wf hl' proST filmdie doètffiem HET GEHEIM VAM OIMKEL PREVOT WMstfifiMwIwMisÉ De vrouw die Zomerpracht! I®r «w floor Maurice Vau ban PATROXRXKAXTOOR PAKORA 12 eieren dag s/ech,s doe"de om Uw paar drUppe. hoUden On °r 9ez°"d 6n V°' Ora(fe.s 8°°" 1e gunsti krochKg te worden de ZenhaarWO'er Zer> Zelfs het kleinste kind in Chameau kende onkel Prevot. Chameau is slechts een onbeteekenend klein dorpje in het zonnige Champagne en vreemdelingen zijn er even zeld zaam als witte raven. Onkel Prevot was zoo'n witte raaf. Hij verscheen op een zomerschen dag in het dorp, tronend op een volgeladen kar huisraad, met een viool onder zijn arm en zijn langen, grijzen baard wapperend in den wind. Hij nam zijn intrek in het huis van den ouden Remy, die niet lang geleden ge storven was en dat hij had gekocht uit zijn nalatenschap. Levendig herinner ik mij nog, welk opzien zijn verschijning in het dorp wekte. Want onkel Prevot was meer dan twee meter lang en met zijn breede schouders en martiale gestalte leek hij het meest op een reus uit een sprookje. Waar onkel Prevot vandaan kwam, wist niemand. Hij zei, dat hij zijn leven in de koloniën had doorgebracht en toen het door een toeval bekend werd, dat hij een vrij aardig pensioen genoot, nam men algemeen aan, dat hij bij de Fransche koloniale troepen in Marokko had gediend. Onze nieuwe dorpsgenoot woonde vier maanden in ons midden, toen hij op zekeren dag met de stille trom naar Parijs vertrok. Drie dagen later keerde hij terug in gezelschap van een slank jong meisje, dat hij ons, zijn jongen vrienden, voorstelde als zijn achter nichtje. Zij heette Claudette Lanfredi en evenals ik, bleek zij pas zestien jaar ge worden te zijn. In haar bleek gezichtje stonden een paar groote, donkere oogen. die vaak iets treurigs hadden. Dat kwam, zei onkel Prevot, omdat zij altijd in een weeshuis had gewoond en omdat nie mand zich ooit om haar bekommerd had. Claudette deed zich kennen als een lief en hartelijk meisje. Onkel Prevot omringde haar met een zorg, alsof zij een prinses was en daaraan was het ongetwijfeld te danken, dat zij zoo spoe dig opfleurde en dat die treurige blik uit liaar oogen verdween. Zij en ik waren weldra de beste vrienden, blijkbaar tot groot genoegen van onkel Prevot, die veel met mij ophad. „Jij en ik zullen ons best doen, van Claudette een vroolijk jong meisje te maken en haar te doen vergeten, dat zij nooit ouders heeft gekend," zei hij me eens, toen we samen waren. „Nooit heeft zij van iemand echt kunnen houden en er /.ijn maar weinig kinderen in Frankrijk, die zoo'n ongelukkige jeugd hebben gehad. Gelukkig beseft zij alles niet en zij mag er ook niets van weten. F.n daarom: mondje dicht, Pierre." Als onkel Prevot zoo tegen me sprak, voelde ik me echt een man en zijn woor den nam ik dan ook altijd heel ernstig. Maar in weerwil van het vertrouwen, dat hij me schonk, liet hij zich nooit nader uit over Claudette's jeugd, ofschoon ik er graag meer van zou hebben willen weten. Eens vroeg ik er hem zelfs naar, maar een bevredigend antwoord bleef achterwege. „Later komt er misschien eens een dag, dat ik me verplicht zal voelen, je alles te vertellen, m'n jongen," zei hij ernstig, „maar tot zoolang blijft de ge schiedenis een geheim van onkel Pre vot Met dit zoogenaamde geheim van onkel Prevot brak ik me de volgende jaren het hoofd nog al eens. Maar er wa> niemand, die het me verklaarde en Claudette kon ik er niet naar vragen. Zij wist trouwens maar heel weinig at van haar jeugd. Haar moeder had zij nooit gekend en van haar vader herin nerde zij zich alleen, dat hij klein van postuur was en dat zij hem maar zelden had gezien. Op zekeren dag, toen zij nauwelijks zes jaar oud kon zijn geweest, had een vrouw, die haar onbekend was, haarruee- gedeeld, dat