■L*.
ALLES
DOE AFSTAND VAN
DE STERREN VAN HOLLYWOOD
H
VAN DE JEUGD EN DE VRIENDSCHAP,
VAN DE LIEFDE, DE RUST EN VAN
EEN EIGEN LEVEN... DAN MISSCHIEN
KAN MEN 'N STER WORDEN
28
Deze week geeft Paul Bringuier ons 'n kijkje achter de schermen
van Hollywood. Hij beschrijft de moeilijkheden, waarmede de
„sterren" te kampen hebben, hun angst voor een slechte kas
en 't verlies van hun populariteit. En hij komt tot de conclusie:
Wff-.r-
Greta Garbo is
mmET
de eenige actrice
wier roem niet
wordt afgemeten
naar de op
brengst van haar
„kas". Deaetrice
als Marguerite
Gautier.
S r bestaat in Hollywood
een guillotine vow de
sterren. Niets kan een
veroordeelde redden-
y de valbijl suist neer en
er bestaat geen ster
meer. Deze valbijl beet
„De Kas". De kas houdt nauw
keurig aanteekening van wat een
ster kost aan salaris, aan film-
kosten en aan reclame. En zij.
berekent even nauwkeurig hoeveel
de film van een ster opbrengt.
Een debutante heeft talent. Gedul
dig en volhardend beklimt zij d^ wan
kele ladder van den roem. Men heeft
haar schoonheid geroemd, zij is lief
tallig en energiek, en vastbesloten te
slagen, geeft zij haar heele leven tot
inzet. En zij slaagt. De reclame-agen
ten heffen haar op naar een gunstige
sfeer, fantaseeren een hartroerend ver
leden voor haar en roemen haar
boeiende persoonlijkheid. Haar beel
tenis verschijnt op de omslagen der
tijdschriften, haar naam weerklinkt in
alle luidsprekers van de wereld en de
jeugd dweept reeds met haar. Kortom,
zij is er zeker van de overwinning te
hebben behaald en een veilige toe
komst tegemoet te gaan.
Maar dan verschijnt er op zekeren
morgen op het directiebureau een
bleeke meneer met een celluloid boord
je een boekhouder van honderd-en-
vijftig gulden per maand. Hij heeft
een blad papier bij zich, dat hij voor
zijn patroon neerlegt.
„Ziehier, meneer, de winst- en ver
liesrekening van juffrouw Ster. De
laatste drie maanden zijn de onkosten
boven de winst gestegen. En volgens
de laatste rapporten beweegt zich de
winst nog in dalende lijn."
De directeur vergelijkt de cijfers en
knikt. „Goed," zegt hij slechts. Daarna
wordt het blad papier bij het adminis
tratief dossier van de ster gevoegd.
Het zal het laatste stuk zijn van dit
dossier. En het contract zai
niet meer worden vernieuwd.
Dit is het einde van haar
loopbaan. Het einde van
alles. De wereld, die nog niets
weet, zal nog eenigen tijd
blijven gelooven, dat juf
frouw Ster bemind is, rijk, i
beroemd en gefêteerd. Maar J
zij is niets meer. Zij weet
het, want men heeft het
haar zonder complimenten
meegedeeld. En terwijl zij nog brieven
van bewonderaars ontvangt en eerbe
wijzen, die als een echo wegsterven;
terwijl in de bioscopen van de provin
cie haar stem nog weerklinkt, zou zij
alles willen geven, indien de hongerige
boekhouder van honderdvijftig gulden
in de maand zich vergist had en zou zij
op haar knieën voor hem hebben willen
vallen om hem te smeeken, haar winst
en verliesrekening achter te houden.
Greta Garbo alleen staat boven deze
onbarmhartige wet. Behalve „de kas"
bezitten de filmmaatschappijen echter
nog een ander middel om de populari
teit van hun sterren te meten. Het zijn
de brieven van hun bewonderaars.
In Hollywood komen dagelijks hon
derdduizend brieven aan uit alle
deelen der wereld. In ongekunstelde
termen, pathetisch of bewogen, luiden
ze ongeveer allemaal eender: „Ik heb
u gezien in die film. U was er aanbidde
lijk in. Kunt u mij uw foto zenden?"
Al deze brieven gaan
naar 't studio-secretari
aat. De sterren, voor wie
ze bestemd zijn, krijgen
ze nooit onder hun oogen.
Het zou hun ook onmoge-
lijk zijn al die brieven te
lezen. Spencer Tracy,
Jeanette MacDonald,
Clark Gable en Gary
Cooper ontvangen er meer
dan drieduizend per dag.
In de studio's worden
deze brieven door onge
veer honderd secretares
sen geopend. Zij deelen
ze in en beantwoorden
ze zelfs. Elke week wor-
Robert Taylor met zijn
beide honden Jack en
Zeppo op het grasveld
voor zijn ranch.
den de brieven van elke ster afzon
derlijk geteld en een rapport hierom
trent aan de directie ter hand gesteld.
„Er is een groote bewondering voor
Barbara Stanwyck, William Powell is
echter 15% gezakt. Er is echter geen
reden om zich hierover ongerust te
maken, want hij heeft in vijf maanden
niet gedraaid. Hij zal wel weer stijgen,
zoodra zijn volgende film uitkomt...."
„Vaste cijfers voor Cooper, stijgende
voor Gable. Jean Arthur is vooruit
gaand. Aandacht besteden aan Robert
Taylor. Hij verzwakt en toch zijn alle
films van hem in omloop. Alleen reeds
bij de aanvragen van foto's is er een
daling van 30°/, te bespeuren.
Den volgenden morgen wordt Ro
bert Taylor bij de directie geroepen.
„Mijn waarde, dat gaat niet! De
belangstelling in uw films begint te
dalen. Het is waar, u ziet er niet te
best uit. U gaat te veel uit 's avonds.
En er is niets dat het glanzende van
uw blik meer nadeel doet dan laat
naar bed gaan."
„Maar mijn „kas" is goed," brengt
Robert Taylor benepen in het midden.
„Jawel, maar dat zal zij niet blijven,
als de belangstelling vermindert. Het
een volgt altijd op het andere en zeker
binnen drie maanden. Ga een maand
rusten en bij uw terugkeer zullen we
trachten een goede film met u te
maken.
