29
Doch plotseling brak «lies in haar
Men vreesde eerst voor haar leven en
later voor haar verstand. Heel lang
zaam slechts, als onwillig, keerde zij
terug uit de schaduwen van den dood
en de verbijstering. Het jaar dat volgde
leek het, of zij zocht naar een reden, om
verder te leven. Het werk, haar roem,
haar vrienden niets en niemand in
teresseerde haar meer.
Het stond voor iedereen zoo goed als
vast, dat zij nooit meer naar de film
zou terugkeeren. Zelf dacht zij er ab
soluut niet aan. Doch later werd zij
plotseling bevangen door een idée-
fixe. Zij wilde de nagedachtenis van
den geliefden doode eeren door zijn
laatste werk te voltooien. Drie jaar
lang had Thalberg aan de voorberei
ding gewerkt van 'n groote historische
film, waarvoor het boek van Stefan
Zweig over Marie Antoinette hem tot
scenario had gediend. Norma zou
natuurlijk in de rol verschenen van de
ongelukkige Fransche koningin.
„Hij heeft heel zijn leven tot inzet
gesteld van de voltooiing van deze
film," verklaarde zij aan eenige in
tieme vrienden. „Ik acht het mijn
plicht haar af te maken."
Onmiddellijk hebben de productie
leiders het onderbroken werk weer op
genomen. Er werd aan gewerkt met
koortsachtigen ijver en geheel Holly
wood nam er aan deel. Want bij allen
zat de vaste wil voor, dat 't. 'n kunst
werk moest worden, het genie en de
nagedachtenis van Thalberg waardig.
EEN BEZOEK
Op een morgen van een der laatste
dagen van mijn verblijf in Hollywood
liet Norma Shearer, Mie na den dood
van haar man niemand meer ontvan
gen heeft en die zich met haar herinne
ringen heeft teruggetrokken in 'n villa
op het strand van Santa Monica, mij
verzoeken haar een bezoek te brengen.
Zij verlangde echter niet den journa
list, maar een Franschman te zien.
„Vertel mij van Marie Antoinette,"
verzocht zij. „Herdenkt de openbare
meening in Frankrijk haar met zacht
heid en genegenheid! Zal men in uw
land begrijpen wat mijn bedoeling
is met de voltooiing van deze film?
En zal men het mij vergeven, dat ik
deze rol heb durven spelen? Wilt u
mij eens een en ander van haar ver
tellen?"
Ik voldeed aan haar verzoek, maar
in waarheid was zij het, die twee uur
lang het beeld van de ongelukkige
Fransche koningin tus-
schen ons opriep. Nu en
dan stelde zij mij "slechts
een vraag.
„Had de dauphine, de
oudste dochter, kastanje
bruin koperkleurig haar.
of was het meer rossig?"
Ik bekende haar mijn
onwetendheid in dit op
zicht. Nooit vergeet ik
echter hoe tijdens dit on
derhoud haar fijn getee-
kend gelaat zich herhaal
delijk krampachtigsamen -
trok. Dat was telkens, als
zij voor een moeilijkheid
stond en verzuchtte:
„Ach, als Thalberg er
nog was.
VA A R WEI,
HOLLYWOOD
Ik ga Hollywood ver
laten. Dit is mijn laatste
nacht. Ik bevind mij in
de Clover Club in gezel
schap van Mariene Die-
trich. Er zijn nog een
paar vrienden vrien
den, die Hollywood be
schouwen met een criti-
schen blik. Zij hebben
mij gevraagd naar mijn
meening en indrukken.
„Ik geloof," zeg ik,
„dat ik mijn meening kan
weergeven in één woord,
in een synoniem voor Hollywood. Dat
woord heet „vergiftiging". Zeg mij
eens: Wie is hier ooit gelukkig, zelfs
onder de grootsten en meest bevoor
rechten? Niemand! En wie zou van
Hollywood willen afzien, zelfs onder
de ellendigsten en de meest teleurge-
stelden? Niemand! U bent allen ver
giftigden van Hollywood, zooals an
deren het zijn van de opium. Noem mij
er één, die door Hollywood is terugge
geven aan het normale en gelukkige
leven.
Er heerscht een stilte. Dan barst
iemand in een valschen schaterlach
uit.
,,'t Is waar, veel zijn er niet. Het
beest is woest. Het verscheurt wat men
het aanbiedt in vier of vijf jaar. Hoe-
velen beleven tien jaren van succes?
Hier Mariene, en Garbo. Garbo zelfs
zestien jaar. Loretta Young, Con
stance Bennett, Joan Crawford, Wil
liam Powell, Wallace Beery en Norma
Shearer. Maar dat zijn ze dan ook alle
maal. Ik spreek niet van de dooden,
van de driehonderd dooden die stier
ven jonger dan veertig jaar. Maar
ik spreek van de anderen, die beloofd
zijn aan de bewondering van de wereld
en voor een oogenblik aan de eeuwig
heid van den roem, die nog leven en
roemloos verdwenen van het
witte doek, vergeten werden
en weggevaagd. Wie spreekt
nog van de gezusters Gish?
