MARTINI
ieepdseHi"
WaJfck qeëMÜgd...
'IftaktiHi f
fyeh&noL
„M. ML V&La'it
<!jiuiluHzteks
idoaêi %oM2kjdkat<A
^Pittig
27
moeting, alleen, (lat er '11 strijkje was
geweest en dat ze geregeld samen liad-
den gedanst.
Hij is knap, dacht Andrea, maar
lock is dat niet de reden waarom ik
liem zoo buitengewoon vind. Er is iets
anders. hij lijkt me roekeloos en
toch ook '11 tikje gemakzuchtig.
„Zoudt u me na dezen dans naar huis
willen brengen?" had zij hem op 'n
gegeven oogenblik gevraagd.
„Goed."
Even later verscheen ze, van top tot
teen in chinchilla gehuld, om afscheid
te. nemen van gastheer en gastvrouw.
„Je vriend lijkt op je, maar misschien
is hij minder zakelijk.... en aantrek
kelijker," zei ze tegen Michael. „Zal
ik zien, daarachter te komen?" vroeg
ze half schertsend.
„Als je zoo recht en onstuimig op je
doel afgaat als gewoonlijk," merkte
Willis ernstig op, „dan zid je niets
ontdekken, wat van werkelijk belang
is, Andrea."
„Hij is altijd veel vriendelijker geweest
dan ik. En ook aantrekkelijker voor
vrouwxen," antwoordde Michael.
„Goedenavond. En beiden bedankt
voor den gezelligen avond," zei Dimitri,
terwijl hij hun de hand gaf.
Willis noodigde hern uit, nog eens
op de thee te komen: „Laat ons zeggen
overmorgen. Je kunt ook cocktails krij
gen. als je dat liever hebt. We zijn dan
met ons drietjes: jij, Michael en ik.
Ik wou je zoo graag onze kinderen 'ns
laten zien."
,,'t Zal me werkelijk 'n groot genoegen
zijn. Ik kom vast en zeker."
„Mijn wagen staat voor," zei Andrea
in de lift. „Of loop je liever?"
„Nee, nee. Ik voel me wat moe."
Eenmaal in den auto gezeten dook
Andrea diep weg in haar weelderigen
bontmantel.
„Weet je, wie ik eigenlijk ben?"
vroeg zij onverwachts.
„Ik lees trouw de Amerikaausche
kranten, miss Durane."
„Verschrikkelijk. Ik zou zoo graag 'ns
iemand ontmoeten, die dat niet deed."
„Dat is 'n beetje dwaas, vind ik."
Toen volgde er een lange pauze.
Dit is nu één avond in mijn leven,
die mij voorkomt als 'n sprookje,
dacht Dimitri. Het eten en de wijn
waren beter, dan ik in jaren geproefd
heb en nu zit ik naast een vrouw,
even goed gekleed als mijn moeder
vroeger. Het is een avond waarop ik me
weer herinner, hoe ik me voelde, toen
ik jong was en nog aan een gouden toe
komst geloofde.
„Waar zit u aan te denken, baron
Rostokof
„Aan den gezelligen avond, dien ik
heb gehad."
Toen zij haar woning hadden be
reikt, ze: Andrea met een wonderlijk
diepe gevoeligheid in haar stem:
„Laat me nu niet. aan mijn lot
over," en toen vervolgde zij op luch-
tigen toon: „Toe, kom even binnen en
drink nog 'n glas champagne met me.
Anders drink ik 'n heele flesch alleen
leeg en dat zou slecht zijn voor mijn
zenuwen."
„In orde!" antwoordde hij kort.
Een butler opende de deur. Dimitri
was in Amerika nog nooit in zulk '11
groot huis geweest. De hal had den
omvang van een kleine balzaalzij
was bijna geheel van marmer, met een
fontein erin. kristallen luchters en groo-
te vazen met prachtige bloemen.
„Afschuwelijk, hè?" zei Andrea.
„Alles volgens den smaak van vader,
nog van vóór den oorlog, en moeder
heeft het nooit willen laten veranderen,
hoewel ik geloof, dat vader dat wel zou
hebben gedaan. Hij was in alle opzich
ten '11 man van zijn tijd." Ze nam de
hal schei-per dan gewoonlijk op.
Dimitri vond het geheel wel mooi en
vooral 'n geschikten achtergrond voor
Andrea.
„Philip, breng wat champagne in de
bibliotheek," beval Andrea. „Of nee,
die is zoo somber. Ik bezit ook 'n Rus
sische kamer, baron Rostokof. Ik heb
eens 'n reis 0111 de wereld gemaakt,
omdat verondersteld wordt, dat zoo'n
kruistocht je goed doet. In Rusland
hielden ze juist in 't Kremlin een groote
verknoping van meubels, schilderijen en
ikonen. Zullen we in die kamer onzen
champagne gaan drinken?"
„De hemel beware me!" antwoordde
Dimitri rustig.
„0, bieng den champagne dan maar
in de zitkamer van moeder, Philip."
Ze ging hem voor, een trap op.
