DINGERS
Wilt U dat-
KERSENBONBONS
EEN HUIS TE BEZICHTIGEN
Wat een storm
in Juni!
HEEREN.
Uw vrouw er
AARDIG
uitziet?
2Ï op d&ri ricuzm
V7//
18
S/of van blz. 15
Nu-Blond
geeft aan donker ge
worden blond haar zijn
dichten" gouden glans
terug. Licnt getint of
goudblond haar kan niet
donker worden, wanneer
het geregeld met Nu-Blond
wordt geshamponeerd. Geen
verfstof. Geen bleekmiddel. Geen k
extra spoelingen. Zijn wonder
baarlijk ViteF (haarvitamine) ver
sterkt den haargroei, maakt het
haar zacht en is goed
voor de hoofd
huid.
Vele vrouwen denken
alleen maar aan gelaatsver
zorging. Het komt niet bij hen
op c
fraaiing van het haar te doen. Neem
oanda/tg eens voor Uw vrouw de opzien
barende nieuwe shampoo mee, Nu-Bruin. Zie
eens hoe het haar in zijdeachtigen glans haar y
gelaat omstraalt. Want Nu-Bruin
wetenschappelijke vinding. Vitamine F,
welke niet alleen het haar shamponeert,
maar het ook de aantrekkelijkheid geeft die
alleen van „levend" haar kan uitgaan. Wan
neer U vandaag Nu-Bruin koopt, zult U
morgen Uw eigen vrouw niet terugkennen.
met de smaak van de echte
Betuwsche Meikersen
gebouw te kijken, dat is een bepaling „Het was allemaal mijn schuld,
in het huurcontract. Laat ik u helpen." dwaas van een lieveling, en het spijt me.
Zoo werd de professor onder den drang Kom vanmiddag theedrinken. Ik houd
van omstandigheden, die hij niet meester ook lieelemaal niot. van tapioca, heusch
kon worden, beleefd maar zonder genade niet. E
naar de trap gebracht. Versuft als
iemand, die met een stomp voorwerp op Het papiertje warrelde uit Jeremy's
zijn hoofd geslagen is en zwakke bla- hand. Langzaam, alsof hij zicli in trance
tende geluiden uitstootend liet hij zijn bevond, keerde hij zich om en staarde
voet op de eerste trede plaatsen en het meisje naast hem aan.
zonder mededoogen werd hij naar „Wat. wat.zei hij. „Wat...."
boven gedreven tot de bovenkant van „0, Jeremy!" zei Eva.
zijn hoofd zachtjes tegen liet luik „Maar wat. ik begrijp niet
stootte. Eva glimlachte. een glimlach,
„Duwen!" schreeuwde Jeremy van waarvoor een man een reis om de wereld
beneden. „Hard duwen.... Prachtig! zou willen maken.
Klim er door, mijnheer, ik kom meteen. „Begrijp je het niet? Toen ik je
Dan kan ik miss Lav burn helpen." brief kreeg, kon ik niet wachten om
De professor, die geen anderen uitweg terug te schrijven, want ik voelde mij
zag, klom door het gat; of liever, liij zoo klein. Ik kwam dus hierheen
schoof er met luid gekreun doorheen. 0111 mijn excuus aan te bieden. Boven-
Een oogenblik staken zijn schoenen dien wilde ik je onze flat zien. Maar
af tegen de avondlucht, kort daarop je was er niet en daarom schreef ik
was hij verdwenen. dat briefje. En omdat je hier geen
„Een oogenblik, alsjeblieft," zei brievenbus hebt en ik het niet in het
Jeremy tegen Eva en hij liep ongeloofe- hokje voor je brieven beneden bij den
lijk snel de trap op. Eva zag, hoe hij concierge wilde achterlaten, schoof ik
liet luik bereikte en aanstalten maakte het onder de deur door. en blijk-
or door te klimmen: ineens hoorde zij baar onder de mat."
een kreet, waarop het luik plotseling „Jehosliaphat!" zei Jeremy zachtjes,
met een harden klap dichtsloeg en zag, „Toen je niet kwam en niet schreef
dat Jeremy, in een wankele positie op en ik niets van je hoorde, dacht ik.
de hoogste trede bukkend, heftig duwde dacht ik...." Ze zweeg even en ver
en stiet zonder ook maar iets te be- volgde: „En toen de makelaar ons ver
reiken. Ten slotte gaf hij zijn pogingen telde, dat deze flat te huur was, moest
op en keek naar beneden. ikmoest ik gaan kijken. Maar ik
„Geklemd," lichtte hij haar in. zou niet gekomen zijn," voegde ze er
„O," zei Eva. haastig bij, „als hij niet verzekerd had,
„Ik zal een soort stormram moeten dat je gisteren verhuisd was. Er bo-
gebruiken of dynamiet," meende Jere- staat ten slotte zooiets als zelfrespect.
tny, terwijl hij aanstalten maakte om af nietwaar, Jeremy?"
te dalen. „Ik denk, dat het luik door Mr. Forester hief zijn hoofd op en
den regen is gaan trekken. Komt vanuitte een luiden en verheugden kreet.
