Robinsons
voor tien Zomer!
J*
uvv naar»
ierd- ^ndZT: ^ZZ:: da°^-
da°°zz:^ Z:::;zen 9,anzen'i
31
onverwacht een (lag, dat Philip tever- thy wierp, zag hij haar zenuwachtig op
gcefs op zijn meisje wachtte. Wel haar lippen bijten. Mevrouw Vane
bracht de post hem dien avond een haas- moest zich tevreden stellen met een
tig geschreven briefje. Het was het minder kostbaren sluier en een beetje
afscheid van een doodsbedroefd meisje, boos naar het scheen verliet zij dén
dat haar eerste liefde schipbreuk ziet winkel. Slechts één troost schonk hem
lijden. dit bezoek. Bij de deur, die hij beleefd
„Lieve Phil. Alles moet uit zijn. voor de dames openhield, keek Dorothy
Gisteren hebben wij bezoek gehad van hem nog eenmaal aan. Kr lag een bede
een vriend van mijn vader en vanmor- om vergeving in haar oogen en stom
gen heeft moeder mij gezegd, dat hij boog hij het hoofd. Hij had haar reeds
een dezer dagen mijn hand komt vra- vergeven, maar nooit zou hij haar
gen. Mijn ouders wensclien dat ik met vergeten
hem trouw en ik mis den moed hem te Drie minuten later zag hij haar uit de
weigeren. Het zou hun al te veel ver- straat en zijn leven verdwijnen. Want
driet. doen, als ik het huis verliet om hij zag haar nooit meer terug. De jaren
met jou te trouwen. Mijn aanstaande voegden zich aaneen tot. een lange rij,
man is rijk en voornaam, zegt moeder, maar Philip Mortimer gaf er zich nau-
maar geloof niet, dat ik daarom zijn welijks rekenschap van. Nooit dacht hij
vrouw word. Ik stem alleen toe om wille aan trouwen voor hem was er slechts
van moeder en vader. Ik voel me diep één vrouw op de wereld en die leefde,
ongelukkig, maar ik voel dat ik niet onbereikbaar voor hem, in een voor
anders mag handelen. Ik kus je voor het naam Londensch huis, waar zelfs prin-
laatst en mijn laatste hartewensch voor sen van koninklijken bloede op bezoek
jou is, dat, je spoedig een ander meisje kwamen. Hij hoorde nimmer iets van
zult vinden en dat je met haar even ge- haar en hij verlangde ook niets te hooren.
lukkig zult worden als met mij. Je In zijn donkeren winkel verkocht hij
ongelukkige Dorothy." sluiers en teerde op zijn herinneringen.
Het einde van hun teedere idylle En in een zware eikenhouten kast zat
leek Philip zoo'n onmogelijk iets, dat hij veilig de doos weggesloten met den
weigerde het te aanvaarden. Als een bruidssluier van Dorothy Vane den
slaapwandelaar doorleefde hij zijn da- sluier, die verkocht en betaald was,
gen en zoodra het donker begon te maar dien de eigenares nooit kwam
worden, sloot hij den winkel en stelde opeischen.
zich in de nabijheid van het deftige En toen op een dag.
burgemeestershuis ergens verdekt op. Het was in het middaguur van dien
Hij hoopte Dorothy de woning te zien merkwaardiger] dag, dat het kleine
verlaten, maar avond 11a avond was winkeltje betreden werd door een heer,
zijn wachten vruchteloos. Toen ver- die niet in het stadje thuis hoorde,
nam hij uit de krant dat zij zich ver- „Ik ben de zaakwaarnemer van wijlen
loofd had met een schatrijken, maar Dorothy Barrymore," stelde hij zich
veel ouderen lord, die zich schitterende voor.
verdiensten voor het land had verwor- Philip Mortimer greep zich aan de
ven. En dit bericht bracht hem einde- toonbank vast. „Wijlen lady Dorothy
lijk tot zichzelf. Hij begon te begrijpen Barrymore?" vroeg hij.
hoe belachelijk de hoop was, die hij in
weerwil van alles nog behouden had.
„Mylady is gisteren gestorven," boog
de bezoeker het hoofd. „In het testa-
mi)n
winkel heb gehad. Deze lavendelbloe
sems strooide zij er eigenhandig tus-
schen. Wees zoo goed, meneer, en strooi
ze over haar graf.