Wie van de zusters Talmadge.
Wie van May Murray? Waar
is Bebe Daniels? Wie
noemt Gloria Swanson
nog? Wie herinnert zich
Anita Page? En wie
Buster Keaton En toch
hebben zij eens, en nog
niet zoo lang geleden,
;ian het firmament van
Een scène uit „Marie Antoinette", de film, die Norma Shearer na Thalberg's dood voltooide.
de film geschitterd, als onverganke
lijke sterren...."
Het schijnt plotseling, dat er een
geheime veer is los
gegaan. Bij allen
die met mij aan ta
fel zitten springt 'n
naam, 'n beeld uit
de herinnering te
voorschijn als
een oproep aan de
veigetenen.
„Ik heb Buster
Keaton pas nog
ontmoet. Hij zou
zieh graag uit de
figuratie terug wil
len trekken. Maar
hij moet toch le
ven
„Ik zocht 'n wo
ning en ging even
kijken naar het
huis, dat Adrienne
Ames had laten
bouwen. Alles is
van kostbaar hout
en verguldsel. In de
badkamer staat een sofa van satijn. Zij
heeft het nooit bewoond. Zij had geen
dollar meer, toen dit paleis voltooid
was. Nu woont zij er naast, in een
houten barak met twee vertrekken...."
„En de kleine Pat Fally dan?
Iedereen was overtuigd van haar suc
ces na haar film met John Gilbert.
Maar zij heeft plotseling alles vaarwel
gezegd. Nu is zij kellnerin op den hoek
van Wilshire en Natraraga.
„Ik heb gisteravond de maandelijk-
sche vergadering bijgewoond van de
oude acteurs," laat een ander zich
hooren. ,,'t Is verschrikkelijk om aan
te zien. Zij vergaderen in 'n oude kapel,
die verbouwd is tot tooneelzaal. Men
ziet er 'n paar honderd acteurs in hun
beste kleeding. Achter 't masker der
jaren, van de wanhoop en de teleur
stelling kan men soms gezichten her
kennen, of een glimlach, die eens de
wereld hebben verrukt. Zij betalen 'n
paar centen voor hun maaltijd. Na
afloop draait iedereen zijn stoel naar
liet tooneel en de moedigsten van hen
maken hun nummer en zingen of
dansen. Er zijn er bij, van wien ieder
een gelooft, dat zij allang dood zijn, of
naar hun familie zijn teruggekeerd.
Maar zij kunnen niet vertrekken. En
Een ongewone opname van Buster Keaton,
eens den held van talrijke komische films. Velen,
onzer lezers zullen zich, zijn creaties herinneren
Gloria Swanson, eens een gevierd
en beroemd fümactrice.
niemand weet hoe zij leven. Maar zij
zijn er.
„Wie weet," zegt Mariene, met een
mislukte poging
om te glimlachen,
„wie weet, zijn wij
ook niet den een of
anderen dag ver
plicht daar aan te
kloppen en een aal -
moes te vragen...."
BESLUIT
In het jaar 1933
verwoestte 'n aard
beving het zuiden
van Californië, de
landstreek, waarin
Hollywood gelegen
is. Naar aanleiding
van deze ramp riep
het gouvernement
ten koste van be
langrijke financi-
eele offers een co
mité van geleerden
samen, dat tot op
dracht kreeg de formatie van den
bodem te bestudeeren.
Na een langdurig onderzoek over
handigden zij hun rapport aan de
autoriteiten
„Zooals algemeen bekend bevinden
er zich in de aardkorst enorme breu
ken, die reusachtige holen vormen. Als
deze holen instorten, brengen zij veelal
aardschokken teweeg en verzakkingen
van het aardoppervlak. Er is één
plaats op de wereld, waar drie van deze
breuken samenkomen en elkander
snijden op één enkel punt. Dit punt
van de aardkorst is veroordeeld. Den
een of anderen dag zal dit gewelf in
storten en een verschrikkelijke ramp
teweegbrengen. Dit noodlottige snij
punt is gelegen in den Stillen Oceaan,
twee mijl uit dé Californische kust, en
juist tegenover Santa Monica
Met deze uitspraak is Hollywood
veroordeeld. Als de geleerden.zich niet
vergissen, zal over tien millioen jaren,
over honderdduizend jaren, het vol
gend jaar, of morgen dit heele gedeelte
van Zuid-Californië verdwijnen, ineen
storten, en zal een geweldige zeebeving
de verwoeste kust wegvagen. Dan pas
zal de Oceaan tot rust gekomen zijn
en Hollywood met zijn gelukslegende,
zijn roem, zijn sterren, zijn rijkdommen
en zijn geheimen, zal niets meer zijn
dan een tweede Atlantis, verzonken in
den oceaan.
