31
aan bij de nieuwe Parijsche
jeugdmaeht en wist een
leidende positie in dat
milieu te verkrijgen. Zelfs
noemde men de „burger
wacht" der jongelui eenigen
tijdhet leger van Freron.
De Jacobijnen intusschen
lieten zich niet zonder ver
zet in een hoek schuiven.
Zij hielden geheime ver
gaderingen en stookten 't
volk op geen moeilijke
taak, want er lieerschte
gebrek in Parijs. Opstootjes
waren aan de orde van den
dag; maar „het leger van
Freron" drukte ze den kop
in. In rijen van vier mar
cheerden de jongelui door
oploopjes en café's en be
valen den vrouwen, naar
haar keukens te gaan. den
mannen, zich te voegen
naar de wetten der Con
ventie. Soms kwam 't tot
vechten. Zoo werden 21
Maart 1795. in den tuin der
Tuilerieën, de jongeluiover-
mand, afgeranseld, in een
vijver geworpen. De natio
nale garde moest komen,
om den tuin te ontruimen.
Den len April rukte een
groote volksmenigte uit
de voorsteden tegen de
Conventie op en maakte de
wacht, die uit honderd man bestond, weerloos. Het
volk drong de zaal binnen en schreeuwde om brood.
Het kostte groote moeite, de zaal ontruimd te krijgen.
De Conventie kondigde daarop den staat van beleg af
en benoemde generaal Picliegro tot bevelhebber der
gewapende macht binnen Parijs dertigduizend
man nationale garde en veertig kanonnen tot
bescherming der Conventie. Tegen alle leiders der
Bergpartij werden bevelen tot inhechtenisneming
uitgevaardigd.
Die leiders, die bedreigden, hielden zich schuil en
trachtten zich te redden, door 'n nieuw en omvang
rijker oproer te ontketenen. Zij wisten velen voor hun
plannen te winnen. Den 20en Mei luidden in de voor
steden de stormklokken. Het volk trok op en vulde
in de Conventie de galerijen. Het waren meest vrou
wen. Toen de president tegen elf uur de zitting
opende, begon er op de galerijen een helsch tumult
Op 5 October 1796 kreeg -Bonaparte zijn katte. De Conventiedie zich tegen de oproerige elementen niet meer voelde opgewassen,
stelde Darras aan t hoofd der troepen. Deze ontbood generaal Bonaparte om hem te helpen t Farijsche gepeupel te bedwingen. Om
half vijf des middags donderden de kanonnen hts. door Bonaparteden genialen artillerist, des nachts op de voornaamste punten
van de stad opgesteld. Om zes uur reeds was Napoleon Bonaparte overwinnaar. Hierboven een episode uit dit straat gevecht
de vrouwen krijsehten, schreeuwden „Brood!" en
dreigden. Er werd een poging begonnen, om het
publiek van de galerijen te verdrijven, maar liet
tegenovergestelde resultaat werd bereiktde menigte
drong nu de zaal zelve binnen. De afgevaardigden
trokken zich terug op de hoogste banken, het gepeu
pel vulde de zaal; er ontstond een lawaai, waarin
niemand een woord verstond. Een kerel bedreigde
het leven van den president; een der afgevaardigden
kwam te hulp. maar werd met een pistoolschot
onschadelijk gemaakt. De menigte dacht, dat het
Freron was. Een herbergier sneed hem het hoofd af,
een slotenmakersknecht stak het hoofd op een piek
en hield het den president voor oogen. de menigte
lachte en applaudisseerde. Er werd gedebatteerd, er
werden decreten uitgevaardigdniet door de
leden der Conventie, maar door de oproerlingenTot
middernacht toe: toen kwam er een groote troep
„muscadins" (de leden van de vrij
willige burgerwacht werden door
het gepeupel muscadins, muskus
helden genoemd), die onstuimig de
zaal binnendrong en de oproerlin
gen naar buiten wist te werken. De
afgevaardigden der Bergpartij hiel
den zij echter vast en zetten zij
gevangen.
Den 23en Mei was de Jacobijn-
sche volksbeweging geheel bedwon
gen en kon de Conventie dus haar
wetgevenden arbeid hervatten. Het
was een nieuwe grondwet, die zij
opstelde. Maar terwijl zij aan dien
arbeid bezig was, voelde zij zich
bedreigd door 'n heel ander gevaar
dan de ontevredenheid der volks
menigten uit de voorsteden. De
Conventie werd bang voor de her
levende koningsgezindheid, voor de
macht der teruggekeerde emigran
ten! Doordien angst werd zij tot
een zwenking bewogeneen zwen
king in de richting der Bergpartij.
Zij hield op, de vroegere kopstuk
ken van het schrikbewind te ver
volgen en dacht er zelfs aan, de
Jacobijnenclub te heropenen. Daar
door verloor de Conventie natuur
lijk zeer snel de sympathie dei-
nieuwe Parijsche jeugd, die zich
tot taak had gesteld, 't terrorisme
De jonge generaal Napoleon Bona
parte tijdens den succesvollen veld
tocht in Italië. Fragment uit een
schilde tij, den veldslag bij Areola,
in beeld brengend.
Op 4 November 1796 werd 't Directorium ingesteld:
de laatste, bloedige phase der Fransche revolutie werd
hiermede afgesloten weldra zou echter 'n militaire
dictatuur in de plaats treden van de bankroete volks
heerschappij. De installatie van de vijf leden van '1
Directorium, naar een teekening uit dien tijd.
uit te roeien, en van de gezeten, gematigde burgerij.
Hun sympathie sloeg in vijandigheid om, vooral,
toen de Conventie de nieuwe grondwet gereed liad, en
daaraan 't besluit had toegevoegd, dat twee derden
van de leden der Conventie ook in 't nieuwe ver
tegenwoordigende lichaam zitting moesten krijgen.
De royaFsten trachtten met die vijandigheid hun
voordeel te doen. „Weg met de twee derden!" werd
de leus, waaronder zich twintigduizend man tegen
de Conventie keerden. De Conventie kon daar slechts
een achtduizend man tegenover stellenwaarbij dan
het gespuis van de straat kwam, geleid door men-
schen als Freron. Want Freron had inmiddels nog
maals de huik naar den wind gehangenhij was weer
lid van de Bergpartij.
Waarschuwingen en decreten van de Conventie
maakten op de ontevredenen niet den minsten in
druk: den 4en October verzamelden zich hun gewa
pende afdeelingeu. De Conventie zond haar troepen
op hen af maar de commandant, generaal Menou,
tastte niet door. wilde onderhandelen. Den 5en Oc
tober droeg de Conventie 't bevel over haar troepen
over aan den afgevaardigde Barras. En deze liet
generaal Bonaparte bij zich komen en droeg hem op,
militaire maatregelen tegen de iiisurgenten te nemen.
Bonaparte kreeg zijn kans!
De oproerlingen hadden geen geschut. Bonaparte
was artillerist; hij begreep: met geschut word ik de
baas. Hij liet 's nachts een jongen kapitein. Murat. de
veertig kanonnen van de nationale garde van den
Champ des Sablons halen. Toen het licht werd.
bestreek het geschut alle toegangen naar de Tuile
rieën en de kaden langs de Seine.