haar vader een ongeluk was overkomen en daarop had zij haar naai het weeshuis meegenomen. Haar vader zag zij niet meer terug en pas vijf jaai later vernam zij, dat hij dood was. Hij was gestorven in den vreemde en meer had men haar niet van hem verteld. Chameau is een even rustig als afge legen dorp en zelfs wereldschokkende gebeurtenissen beroeren het nauwelijks. Stil als een droom vergleden de jaren en bijna ongemerkt brak de tijd aan, dat ik mijn militairen dienstplicht moest gaan vervullen. Ik zag er tegenop, het dorp voor zoo'n langen tijd te moeten verlaten en wel het meest, omdat ik nu ook afscheid zou moeten nemen van Claudette. Zij was een van de knapste en liefste meisjes van het dorp geworden en ofschoon ik er nog nooit over gesproken had, stond het reeds lang bij me vast. dat ik nimmer met iemand anders zou trouwen dan met haar. Een paar dagen voor mijn vertrek zat ik met onkel Prevot voor het huis, dat ik zoo langzamerhand als mijn tweede tehuis was gaan beschouwen. Ik dacht aan het afscheid en was mij niet bewust dat onkel Prevot me al eenigen tijd aandachtig zat aan te kijken. „Zeg eens, Pierre, waarom ben je van avond zoo stilt" vroeg hij plotseling. „Waarom? Omdat het me zwaar valt hier vandaan te gaan," bekende ik hem eerlijk. „Dat begrijp ik, m'n jongen," zei hij ernstig. „Maar het is de plicht, die je roept en de plicht is liet. richtsnoer van het menschelijk leven. Hoe zwaar het je ook valt, aan je plicht moet je gehoor zamen. Ik heb er ook wel eens tegenop gezien, maar verzaakt heb ik hem nooit Hij eindigde fluisterend, alsof hij bang was, dat Claudette hem zou hooien en haar verschijning maakte een eind aan ons gesprek. Dienzelfden avond vergezelde Clau dette mij een eiudweegs naar huis. Wij namen onzen weg door de wijngaarden en op een stil plekje nam ik haar in mijn armen en vroeg haar, of zij op me wilde wachten. Zij begon te schreien, maar door haar tranen heen lachte zij en mijn kussen bleven niet onbeantwoord. „Natuurlijk wacht ik op je," beloofde zij me ernstig. Haar lieve woorden deden een nieuwe wereld voor me opengaan en verzoenden me zelfs met het harde afscheid. Den volgenden dag, toen Claudette het dorp in was, begaf ik me naar onkel Prevot en deelde hem mee, wat wij samen hadden afgesproken. Lang en ernstig keek hij me aan, toen ik stotterend uit mijn woorden was gSkomen. „M'n jongen, liet. doet me veel plezier, dat het met jullie in orde is," verbrak hij bij I zien van NASSAUPLEIN 1 HAARLEM Bestellingen kunnen als volgt geschieden door bemiddeling van Uw agent of bezorger; door girostorting op no. 293631 door toezending van het bedrag per postwissel 0/ in postzegels aan Z ij is enthousiast over de rijk gevarieerde col lectie dames-, meisjes- en kindermodellen, ten deele in prachtige kleuren uitge voerd. Zij bekijkt met be wondering de 340 smaak volle, elegante en chique afbeeldingen van gekleede en sportieve japonnen en mantels, mantelpakjes, bruidstoiletten, swaggers, blouses, rok ken, strandpyama's, lingerie, jongens- en meisjeskleeding enz. zij is verrast in het modeboek een bon aan te tref fen, welke recht geeft op een goedkoop knippatroon. Zij bestelde direct de handleiding voor het zelf maken van kleeding, welke desgewenscht iedere bezitster van het modeboek gratis wordt toegezonden. Ten slotte gaf het haar 'n groote voldoening, dat zij voor dit uitgebreide modeboek met Nederlandsche beschrijving, 340 modellen volgens de laatste mode, bon proefpatroon en gratis jL f\ 4. handleiding hetluttelebedragvanslechts Ovl CT« betaald heeft. Bestelt ook gij dit schitterend modeboek, het zal U de hoogste bevre diging schenken bij het kiezen en het zelf maken van Uwzomerkleeding.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 12