BR UGGEN over
Nederland
mm
tiasN
>ii'i 1 I i. 'li
Tingele lui roept een veerbel aver den stroom.Veer bij Engelen.
Van de straatkeien springen geluiden op van ratelende wagenwielen
!\u, met hel gereed
komen van de groole
rerkeersbrug hij Dor
drecht, de laatste en
grootste schakel werd
gevoegd an de verbin
ding IMoord-Znid-IMeder-
land, plaatsen wy hier
'n interessante hij dra-'
ge van een deskundi
gen medewerker, ar.
Paul L. Jansen c.
schrijver van het werk
„Wy houwen bruggen".
Hieruit kan men de
moeilijkheden leeren
kennen, verbonden aan
het bouwen van groote
bruggen. Tevens zal
onze waardeering sty-
gen voor 't verdienste
lijk werk van hoofd- en
handarbeider, die ge
zamenlijk deze pracht
werken tot stand
brachten.
ver de velden hangt de loome lucht van den zomer en-
de wegen liggen te midden van de wijde stilte der
horenakkers. Langs de slapende geveltjes van 'm oud
stadje sluipt de schaduw achter de zon aan en over
de daken waaien verloren klanken van 'n verre toren
klok. Van de
straatkeien springen geluiden
op van ratelende wagenwielen
en Makkende paardenhoeven
als knikkers op een steenen
vloer en verdwijnen achter de
huisjes om den hoek in de
richting van de rivier. Tinge
lend roept -n veerbel over den
stroom en tusschen water en
lucht schuift een pont van den
anderen oever. Wagen en paard
gaan er op en vervagen aan
de overzijde in de warme
trilling der verten.
Stroomen doorsnijden ons land
en tusselien zuid en noord liggen
nu (je bruggen
Hun bogen staan gespannen
tegen liet gewelf van den hemel en
over hun vloeren zakt de koele berekening van het noorden omlaag en
stijgt de warme levensvreugde van het zuiden naar boven. Het leven zal
er beter door worden.
Pijlers scheuren rivieren en land-
hoofden grijpen de oevers vast.
Materiaal van de aarde, dat de
aarde bedwingt.
Achter het heden rijen zich de
jaren, zooals achter't verleden, en
altijd bouwt de mensch zich brug
gen naar een nieuwe toekomst.
Hoofden buigen over cijferreek
sen en over het papier glijden de
teekenpennen. Brug na brug ont
staat. Bij Keizersveer, Zalt bommel,
Muiden, Arnhem, Vianen, Nijme
gen, Moerdijk, Iledel, Hendrik-
Ido-Ambaclit en Dordrecht voch
ten hoofd en hand tegen de
krachten der natuur. Kn zij wonnen
Want niet zonder moeilijkheden
Een enkelen keer helpt de natuur
■mee en kan men het zonder brug
stellen. Een foto van 'n bruidsstoet
op de Maas bij Hedel.
komen dergelijke groote kunstwer
ken tot stand. Het begint al bij de
rivier zelf. Zal zij haar huidigen
loop kunnen blijven volgen of zal
zij moeten worden verlegd? Is liet
wellicht noodig den stroom te dwin
gen een nauwere bedding te kiezen
door kribben n kent ze wel, die
dwars in de rivier stekende dam
metjes aan te brengen?
En zullen de pijlers geen te
grooten weerstand vormen voor
een goede afstrooming van het
water, waardoor dit te veel zou
worden opgestuwd, hetgeen ook
lastig is voor de scheepvaart, die
pijlers op zichzelf toch al als een
sta-in-den-weg beschouwt? Hoe
minder pijlers dus, hoe liever, en in
het licht van het bovenstaande bezien is
daar niet veel tegen in te brengen, ware
het niet, dat minder pijlers grootere over
spanningen ten gevolge hebben.
Des te beter, zult n misschien zeggen,
dat staat mooi en we zijn in de gelegen
heid ons kunnen te toonen.
Inderdaad, maar het is bij het bouwen
van bruggen al juist zoo als bij vele andere
zaken, er is nog een factor in het spel en
die luidt: ,.Wat kost het?" Hoe grooter toch
een overspanning is, des te meer zal haar
eigen gewicht een rol gaan spelen ten op
zichte van de te dragen nuttige belasting
en er zijn voor elke soort bruggen verschil
lende. grenslengtenwaarbij alleen nog
maar het eigen gewicht kan worden ge
dragen
liet uitzetten der bouwputten voor de rerkeers
brug bij Zaltbommel. Tegen een rood-witten
stok, jalon genaamd, wordt een hoekspiegel
gehouden om twee lijnen loodrecht op elkaar
te kunnen uitzetten.
