Dorothy V one GyerMade De bruidssluier Tan De Nieuwe Borino ïerh Elastisch Kleurecht/ door John D. Cluverton Het huis van de sluiers heette 't school en verloor Philip haar opnieuw winkeltje in den volksmond. Het uit het oog. Maar hij vergat haar geen was gevestigd in een steil op- dag gedurende de twee jaren, die nu loopende straat van een droomerig volgden. oud Engelsch stadje, dat zijn stads- Toen keerde Dorothy voorgoed naar wapen ontving van koning Charles II, huis terug. Hij wist het niet, maar op als belooning voor de eenendertig zekeren dag klingelde de winkelbel en schepen, die 't zijne majesteit leverde toen hij zag wie daar binnentrad, kwam voor het beleg van Calais, en de geest het hem voor, dat het donkere vertrek dier oude tijden is er tot op dezen dag plotseling doorstraald was van zonne- bewaard gebleven. schijn. Het huis van de sluiers was tot voor „Dag, Philip; hoe gaat het?" zong kort een van de oudste neringen der een heldere meisjesstem. „Weet je al, stad. De Mortimers verkochten er nooit dat ik weer thuis ben? Ik was toevallig iets anders dan sluiers, eeuwenlang, in de buurt en ik wilde je niet voorbij- De laatste eigenaar was een Philip gaan. zonder je even goedendag te Mortimer. Hij stierf in de kracht van zeggen." zijn leven en had geen nakomelingen. Zij gaf hem een hand en plotseling Buren vonden hem op een middag werden ze allebei verlegen. Slechts met dood aan tafel zitten, in een ouden leun- moeite vonden ze wat banale gelegen- stoel. Hij zat achterover, met een vre- heidswoorden en spoedig verliet Dorothy digen glimlach om zijn lippen en zijn hem weer. Maar in den winkel bleef rechterhand rustte op het blad van een nog lang de zachte geur van haar par- dikken foliant, waarin hij, voor de dood fum achter en dien dag ontwaakte voor hem overviel, zijn laatste zakelijke het eerst een dwaze hoop in het hart aanteekening had gemaakt. van Philip Mortimer. Op dat blad was slechts één regel be- Verliefde droomen nemen soms be schreven. In heel oud schrift stond daar drieglijke gestalten aan. Die van Philip te lezen: „Mei 1905. Verkocht aan kwamen de verwezenlijking zelfs zeer Dorothy Vane: een bruidssluier. Be- dicht nabij. Hij zag Dorothy opnieuw taald." terug en nadien steeds vaker. Zij maak- En daarachter schreef hij dertig jaar ten heimelijke afspraakjes, ontmoetten later, op den dag van zijn dood: „En elkander op ver afgelegen plekjes en ueleverd." maakten zichzelf intusschen wijs, dat Die aanteekening bewaart de herin- het slechts onschuldige vriendschap nering aan een teedere geschiedenis, was, die hen zoo sterk tot elkander Philip Mortimer en Dorothy Vane trok. Maar op een prachtigen zomer- waren reeds op de schoolbanken met avond was het uit met dit verstopper- elkander bevriend. Jarenlang waren ze tje spelen. onafscheidelijk, ofschoon er een breede Ergens op een rustig plekje werd zijn maatschappelijke kloof tussclien hen gevoel hem plotseling te machtig. Driest gaapte. Want Phil's vader verkocht strengelde hij een arm om haar hals en slechts sluiers en meneer Vane, de kuste haar. En zij liet hem begaan en vader van Dorothy, was burgemeester toen hij het haar vroeg, kuste zij hem. van het stadje en behoorde tot een terug. oud, patricisch geslacht, dat beroemde „Ik hou van je; ik hou van je," Huis namen in zijn annalen vermeldde. terde hij haar in het oor en wel honderd Die kindervriendschap hield stand, maal dien avond herhaalde hij zijn lied. tot Dorothy naar een bekende kost- Het was een begin van een teedere school vertrok. Jarenlang verloor Philip idylle. Maandenlang leefden zij onge- haar uit liet oog en in dien tijd stierf stoord voort in het paradijs van hun zijn vader en nam hij voor het eerst droomen. Niemand vermoedde iets van zelfstandig achter de toonbank plaats, die liefde en geen oogenblik gaven zij En daar, achter die toonbank, zag hij zich rekenschap van wat hun in de toe zijn vriendinnetje van weleer op zekeren komst wachtte. Op zekeren dag ont- dag onverwachts terug. Uit het kleine ving Philip een zending dure, sluiers spichtige meisje van zeven jaar ge- uit. Parijs. Hij zocht er de mooiste uit leden was een bekoorlijke zeventien- een droom van kostbare Brusselsche jarige jongedame gegroeid, die hij even- kant met prachtig borduursel, wel terstond herkende. Zij was in ge- „Dat zal jouw bruidssluier zijn," zeischap van haar moeder en het hoofd, zong hij geestdriftig, den sluier om Do- knikje en de glimlach, die zij hem hei- rotliy's donkergelokt hoofd plooiend, melijk toewierp, verrieden hem tot zijn „Niemand zal hem dragen dan jij." vreugde dat zij hem nog niet vergeten Opgetogen staarde Dorothy haar ]ia(p spiegelbeeld aan. „En de prijs?" vroeg Haar moeder kocht een sluier voor zij ondeugend, een kerkelijke plechtigheid en toen zij „Drie kussen," antwoordde hij en heen gingen, knikte Dorothy hem nog toen zij hem dien prijs lachend betaald eens ^hartelijk toe. Drie weken later had. pakte Philip den sluier in een doos zag hij haar opnieuw terug. Nu was met gedroogde lavendelbloesems en het in de kerk waar zij aangenomen sloot dezen zorgvuldig weg. En daarop werd en van alle meisjes, die aan de schreef hij in zijn koopmansboek: plechtigheid deelnamen, was zij de „Mei 1905. Verkocht aan Dorothy mooiste en lieftalligste. Een week later Vane: een bruidssluier. Betaald." vertrok Dorothy weer naar de kost- Dat was in Mei eii in Juni kwam er Doosjes met één laag25 cent doosjes met twee lagen 45 cent doosjes met vier lagen 85 cent OEN nieuwe smaak, een nieuwe E-' vorm. een nieuwe verpakking. De nieuwe Borino is gemaakt van de beste cacao-soorten en heeft, mede door de speciale bereidingswijze, een opvallend fijnen aromatischen en pittigen smaak. Ook de vorm is verbeterd, waardoor aroma en smaak volledig tot hun recht komen.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 30