V
ftHOotkje,
HAAR.
f&zitendefaeqxS
NICHTJE WINT EEN
EERSTEN PRIJS
J
Grossmith's
k&vuneUt
ENGELAND
DROSTE
PASTILLES
A
WAAROM niet naar
OVERTOLLIG
in 3 MINUTEN
30
Een heerlijke ver
snapering in de be
kende ronde doozen.
Altijd Welkom!"
Spaart plaatjes voor het nieuwe
album „Hel Water op!n
Een zachte, reine huid geeft
Grossmith's
zuivere Lavendelzeep
en de heerlijke geur blijft
U urenlang omzweven.
Let vooral op den
naam
3F
door Lars Hammerskuntl
Als een vertoornde godin, niet
vunrroode wangen en uitwaaien
de haren en rokken, kwam het
meisje de sneeuwhelling afstormen.
Beneden zwierde zij met een sierlijken
boog het sneeuwheuveltje rond, dat
het eindpunt van de skibaan markeerde,
dankte het publiek met een armzwaai
voor het applaus en kwam hijgend tot
staan.
Gedienstige geesten schoten toe, om
haar te ontdoen van haar ski's en
blozend nam zij de gelukwenschen van
de omstanders in ontvangst. Zij was de
eerst aangekomene in den wedstrijd
en een corpulent jurylid leidde haar
met hoffelijke plichtplegingen naar de
kleine tribune, om haar met een korte,
maar hooggestemde toespraak den
eersten prijs uit te reiken. Het was een
fruitschaal van gedreven zilver, waar
mee zij kennelijk in haar nopjes was.
Erik Norkold wachtte geduldig op
het oogenblik, dat het meisje haar
sneeuwbril af zou nemen. Een ski
wedstrijd in een dorp als Hjaalen was
weliswaar geen sportevenement dat de
moeite van het vermelden waard was,
maar hij bevond zich nu toch hier en
waarom zou hij er dus geen plaatje van
meenemen voor de krant?
Toen het meisje van de tribune terug
keerde, ontdeed zij zich eindelijk van
haar bril. Zij was rank en donker en
alleen reeds haar aantrekkelijke lach
was een plaatje overwaard. „Klik,"
klonk de sluiter van zijn camera en bij
dit scherpe geluid keek het meisje
plotseling op.
„O, wat doet u daar?" vroeg ze
verschrikt.
„Een plaatje voor de krant, juffrouw
Bjorne," lachte hij geruststellend, ter
wijl hij op haar toetrad. „Mag ik u
gelukwenschen met het behaalde succes
en uw prijs? Het was een kranige pres
tatie; mijn compliment namens Het
Avondblad."
Het meisje scheen allesbehalve inge
nomen te zijn met zijn lof. Zij wisselde
van kleur en van haar lach was plotse
ling geen spoor meer te bekennen. Het
Avondblad, zegt u? Toe, doet u het
alsjeblieft niet. Ik hou er niet van in
de krant te komen."
Erik wierp haar een dwazen blik toe.
Gusta Bjorne hij had haar naam in
het programma gelezen scheen het
ernstig te meenen.
„Kom, kom," lachte hij overre
dend, „wat geeft nu zoo'n onschuldig
plaatje? Er zijn menschen, die er wat
trotsch op zijn
„Maar ik niet," wierp de eerste-prijs-
winster hem ernstig tegen. „Toe, wilt u
mij het genoegen doen, dat negatief te
vernietigen?"
„Als u inderdaad bezwaren hebt
stemde hij met tegenzin toe.
„Dank u wel," zei het meisje hartelijk,
terwijl ze haar ski's opnam.
„Gaat u al heen?" vroeg Erik. „Dan
hoop ik, dat u er niets op tegen hebt,
dat ik u vergezel naar het dorp. Ik moet
den trein hebben naar Drontheim. Het
spijt me voor het kiekje u stond er
zoo aardig op. Enfin," besloot hij luch
tig, „Peter W. zal er niets aan missen
in de krant hij dweept niet erg met
sport."
„Peter W.?" vroeg het meisje lachend,
terwijl zij hem van ter zijde aanzag.
„Onze hoofdredacteur," legde Erik
bereidwillig uit. „Voluit Peter Weer-
heim, maar in de wandeling heet hij
zóó. Het sportverslag van Zondag
bezorgt hem 's Maandags altijd een
beroerden morgen: hij is rheumatiseh
aangelegd, weet u
Hij begreep niet, waarom het meisje
plotseling zoo'n pret had. „Arme Peter
W„" viel zij met een schaterlach uit.
„Zoo'n baas is zeker geen pretje,
meneer.
„Norkold," vulde hij aan. „Erik
Norkold. Wat bedoelt u met dat pretje,
juffrouw Bjorne?"
„Géén pretje, zei ik. Ik bedoel een
baas met rheumatiek. Erg humeurig
zeker?"
