wf
hl' proST
filmdie doètffiem
HET GEHEIM VAM
OIMKEL PREVOT
WMstfifiMwIwMisÉ
De vrouw die
Zomerpracht!
I®r «w
floor Maurice Vau ban
PATROXRXKAXTOOR PAKORA
12
eieren dag s/ech,s
doe"de om Uw paar drUppe.
hoUden On °r 9ez°"d 6n V°'
Ora(fe.s 8°°" 1e gunsti krochKg te
worden de ZenhaarWO'er Zer>
Zelfs het kleinste kind in Chameau
kende onkel Prevot. Chameau
is slechts een onbeteekenend
klein dorpje in het zonnige Champagne
en vreemdelingen zijn er even zeld
zaam als witte raven. Onkel Prevot was
zoo'n witte raaf. Hij verscheen op een
zomerschen dag in het dorp, tronend
op een volgeladen kar huisraad, met
een viool onder zijn arm en zijn langen,
grijzen baard wapperend in den wind.
Hij nam zijn intrek in het huis van den
ouden Remy, die niet lang geleden ge
storven was en dat hij had gekocht uit
zijn nalatenschap.
Levendig herinner ik mij nog, welk
opzien zijn verschijning in het dorp
wekte. Want onkel Prevot was meer
dan twee meter lang en met zijn breede
schouders en martiale gestalte leek
hij het meest op een reus uit een
sprookje.
Waar onkel Prevot vandaan kwam,
wist niemand. Hij zei, dat hij zijn leven
in de koloniën had doorgebracht en
toen het door een toeval bekend werd,
dat hij een vrij aardig pensioen genoot,
nam men algemeen aan, dat hij bij de
Fransche koloniale troepen in Marokko
had gediend.
Onze nieuwe dorpsgenoot woonde
vier maanden in ons midden, toen hij
op zekeren dag met de stille trom naar
Parijs vertrok. Drie dagen later keerde
hij terug in gezelschap van een slank
jong meisje, dat hij ons, zijn jongen
vrienden, voorstelde als zijn achter
nichtje. Zij heette Claudette Lanfredi en
evenals ik, bleek zij pas zestien jaar ge
worden te zijn. In haar bleek gezichtje
stonden een paar groote, donkere oogen.
die vaak iets treurigs hadden. Dat kwam,
zei onkel Prevot, omdat zij altijd in een
weeshuis had gewoond en omdat nie
mand zich ooit om haar bekommerd
had.
Claudette deed zich kennen als een
lief en hartelijk meisje. Onkel Prevot
omringde haar met een zorg, alsof zij
een prinses was en daaraan was het
ongetwijfeld te danken, dat zij zoo spoe
dig opfleurde en dat die treurige blik
uit liaar oogen verdween. Zij en ik waren
weldra de beste vrienden, blijkbaar
tot groot genoegen van onkel Prevot,
die veel met mij ophad.
„Jij en ik zullen ons best doen, van
Claudette een vroolijk jong meisje te
maken en haar te doen vergeten, dat
zij nooit ouders heeft gekend," zei hij me
eens, toen we samen waren. „Nooit heeft
zij van iemand echt kunnen houden en er
/.ijn maar weinig kinderen in Frankrijk,
die zoo'n ongelukkige jeugd hebben
gehad. Gelukkig beseft zij alles niet en
zij mag er ook niets van weten. F.n
daarom: mondje dicht, Pierre."
Als onkel Prevot zoo tegen me sprak,
voelde ik me echt een man en zijn woor
den nam ik dan ook altijd heel ernstig.
Maar in weerwil van het vertrouwen, dat
hij me schonk, liet hij zich nooit nader
uit over Claudette's jeugd, ofschoon ik
er graag meer van zou hebben willen
weten. Eens vroeg ik er hem zelfs naar,
maar een bevredigend antwoord bleef
achterwege.
„Later komt er misschien eens een
dag, dat ik me verplicht zal voelen, je
alles te vertellen, m'n jongen," zei hij
ernstig, „maar tot zoolang blijft de ge
schiedenis een geheim van onkel Pre
vot
Met dit zoogenaamde geheim van
onkel Prevot brak ik me de volgende
jaren het hoofd nog al eens. Maar er wa>
niemand, die het me verklaarde en
Claudette kon ik er niet naar vragen.
Zij wist trouwens maar heel weinig at
van haar jeugd. Haar moeder had zij
nooit gekend en van haar vader herin
nerde zij zich alleen, dat hij klein van
postuur was en dat zij hem maar
zelden had gezien.
