Blondona Brunetta Koloniale Reserve JGmsaplasLelastisch' Een eervolle taak in Tropisch Nederland MONTEURS HOSPITAALDIENST NIJMEGEN 31 jachten. Meer wil ik liier niet aan toe voegen; het is meer dan voldoende om u te doen begrijpen, dat uw dochter in mijn land het leven zal leiden van een groote dame. Nu, vriend Lajos, ik vraag u om Daphne's hand. Vader zei langen tijd niets op die woorden. Ik begreep dat hij nadacht en was nieuwsgierig welk antwoord hij geven zou. Waarschijnlijk dacht hij aan Bela Kcagor, die een der onzen was en van wien hij veel hield om zijn mooi vioolspel. Bela had, geloof ik, nog nooit laten blijken, dat hij graag met Daphné zou trouwen, maar hij zocht nooit het gezelschap van een ander meisje dan van Daphné en dat zei ons genoeg. Ook wisten wij dat hij erg zuinig leefde om den bruidsprijs te sparenminstens drie paarden voor een poestakoningin. Ik geloof wel dat vader ook tevreden zou zijn geweest met drie geiten, of zelfs met géén bruidsprijs, want hij hield veel van Bela, zei ik al. Bela was echter trotsch op zijn manier en hij zou nooit met leege handen om een meisje zijn gegaan. „Meneer de lord," zei vader eindelijk, „ik heb dit oogenblik voorzien en reeds vaak heb ik er mijn gedachten over laten gaan. Ik moet u bekennen, dat het mij zeer moeilijk valt een antwoord op uw vraag te geven. Het klinkt misschien onbeschaamd in uw ooren, maar ik wil het u toch zeggen: u bent mijn vriend, ik houd van u als van een zoon. U mijn dochter geven zou mij niet zwaar vallen. Ik weet niet alleen, dat u de vrouw, die u zich kiest met uw rijkdommen geluk kig zou kunnen maken, maar en dat is voor mij van meer gewicht dat u ook van den oprechten wensc.li bezield bent haar met of zonder rijkdommen ge lukkig te willen maken." Vader zweeg even, alsof hij opnieuw nadacht en de Engelschman zei ook niets. Toen ging vader voort: „Meneer de lord, u bent echter niet mijn éénige vriend. Van Bela Kcagor hopd ik óók als van een zoon. Hij heeft mij nooit om Daphné gevraagd, maar ik weet dat het verlangen naar haar dag en nacht leeft in zijn muziek, en beeft in de snaren van zijn viool. Mijn antwoord zal een van u beiden gelukkig en den ander ongelukkig maken. Daarom alleen, meneer de lord, valt het mij zoo moeilijk u een antwoord te geven. U weet dat het een onge schreven wet is voor onze stammen, dat de vader kiest voor zijn dochter en dat zijn voorkeur gewoonlijk wordt bepaald door den koopprijs, die hem geboden wordt. Welnu, ik wil tegenover u beiden even eerlijk als belangeloos zijn ik doe afstand van den bruidsprijs. En mijn dochter mag zelf kiezen. Vader zei nog meer en de Engelsch man ook, maar het kwam ten slotte op hetzelfde neer: Daphné zou zelf haar bruidegom mogen kiezen. Vader zou het haar zeggen, zoodra zij van de rivier terugkeerde en de Engelschman zei, dat hij het een eerlijke beslissing vond. Toen moeder en Daphné een uur later terug keerden, vertelde vader haar alles. Ik was erbij en ik zag Daphné beurtelings rood en bleek worden. „En nu is het antwoord aan jou, Daphné," besloot vader. „Je mag vrij kiezen naar wat je hart je ingeeft." Het was de eerste maal dat er onder ons over het uithuwelijken van Daphné gesproken werd en moeder was erg be wogen. Zij begon te schreien en Daphné ook en langen tijd omhelsden ze elkaar. Ik geloof, dat Daphné graag naai moeders raad zou hebben geluisterd en als Bela en de Engelschman zouden hebben geweten, dat hun geluk of ver driet minstens een kwartier lang van moeder afhing, zouden ze moeder voor heen misschien met andere oogen heb ben aangezien. Ik bedoel dat zij zich dan meer voor de gunst van moeder dan voor die van vader beijverd zouden hebben. Maar moeder gaf haar géén raad ze zei alleen maar steeds door haar tranen heen„O, mijn lieveling," terwijl Daphné daar zoo in haar armen lag te schreien. Daphné moest eerlijk zélf kiezen en daarom zei ze niets. En allemaal begrepen we wel waaróm Daphné niet kon kiezen. De Engelsch man was altijd heel