„Toch niet, volstrekt niet," grin
nikte Erik. „Bij hem is het een lang
durig, maar geduldig en stil gedragen
lijden, zooals dat heet. Neen, werkelijk,
we hebben ons niet over hem te be
klagen."
„Het doet me genoegen het te
hooren," lachte het meisje. „Ik bedoel
voor u, natuurlijk," voegde zij er snel
aan toe.
Zij waren aan het dorpshotel gekomen
en hier bleef het meisje staan. „Hier
logeer ik, meneer Norkold mag ik u
nog eens danken voor de inwilliging
van mijn verzoek?"
„Tot uw dienst, juffrouw," antwoord
de Erik ijverig. „Ik wensch u nog veel
ski-successen toe en mooie prijzen."
„Tot ziens, meneer Norkold," lachte
het meisje en vlug als een hinde was zij
in het hotel verdwenen.
„Tot ziens?" mompelde Erik, terwijl
hij verder ging. „Hm, dat zal ze wel uit
gewoonte hebben gezegd. Maar ik zou
toch wel eens willen weten, wat zoo'n
aardig meisje er op tegen heeft in de
krant te komen.
De deur van de kamer van den hoofd
redacteur zwaaide open en daarbinnen
werd de lucht plotseling vervuld van een
zachten seringengeur. „Dag, oom, hier
ben ik," zong een vroolijke meisjesstem,
die Erik haastig om deed zien.
„Dag, kind, hoe maak je 'tvroeg
Peter W., terwijl hij zijn nichtje een
hand gaf. „Eh, sta me toe je een van
onze medewerkers voor te stellen:
meneer Norkold. Erik, dit is mijn
nichtje Erna uit Boraas. 'n Logeetje
van mijn vrouw...."
Erik keek zijn oogen uit. Inderdaad,
zij was het: Gusta Bjorne, die hij ont
moet had in Hjaalen, en ze bloosde als
een pioenroos.
„Aangenaam, juffrouw Bjorne
begroette hij haar onzeker, maar Peter
W. viel hem terstond in de rede.
„Wat zeg je Bjorne. Bjorne?
Hoe kom je aan Bjorne? Weerheim heet
ze, precies als ik. Erna Weerheim."
Erik viel van de eene verbazing in de
andere. „Pardon," stotterde hij, „ik
dacht dat ik Bjorne verstond
Hij ving een ondeugend-bestraffenden
blik op van het meisje en maakte haas
tig, dat hij weg kwam. Toen hij alleen
was, kwam hij zijn verrassing spoedig
te boven. Bjorne Weerheim? Wat
moest hij daar nu van denken? Ze
scheen een soort dubbelleven te leiden,
dat nichtje van Peter W. Hij haalde
zijn portefeuille te voorschijn. Daar zat
altijd het kiekje nog in van Gusta
Bjorne. Hij had er twee maanden ge
leden onmogelijk toe kunnen besluiten
het negatief te vernietigen, zonder er
eerst een afdruk van te maken. Het was
een soort weemoedige herinnering ge
worden aan een avontuur, dat er geen
LLANDUDNO
Na Londen bezichtige men de his
torische steden York en Chester
en de beroemde universiteitssteden
Oxford en Cambridge. Bezoekt
de vroolijke zeebadplaatsen Scar
borough, Skegness, Clacton,
Blackpool, Llandudno en
Southport. Geniet van de prachti
ge natuurtafereelen in het Meren-
district, Noord-Wales en de
dalen in Yorkshire.
Vraagt het geïll. boekje "Engeland
Schotland". Inlichtingen omtrent de
verschillende goedkoope biljetten
bij de voornaamste reisbureaux.
Reist geriefelijk overdag via
Vlissingen-Harwich of 's nachts
via Hoek van Holland-Harwich
LONDON NORTH EASTERN
EN LONDON MIDLAND AND
SCOTTISH RAILWAYS
Bezoekt het nieuwe Britsche Informatie
bureau voor Nederland, 78, Leidschestraat,
Amsterdam
ZONDER
SCHEERMES
onaangename
oniharingsmiddelen Men
Nieuwe „VIETO" rechtstreeks uit
de tube. Daarna atwasschen met
water en ieder spoor van haar is
verdwenen. Geen onaangename reuk.
Geen omslachtige behandeling. De
huid blijft zacht, blank en glad.
Geen leelijke stoppels zooals een
scheermes achterlaat. Gebruik nooit
een scheermes, het haar groeit
daardoor sneller en grover aan. De
moderne, zindelijke, snelle en ge
makkelijke manier om ongewenscht
haar te doen verdwijnen is
Nieuwe „VIETO".
GRATIS: Door een speciale over
eenkomst kan elke lezeres van dit
blad een speciaal pakket NIEUWE
VIETO ABSOLUUT KOSTELOOS
bekomen. Zendt 10 cent in post
zegels ter dekking van porto, verpak
king en andere kosten. Adres:
B. Meindersma (Afd. U14), DenHaag.
