NEDERLAAG f Waarom Eau de Cologne 23 te moeten lijden. In die laatste weken hadden ze alles met elkaar besproken, wat er maar te zeggen viel. Ze had er bij liem op aangedrongen, met heel het vuur, dat nog in haar brandde, het leven opnieuw te beginnen en naar Amerika te gaan, naar Michael. In een Amerikaansche krant, door een toerist in zijn taxi achtergelaten, had hij nieuws over Michael gelezen. „Prins Normoff, die getrouwd is geweest met wijlen Julia Sarth, is gisteren gehuwd met de weduwe van Pand Kaetsford." Daarop volgde een en ander over de familie Kaetsford. Dus de bejaarde, rijke vrouw van Michael was overleden en nu was hij hertrouwd met een jonge vrouw, die, naar net bericht te oordeelen, óók schatrijk was. Michael zou er verlegen onder worden, als hij zijn ouden oorlogskameraad zoo armoedig uit Ruropa zag aankomen. Alleen.zijn oude krijgsmakker zou zich nooit aan hem opdringen! Wel was Dimitri van plan naar Amerika te trekken met 't geld, dat hij zou over houden door zijn taxi te verkoopen. Hij zou het niet langer in Parijs kun nen uithouden, na den dood van Con- stancia. „Als Constancia dood is...." Hij verweet zichzelf, dat hij daaraan op die manier kon denken. Hij zag, dat de stervende zich be woog en knielde naast het bed neer. „Ik zal in de andere kamer blijven wachten. Dimitri," zei de prinses en zij verliet ontroerd het vertrek. Hij streek Constancia de haren van het voorhoofd weg. Haar oogleden knip perden, maar ze opende haar oogen niet. Op dat oogenblik verlangde hij, rede loos misschien, dat Constancia nog eenmaal zou ontwaken. Dan zouden ze, zooals zoo vaak in den laatsten tijd, samen praten over die veertien dagen in Juni 1916, toen ze zich ver loofd hadden. Met haar zwakke, warme stem had Constancia die dagen bijna doen herleven, zoowel voor zichzelf als voor hem, en zij herinnerden zich, zon der wroeging of verdriet, heel veel kleine, zonnige bijzonderheden Het ruischen van de tafzijden japon van Dimitri's moeder, tijdens een diner vlak voor hun afscheid. Dienzelfden avond hadden hij en Michael zich in hun vuurroode uni formen gestoken, omdat Constancia erom gevraagd had.De groote kris tallen luchter, door de glad gepolijste mahoniehouten tafel weerspiegeld Stefan, die op zilveren schalen rond diende. De warme, geurende wind, die uit den tuin naar binnen woei. Witte pioenrozen, zacht rose gevlekt, stonden in een vaas onder den luchter. In de warme lucht zweefde een bloem blaadje omlaag. Constancia had haar hand uitgestrekt en het opgevangen en tegen haar wang gedrukt. „Zachter dan zijde, Dimitri, zoo voelt het aan," had zij hem in 't oor gefluis terd. Maar niet zoo zacht als jouw lieve mond, had hij gedacht. Hij zag haar nog, verlegen en schuch ter, glimlachen, als had ze zijn gedachte geraden. En dan haar japon van zee groene tafzijde met ruches langs de schouders! Een oogenblik zag hij al hun gezichten daar aan tafel, en liet kaars licht straalde zacht op hen neer. Het gelaat van zijn moeder: donker en mooi en zij keek hem aan met vreugde om zijn geluk en toch met '11 zekeren angst. Hij zag weer Michael's gelaat boven het roode uniform, zijn spottend en toch zoo vriendelijk lachje. En Constancia met haar oogen zoo onschuldig en ver trouwelijk. Dan zag hij zichzelf weer, alsof liij een andere persoon was alsof er tegen over hem een spiegel hing, waarin hij dien jongeman zag, die voor het eerst van zijn leven werkelijk verliefd was en die grapjes met Michael maakte, maar eigenlijk verlangde naar het einde van het diner, om met het meisje in de zee groene japon