„Hier hoef je niet bang te zijn dat
je op een stoel neerploft, die misschien
eens aan je overgrootmoeder toebehoor
de, als dat idee je soms dwars zit.
„Luister eens, Dimitrizoo mag ik
je immers wel noemen, hè?"
„Als je maar geen Dimmie zegt."
„Waarom zou ik dat doen? Ik vind
die afkorting afschuwelijk."
„Ik ook. Verder."
„Ik noem dit vertrek nog altijd de
zitkamer van mijn moeder, al woont ze
niet meer bij me in. Vijf jaar geleden is
ze opnieuw getrouwd, met 'n dokter.
Ze leven heel gelukkig van zijn inko
men. Niet van liet hare, want dat geeft
moeder aan allerlei liefdadige instellin
gen weg. Zij wonen in Californië, aan
zee; in een huisje met klimop en win
gerd en alles wat in een romantische
omgeving past. Net als in een film. Ze
hebben één zoontje en ik breng hen
altijd in verlegenheid, als ik daar met
een kamenier en mijn Rolls Royce aan
kom."
„Waarom ga je er dan niet heen zon
der dien aanhang?"
„Wie zou dan mijn kleeren en al mijn
juweelen inpakken en verzorgen?"
„Meen je dat werkelijk?"
„Ja. ik ben nu eenmaal de Andrea
Durane, zooals twee erfenissen en de
kranten haar gemaakt hebben. En wat
kan me de rest eigenlijk schelen? Als
de menschen meenen iets tegen me te
moeten hebben, dan zal ik ze meer dan
genoeg reden geven, om te kunnen sput
teren!"
Vreemd, dacht Dimitri, dat ze ook
weer in deze kamer met haar lichte,
sierlijke meubels, haar fletse, zijden
brocaat-gordijneu en al deze teere
pastelkleuren zoo goed paste Boven
den schoorsteenmantel hing 'n getee-
kend portret. Dimitri keek er naar.
„Je moeder?" vroeg hij.
„Ja."
„Wat 'n lief gezicht." En bij zich
zelf zei hij „Veel liever en zachter dan
liet. jouwe. Maar niet zoo aantrekkelijk."
Wordt vervolgd
PANORAMA. Geïllustreerd weekblad. Verschijnt Donderdags. Tezamen met een der perio
dieken De Stad Amsterdam, Groot Rotterdam, 's-Gravenhage in Beeld, Ons Land, Ons Zuiden
of Ons Zeeland f 1.62% per kwartaal of f 0.12% per week. Franco per post f 1.75 per
kwartaal bij vooruitbetaling. Koloniën f 7.65 per jaar bij vooruitbetaling. Voor postabonne
menten en adreswijzigingen van postabonnementen gelieve men zich uitsluitend te wenden tot het
bureau te Haarlem. Bureau's: HAARLEM, Nassaulaan 51. Telefoon Int. 13866. Giro nr. 142700.
AMSTERDAM, N.Z. Voorburgwal 262, Telefoon Intere. 33170, Giro nr. 97916. ROTTERDAM.
Stationsweg 24. Telefoon Interc. 50540. Giro nr. 101981. 's-ORAVKNHAGE. Stationsweg 95,
Telefoon Interc. 111666. Giro nr. 43141. UTRECHT. Biltstraat 142, Telefoon Interc. 13473.
Giro nr. 149597. 's-HERTOGENBOSCH, Stationsweg 27, Telcf. Interc. 4286, Giro nr. 129750.
MAASTRICHT, Stationsstr, 20. Telef. Int. 5851. Giro nr. 124690. VLISSINGEN. Badbulsstr. 5.
Tel. 81. De voorwaarden van onze gratis ongevallenverzekering zijn op aanvraag verkrijgbaar.
■Mmiijtea:
VOOR
^CHEN*.^
malcen Je wolletjes van l>al>y kar J en
stug - irriteren zijn gevoelige IiuiJje!
Alleen Lux is volkomen vei voor het
wassen van babykleertjes, Jaar Lux 5 maal
vlugger oplost Jan gewone zeepvlokken en
zeeppoeJers.
Een gezonde baby huilt niet, of er moet iets
bijzonders zijn, dat hem hindert. Zo kunnen
onopgeloste zeepdeeltjes. achtergebleven in ge
wassen babywolletjes, oorzaak zijn van veel
kinderleed. Zij prikkelen de tere babyhuid
en bevorderen slijtage van de wol.
LUX is het volkomen veilige wasmiddel voor
babywolletjes. De ruitvormige Lux-krulletjes
lossen dadelijk op, zelfs in koud water, zodat
er geen onopgeloste zeep in het weefsel kan
achterblijven en dus het gevaar van krimpen
is uitgesloten.
Lux is ook zeer voordelig! Het gewone pak
(met een breipatroon) kost slechts 12J cent en
het reuzenpak (met 2 breipatronen) 25 cent.
Lux wor J. nooit los verltoclit
Losse vloLLen zijn geen Lux
LX 115-0141
