europa. Dimitri is nu taxichauffeur te Parijs.
Waardoor ontstaat toch
die „voorjaarsmoeheid"
De dokter schrijft het vaak
toe aan een vitaminetekort in
het dieet - een gevolg van de
vitamine-armoede van het voedsel
in den winter
RIJNO Tomatensap in kwaliteit
volkomen gelijk aan de versche Tomaat -
helpt U over die „voorjaarsmoeheid" héén
Alle vitaminen, alk voedingsstoffen van de rijpe Tomaat
blijven in RIJNO bewaard: dank zij de gepatenteerde
bereidingswijze, die het uitsluitend eigendom is van de Mij.
„De Betuwe", Tiel.
MIJ. „DE BETUWE", TIEL
r
Ken geheel nieuw, naar ëen bijzonder procédé gefa
briceerd haarverzorgingsmiddel van universeele en
buitengewoon intensieve werking, fl. 1.75 per flesch.
F. WOLF F 6SOHN' KARLSRUHE
MHflf ark Henderton had nu alles zóó
WH voor Isabel en Andrea geregeld,
|_Y_H. dat ze' tenziJ de Vereenigde
Staten bankroet gingen, altijd
rijk genoeg zouden zijn om vorstelijk te
kunnen leven. Indertijd had hij graag
gewild, dat Andrea op de hoogte zou
komen van de beurs, maar dat was onzin
geweest. Hij was toen door den oorlog
overstuur geraakt. Waartoe diende het
eigenlijk, dat ze haar inkomen nog zou
vergrooten
De verpleegster trad aan zijn bed en
sponste zijn voorhoofd wat af. Hij be
duidde baar, dat hij graag rechtop wou
zitten om voor de laatste maal den
tuin te kunnen zien. Toen tuurde bij
uit over de zee. Weldra zou bij
Andrew terugzien en nu voor eeuwig.
De zon scheen helder op het water,
Mark kneep zijn oogen dicht. Onder
aan 't terras lag zijn jacht voor anker.
Hij zou er nu geen reizen meer op
maken met Andrea, die van ruw weer en
storm hield, en met Isabel, die hang
werd van een woeste zee en dan steeds
zoo vlug mogelijk aan land wou. Heel
veel gedichten, die hij zich in de laatste
maanden door zijn verpleegsters had
laten voorlezen, omdat hij er slaap van
kreeg, noemden den dood een lange reis.
Tot nog toe had hij er niet aan ge
dacht, dat het een eenzame reis zou
zijn, zonder het prettige gezicht van
Isabel om zich heen en zonder den lach
van Andrea
„Ik zou mijn stiefdochter graag zien,"
zei hij zacht. Terwijl hij op haar wachtte,
begon z'n hart sneller te kloppen.
Het kind kwam in strakke houding
de kamer binnen. Ze nam zijn oude
hand in de hare, die heel even trilde.
Dat zachte heven ontroerde hem.
„Kom," zei hij haastig, ,,1111 niet
huilen. Je huilt nooit."
Hij bemerkte, dat ze moeite had,
haar stem in bedwang te houden, toen
ze hem vroeg:
„Heeft u pijn?"
„Heelemaal niet. Ga toch zitten,
lieveling."
De verpleegster schoof een stoel bij.
„Ik zal u nooit vergetenIk zal u
heusch nooit vergeten!" snikte Andrea.
Mark gaf geen antwoord en vroeg
0111 't hittere, opwekkende drankje.
„Nooit heeft iets je vader kunnen
ontmoedigen," zei hij toen, als 'n af
scheid. „Streef ernaar, dat ook jij zoo
vast in je schoenen komt staan. Je zult
verliezen en winnen, 't zullen andere
winsten en andere verliezen zijn dan
'n man kent, maar vermoedelijk komen
ze op hetzelfde neer."
Zijn stern verzwakte. Hij trachtte
haar hand steviger vast te houden en
die inspanning wekte hem wat op.
„Treur en huil niet 0111 me, dat dient
nergens toeGa steeds recht voor
uit. langs je verliezen heen.
Andrewzou
Maar dien zin over zijn compagnon
voltooide hij niet meer. Hij stierf onder
het uitspreken van zijn naam.
Precies op datzelfde oogenblik, alleen
was het- in Parijs toen laat in den na
middag, liep Di
mitri door een
kleine, kale kamer
heen en weer en
het zonlicht, dat
door het eenige
raam op het westen naar binnen viel, gaf
aan de sehaarsclie meubelen 'n nog
armoediger en kaler aanzien.
De zon scheen ook op grijze strepen
in 't haar Van de prinses, die met ge-
hogen hoofd stilletjes zat te schreien.
Maar ze kwam niet ver genoeg in de
kamer om den donkeren hoek te ver
lichten, waar Constaneia lag te sterven.
De dokter had verklaard, dat er een
kleine kans bestond, dat Constaneia,
vlak voor 't einde, nog even zou' ont
waken. Hij had een opwekkend drankje
achtergelaten en gezegd, dat hij er
verder niets aan doen kon. Toen was
hij heengegaan, 11a Dimitri zoo hartelijk
mogelijk de hand te hebben geschud.
Hij was maar '11 armendokter en er lagen
zooveel behoeftigen ziek, dat '11 dokter
onmogelijk kon blijven wachten hij een
stervende, die zich tevergeefs met haar
laatste krachten aan het leven vast
klampte.
Dimitri liep zacht- heen en weer. Hij
dacht, aan alles wat, de dokter hem in
de laatste maanden verteld had, sinds
Constaneia erbij was neergevallen in
het begin van de hitte. Toen had hij
meteen aan Michael willen schrijven.
„Maakt u zich maar niet bezorgd,
mijnheer, over de dure middelen, die u
uw vrouw niet verschaffen kunt. Het
is te laat; ze kunnen haar niet meer
helpen. Ze zouden slechts een vrij pijn
lijke ziekte rekken. Uw vrouw schijnt
niets anders noodig te hebben dan uw
aanwezigheid". Het kan hoogstens nog
een paar weken duren."
Opeens bleef hij staan voor haar bed.
Constaneia lag zoo stil, vond hij. Zij
sliep. -
„Is ze nog hetzelfde?" vroeg de prin
ses zacht.
Dimitri knikte. Hij hoopte maar,
dat ze zou sterven zonder nog meer