De bezoeker ging heen en nam den
sluier mee. En Philip Mortimer keerde
ware weelde van borduurwerk. Die is naar het donkere achterkamertje terug,
hier niet bij, zie ik." Van de kast nam hij den zwaren foliant,
„Neen, mevrouw. Ik heb hem wel waarin hij langer dan dertig jaar zijn
gehad, maar ik heb hem verkocht." zaken had aangeteekend, en legde hem
„Ach. wat jammer. Zeker buiten de op tafel. Toen schoof hij zijn leunstoel
stad, want ik herinner me niet, dat ik bij en nam de pen ter hand. Hij zocht
hem een van mijn pas gehuwde ken- een datum van dertig jaar terug een
nisjes heb zien dragen." Meidag van 't jaar 1905. Daar stond 't
„In de stad, mevrouw, maar ik heb „Verkocht aan Dorothy Vane: een
hem nog niet geleverd." bruidssluier. Betaald." En Philip Mor-
„Ah," viel mevrouw Vane met schit- timer doopte de pen in den inkt en
terende oogen uit. „Zouden we dan niet schreef er met, vaste hand achter:
tot een vergelijk kunnen komen? Als u „En geleverd."
onmiddellijk een tweede exemplaar Toen legde hij zich achterover in
bestelt en mij dien levert, welken u in zijn stoel, maar zijn hand bleef rusten
huis hebt...." op het blad van den foliant, waarop
Maar Philip schudde het hoofd. „Het, hij zijn laatste aanteekeningen had
spijt, mij dat ik u hierin niet, van dienst gesteld. Hij glimlachte zacht en in die
kan zijn," antwoordde liij koel. „Die houding en met dienzelfden vreugdi-
sluier is betaald en ik mag de vrijheid gen glimlach om zijn lippen werd hij
niet nemen het eigendom van een ander door een buurman een uur later ge-
te vervreemden." vonden. Maar toen was hij reeds een
Mevrouw Vane was teleurgesteld en vol uur dood
toen hij een vluchtigen blik op Doro- „Het hart...." zei de dokter.
Hier is de ideale Zomerschoen I Licht en luchtig en door zijn degelijke constructie
toch met^ den steun, dien Uw voeten juist op warme dagen zoo dringend noodig
hebben, n Chique schoen om te zien en 'n „heerlijke" schoen in 't dragen.
Maten 36 t/m 40 f3.50. Alle heerenmaten 13.95.
En dan de slevige, makkelijke ROBINSON-sandaal.
Mèt en zonder neus. Voor meisjes èn jongens I
Prijzen Maten: 24/27
met neus2.25
zonder neus: 2.10
28/31
2.50
2.25
32/35
2.75
2.50
Eén kwelling wachtte hem nog voor ment, dat zij kortgeleden liet opmaken,
Dorothy voorgoed uit zijn leven ver- heeft zij de bepaling doen opnemen, dat
dween. Op zekeren dag zag hij haar den zij begraven wensehte te worden gehuld
donkeren winkel binnentreden aan den in den bruidssluier, dien zij dertig jaar
arm van haar moeder. Zij zag er lijdend geleden bij u heeft gekocht. Volgens die
uit en vermeed het hem aan te zien. bepaling is de sluier betaald, doch nooit
Zoo goed hij kon herstelde hij zich van geleverd. Herinnert, u het zich? Het is
den schrik, die hem bij dit plotseling al zoo lang geleden."
weerzien overviel en vroeg vormelijk „Dertig jaar," beaamde Philip Mor-
beleefd waarmee hij de dames van dienst timer ernstig. „Maar in al die dertig
kon zijn. jaren met hun driehonderd vijfenzestig
Mevrouw Vane wensehte een bruids- dagen is die koop geen dag uit mijn ge-
sluier voor haar dochter en liet zich heugen geweest...."
zijn lieelen voorraad toonen. Toen zij Hij ging naar de kast en haalde de
alles bezichtigd had, aarzelde zij met doos te voorschijn. „Dit is de bruids-
haar keus. „U betrekt uw sluiers toch sluier van Dorothy Vane," hernam hij.
ook van het Parijsche huis Land ré?" „Het is de mooiste dien ik ooit in mijn
vroeg zij plotseling.
„Zeker, mevrouw," antwoordde Phi
lip.
„Ik herinner me in de prijscourant,
een bruidssluier afgebeeld te hebben
gezien van Brusselsclie kant met 'n
ler®" doe
'©d erena «ar/
h°uden. Door a 3ezon<j Zl'n "OI.
°raHe's g J*8 gunjf,ge ach'>9 fe
de„ deTT^^'- op Tr> V°n
VVOrd' «8 nof° r°rfeU *8'»erW h°of^"id
>vo(. nbe^envoor^-:beVor.
u«>°°rZy,alw nvoork°»>»«r;:
^^_b^and8»ng metrad *'°n dQO,