Hola!" „Jehoshaphat!" brulde hij.
Deze laatste uitroep ontsnapte hem, „Het spijt me zoo, Jeremy," zei Eva.
want zijn voet gleed uit en hij verloor „Spijt?" zei hij. „Spijt. f Een
zijn evenwicht. Gedurende een paar oogenblik." Ilij nam haar bij haar elle-
seconden vol spanning balanceerde hij boog en duwde haar zonder omslag
heftig op één been op een manier, naar de zitkamer. „Kom even mee,
waarmee hij het applaus van elk variété- Eva. Ik heb je heel wat te zeggen."
publiek verdiend zou hebben en trachtte
zich aldus staande te houden, maar „O, hemeltje!" zei Eva, schuld -
ilaarop slaakte Eva een kreet van schrik, bewust, een heelen tijd daarna. „Vader!"
toen de trap, die, als alle losse trappen, „Vader?" herhaalde Jeremy vaag.
niet op zulke toeren berekend was, „O, dat is in orde. Het is werkelijk
gevaarlijk begon te zwaaien, terug- een heel aardige daktuin. of in elk
zwaaide en langzaam, bijna bedacht- geval een heel aardig dak. Ik stuurde
zaam opzij viel. Er volgde een ver- hem naar boven omdat ik wilde weten
schrikkelijke plof en even daarna weer- wat er met mijn brief gebeurd was."
klonk de stem van Jeremy, die het één „Maar hij is daar al eeuwen!"
en ander te zeggen had. „Werkelijk?" vroeg Jeremy. „Nu, 't
„Heb.... heb je je bezeerd?" vroeg is al lang opgehouden met regenen.
Eva angstig. Maar hij kan nu wel beneden komen.
Heel voorzichtig bevrijdde Jeremy als je dat graag wilt."
zich van de ladder, krabbelde overeind „En het luik gaat niet open!"
en begon zichzelf zorgvuldig te onder- Jeremy, reeds op weg naar de deur,
zoeken. Ten slotte schudde hij opgelucht keek over zijn schouder achterom en
zijn hoofd. grinnikte een vreeselijk boosaardig
„Het slachtoffer is erg geschrokken," gegrinnik,
zei hij, „maar verder is het ongedeerd. „0, ja, dat gaat open, lieveling," zei
Die snert-ladder! Ikhij, „als ik den grendel er maar
„O!" riep Eva plotseling. „Kijk afdoe."
eens!" Hij verdween. Eva, geheel verbluft
Jeremy keek en zei op zijn beurtdoor deze verregaande slechtaardigheid,
„0!" of een woord, dat hetzelfde stond op het punt in duidelijke woorden
bedoelde. Want hij zag, dat de trap uiting te geven aan haar verontwaardi-
bij den val de deurmat had verschoven ging, toen het aanhoudend lawaai van
en op den vloer lag een gevouwen stuk de bel aan de voordeur haar dit belette,
papier, dat tot nu toe verborgen was Zij hoorde Jeremy de deur openen en
gebleven voor het oog der sterve- daarna de stem van iemand buiten, die
lingen. zei:
„Jehoshaphat!" riep Jeremy op lui- „Goeden middag. De firma Dingleby
den toon. Hij sprong vooruit, greep het en Proxton, makelaars, hebben mij
stukje papier en vouwde het open. Hij permissie gegeven dit huis te bezich-
merkte, dat het een blaadje was, uit een tigen
opschrijfboekje gescheurd, en dat er. in „Het spijt mij," hoorde ze Jerry
duidelijk, rechtop en vrouwelijk schrift zeggen, „maar u bent te laat. Deze
met potlood een boodschap op gesehre- flat is juist verhuurd voor negen-
ven stond. Aldus: ennegentig jaar. Goeden dag."
Laten we de kap openmaken Het
zonnetje schijnt zoo heerlijk
Wat begint het toch te waaien
Als dat maar zonder verkoudheid
afloopt.
En nu nog regen ook - morgen
ben ik zoo schor als een kraai
Kom, niet overdrijven. We heb
ben toch Wybertjes bij ons
.dU
■CoTi
Wybert-tablelten beschermen
tegen hoest en heeschheid I
Alleen in origineele blauwe
doozen d 25, 35 en 60 cent.