Op zekeren dag, toen zij nauwelijks
zes jaar oud kon zijn geweest, had een
vrouw, die haar onbekend was, haarruee-
gedeeld, dat haar vader een ongeluk was
overkomen en daarop had zij haar naai
het weeshuis meegenomen. Haar vader
zag zij niet meer terug en pas vijf jaai
later vernam zij, dat hij dood was. Hij
was gestorven in den vreemde en meer
had men haar niet van hem verteld.
Chameau is een even rustig als afge
legen dorp en zelfs wereldschokkende
gebeurtenissen beroeren het nauwelijks.
Stil als een droom vergleden de jaren
en bijna ongemerkt brak de tijd aan, dat
ik mijn militairen dienstplicht moest
gaan vervullen. Ik zag er tegenop, het
dorp voor zoo'n langen tijd te moeten
verlaten en wel het meest, omdat ik nu
ook afscheid zou moeten nemen van
Claudette. Zij was een van de knapste en
liefste meisjes van het dorp geworden en
ofschoon ik er nog nooit over gesproken
had, stond het reeds lang bij me vast.
dat ik nimmer met iemand anders zou
trouwen dan met haar.
Een paar dagen voor mijn vertrek zat
ik met onkel Prevot voor het huis, dat
ik zoo langzamerhand als mijn tweede
tehuis was gaan beschouwen. Ik dacht
aan het afscheid en was mij niet bewust
dat onkel Prevot me al eenigen tijd
aandachtig zat aan te kijken.
„Zeg eens, Pierre, waarom ben je van
avond zoo stilt" vroeg hij plotseling.
„Waarom? Omdat het me zwaar valt
hier vandaan te gaan," bekende ik hem
eerlijk.
„Dat begrijp ik, m'n jongen," zei hij
ernstig. „Maar het is de plicht, die je
roept en de plicht is liet. richtsnoer van
het menschelijk leven. Hoe zwaar het je
ook valt, aan je plicht moet je gehoor
zamen. Ik heb er ook wel eens tegenop
gezien, maar verzaakt heb ik hem
nooit
Hij eindigde fluisterend, alsof hij bang
was, dat Claudette hem zou hooien en
haar verschijning maakte een eind aan
ons gesprek.
Dienzelfden avond vergezelde Clau
dette mij een eiudweegs naar huis. Wij
namen onzen weg door de wijngaarden
en op een stil plekje nam ik haar in mijn
armen en vroeg haar, of zij op me wilde
wachten.
Zij begon te schreien, maar door haar
tranen heen lachte zij en mijn kussen
bleven niet onbeantwoord. „Natuurlijk
wacht ik op je," beloofde zij me ernstig.
Haar lieve woorden deden een nieuwe
wereld voor me opengaan en verzoenden
me zelfs met het harde afscheid. Den
volgenden dag, toen Claudette het dorp
in was, begaf ik me naar onkel Prevot
en deelde hem mee, wat wij samen
hadden afgesproken.
Lang en ernstig keek hij me aan, toen
ik stotterend uit mijn woorden was
gSkomen.
„M'n jongen, liet. doet me veel plezier,
dat het met jullie in orde is," verbrak hij
bij I zien van
NASSAUPLEIN 1 HAARLEM
Bestellingen kunnen als volgt geschieden door bemiddeling van Uw agent of bezorger; door
girostorting op no. 293631 door toezending van het bedrag per postwissel 0/ in postzegels aan
Z ij is enthousiast
over de rijk gevarieerde col
lectie dames-, meisjes- en
kindermodellen, ten deele in
prachtige kleuren uitge
voerd. Zij bekijkt met be
wondering de 340 smaak
volle, elegante en chique
afbeeldingen van gekleede
en sportieve japonnen en
mantels, mantelpakjes, bruidstoiletten, swaggers, blouses, rok
ken, strandpyama's, lingerie, jongens- en meisjeskleeding enz.
zij is verrast in het modeboek een bon aan te tref
fen, welke recht geeft op een goedkoop knippatroon.
Zij bestelde direct de handleiding voor het zelf maken van kleeding,
welke desgewenscht iedere bezitster van het modeboek gratis wordt
toegezonden.
Ten slotte gaf het haar 'n groote voldoening, dat zij voor dit uitgebreide
modeboek met Nederlandsche beschrijving, 340 modellen volgens de
laatste mode, bon proefpatroon en gratis jL f\ 4.
handleiding hetluttelebedragvanslechts Ovl CT« betaald heeft.
Bestelt ook gij dit schitterend modeboek, het zal U de hoogste bevre
diging schenken bij het kiezen en het zelf maken van Uwzomerkleeding.