in den tuin te kunnen wandelen, zooals op dien middag langs het strand, waar de golven zacht en droomerig ruischten als het tinkelen van sledebellen, heel veraf. Constancia fluisterde zijn naam: „Dimitri, liefste!" Hij schrok op uit zijn gemijmer. Hier lag nu Constancia op sterven in deze armoedige kamer in ParijsScherper dan ooit te voren werd hij zich zulks op dit oogenblik bewust. Haar laatste uur schoof langzaam ten einde. Aan alle zon nige jeugddroomen, aan al de groote smarten, die haar leven had gekend, aan alle hooge vreugden, die zij ondanks ontberingen had gesmaakt, kwam nu het einde. Zonder haar zou hij nooit meer den weg terugvinden naar dat blonde land, dat ze samen, zoo kort maar on vergetelijk. hadden gekend. „Constancia, toe, sterf niet, laat me niet alleen!" zei hij door ontroering overmand. Hoe kon ze zoo zacht tegen hem lachen „Ik had je al eerder willen vragen Neem je. regimentsring. mijn trouwring. terug. Ik wil graag, dat jij hem houdt. Toe. Als een symbool van zooveel liefs tusschen ons," fluisterde zij. Het viel haar zwaar, ze snakte telkens naar adem. Feitelijk was het de regimen tsring van Michael. Hij kon zich niet herinneren of hij haar dit ooit verteld had. Ze. trachtte den ring van haar vinger te schui ven. „Toe, Dimitri. neem jij hem. en doe hem aan. Laat me hem aan jouw vinger zien. Langzaam, met bevende hand, schoof hij den ring om z'n vinger. Hij kon geen woord zeggen. Haar zwakke stem werd gejaagder en hij boog zich dichter over haar heen, want haar gefluister werd onverstaanbaar. „Je moet het je niet zoo. aantrek ken, Dimitri. Zooveel mensclien, beter en moediger en wijzer dan ik, zijn ge storven. Menschen,' die heel wat moei lijker konden worden gemist. Bovendien geloof ik, dat mannen van onzen stand, die alleen achterblijven, zich beter door liet leven weten te slaan." „Nee, Constancia, nee!" Haar glimlach werd 'n oogenblik iets levendiger. „Je bent altijd zoo goed voor me ge weest, Dimitri. Weet je nog, hoe je toen in Juni,' in 't huis van moeder, gezegd hebt, dat we onze wittebroodsweken in Parijs zouden gaan doorbrengen1?" Hij kon zich nog zoo goed herinneren, wat hij gezegd had. „Als we getrouwd zijn, dan gaan we onze wittebroodsweken in Parijs doorbrengen. Daar mag jij dan een stel buitensporig dure japonnen kqopen. En ik zal je flink bekijven." „We hebben heerlijke wittebroods weken in Parijs doorgebracht, Dimitri, vind je niet?" Voordat hij een antwoord kon geven op die vraag, was ze heengegaan en zij zou zijn stem niet meer liooren.... Een Jubileum-verpakking èn een verrassing 1789 - 1939 150 Jaar Boltlwt! De bekende Eau de Cologne Boldoot, de fijneBoldoot-zeepen en deandereBoldoot toiletartikelen hebben zich in die ander halve eeuw een grooten naam veroverd. Ter gelegenheid van haar Jubileum brengt Boldoot in speciale verpakking: een luxe flacon van haar Eau de Cologne en een stuk verrukkelijke Lavendelzeepvoor f 1.50. Als extra verrassing voegde Boldoot er voor U een artistiek uitge voerde Verjaardag-kalender bij!... Een aardige Jubileum-verrassing, die bij Uw winkelier op U wacht! NEDERLANDSCH FABRIKAAT. geen ander insectenmiddel 100 doodeiijk is ais Flif doodt beslist, omdat Flit een combinatie is van onovertroffen insectendoo- dende middelen. Elke bus Flit bevat een product, waarvan de krachtige wer king bewezen is. Eisch dus Flit en weiger ieder twijfel achtig namaakproduct. De Flit-soldaatis Uw waarborg. Vervolg op blz. 26 VERTEGENW.KERKHOFF Co. - NASSAUKADE 373 - AMSTERDAM

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 23