MEI BRUIDJES
De Zeeuwsche
Ktüfiótóti
EEN MAAND VAN ROMANTIEK
T—
En nauwelijks hooien de nieuwsgierigen de rijtuigen ratelen,
of holder de holder komen ze aanhollen, zoodat de ■politie soms
handen te kort komt om ze op eerbiedigen afstand te houden.
En zelfs wordt te Vlissingen het raadhuis nog bestormd door degenen, die, willen hooren, hoe
zenuwaehtig het jawoord wordt gefluisterd of onder wie de meest sensatiezuchtigen misschien nog
verwachten, dat de paartjes op hei laatste oogenblik zieh nog zullen bezinnen.
Het geviel vóór eenige jaren dat te Middelburg in 'u intel
lectueel gezelschap, dat leden bevatte, die veel voor
volkenkunde, natuurhistorie en geschiedenis voelden, de
vraag werd opgeworpen, waaraan het verschijnsel derZeeuwsche
Mei-huwelijken, dat speciaal op Walcheren voorkomt, is toe
te schrijven.
De folklorist zette dadelijk een hoogen boom, met veel blad
en weinig vrucht, op over den Meiboom en de Meibruid. Hij gaf
te kennen, dat in Zeeland ongetwijfeld het bekende gebruik,
om een Meiboom te planten voor het huis waarin de beminde
woont, dat in Limburg hier en daar nog leeft, vroeger algemeen
hekend en gevolgd zou zijn. Niet na-wijsbare oorzaken zouden
die gewoonte ten lange leste veranderd hebben in de traditie
om in de Meimaand te trouwen. Na 'n half uur suggesties in
dien geest te hebben geopperd, kwam de natuurhistoricus, ook
'11 niet-Zeeuw, aan het woord. Deze niet minder knappe kop
gooide het over een anderen boeg. Volgens zijn onderheide
overtuiging had men het 't allereerst te zoeken in de richting
van de natuur. Het landelijk volk is immers vergroeid met de
seizoenen, met plant en dier. Ziet het in het voorjaar de aard
ontluiken tot nieuw levenziet het zijn gevederde vrienden
aan het houwen van een nest.... welnu, dan vaart in de
Van ouds is in Zeeland en vooral op Walcheren de maand Mei de speciale maand geweest, waarin
de paartjes in het huwelijksbootje stapten, al komen ze dan ook in met vurige paarden bespannen
rijtuigen aan (Middelburg).