aardig voor haar ge weest en er zullen weinig meisjes zijn van nog geen achttien jaar, die niet graag hun heele leven als een groote dame in de voorname wereld en zelfs aan het hof van den koning zouden willen doorbrengen. Maar aan den anderen kant stond, dat zij óns moest verlaten en Bela, die altijd, altijd haar vriend was geweest zoolang zij zich heugde. „Vader," zei Daphné, „ik kan niet kiezen. Doet u liet voor me. Als u het wenscht wil ik trouwen; zég maar, wie mijn bruidegom zal zijn. Toen keken we alle drie vader aan. Wij konden zien dat hij verlegen zat met zijn keus omdat hij graag niemand verdriet wilde doen. Eindelijk werd hij korzelig om zijn eigen wankelmoedig heid. „Goed," zei hij norscli, „laat ze er samen om vechten. Dat is het oude ge bruik van de poesta, als er twee of meer bruidegoms zijn. Het gevecht is vrij, maar ze mogen geen wapens gebruiken. Hij, die ligt, is verliezer. Moeder zei dat het geen Salomo's uit spraak was, maar dat kwam misschien, omdat zij niet van vechten hield. Daphné had echter geen aanmerking; zij wist bepaald zelf niet wat zij het liefste wilde. Vader zou liet tegen den Engelschman zeggen, zoodra hij hem zag en ik werd weggestuurd, om Bela mee te deelen wat vader beslist had. Ik vond hem in den corral bij de paarden, die veulens verwachtten en toen ik hem zei wat er gebeurd was, zag ik hem even beven. „Broertje," zei hij (zoo noemde hij me altijd en tegen Daphné zei hij vaak „zusje"), „broertje, ik dacht niet dat het zoover komen zou met dien Engelsch man. Maar ik neem het tweegevecht aan. Hij zei nog meer, maar niet met woor den. Want hij had zijn viool bij zich, die hij overal met zich meedroeg en daar wist hij meer mee te zeggen dan met zijn tong. Eindelijk ging ik weg, nadat ik hem had gezegd, dat het tweegevecht 's avonds zou plaatsvinden. Toen de poesta dien avond toegedekt lag onder de dichte duisternis en het groote vuur vreemde schaduwen deed dansen over en tusschen de tenten, zaten we" allemaal bij elkaar in een grooten kring. Ik geloof niet dat één kind sliep, want de moeders hadden de zuigelingen meegebracht. De Engelschman zat naast vader en nu en dan boog hij zich even voorover, om naar Daphné te kijken. Zij was naast moeder gezeten en zag er bleek en bedrukt uit. Als haar blik dien van den Engelschman ontmoette, bloos de zij en keek haastig voor zich uit. Iedereen kon zien dat zij zenuwachtig was en de langgesteelde, gele poestakelk. waarmee de meisjes in de poesta den uit verkoren bruidegom trouw en onder werping beloven, beefde in haar handen. Ik had zoo'n vriendschappelijk twee gevecht om een meisje reeds herhaalde lijk aanschouwd en de anderen eveneens, maar het was nu geheel verschillend van vorige keeren. Anders gingen onze man nen weddenschappen aan wie den twee kamp winnen zou, maar daar was nu geen sprake van. Ze hadden den En gelschman al vaak genoeg zien vechten en ze gaven Bela geen schijn van kans. Juist daarom waren de vrouwen mis schien allemaal op de hand van Bela, want ik hoorde dat zij hem algemeen Slot op blz. 31 voor blond haar De alkali-vrije haarwasmid delen voor volmaakte haarver- zorging. Na het wassen droogt het haar verrassend snel. Uu grootste charme is Uw haar. donker haar Voor flinke, ongehuwde jongemannen tusschen 18 en 30 jaar (adspirant monteur maximum leeftijd 25 jaar) is plaats bij de Infanterie, Genie en de Luchtvaartafdeeling, (voor opleiding tot monteur) van het Koninklijk Nederlandsch Indisch Leger. Aanmelding kan geschieden en inlichtingen omtrent bezol diging, dienstverband en mogelijke vooruitzichten zijn te bekomen bij den Commandant van de antiseptisch snelverband voor kleine verwondingen Daarmede verzorgt U elke wond vlug en afdoende. Het desinfecteerende gaaskussentje werkt bloedstillend en kiemdoodend, terwijl de elastische pleister aan elke beweging mee geeft. Koop nog heden een pakje Hansaplast elastisch! Verkrijgbaar vanaf 15 Cent.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 31