YOLANTE....
ZWARTKOP SHAMPODOR
Oflet geed-verzergd haar
is men geen muuM&empje
ffGffCLcaruieecd niet-alkalische shampoon!
^'S een v a***
-
,\^ater
de hrik
de
San
d
-
Slot van biz. 18
Rutli zat met gesloten oogen. Zij dacht
aan Pierre en het deed haar pijn, dit aan
te hooren. Het gaf haar zelfs een gevoel,
of zij zijn nagedachtenis ontrouw was
geworden.
„Het spijt me, Stoffel," zei ze niet
onvriendelijk maar beslist, „ik kan er
geen ja op zeggen. Nooit, hoor je. Stel
die gedachte dus gerust uit je hoofd,
want ik zal er nooit anders over denken
dan ik er vandaag over donk."
Zij ging naar binnen en Stoffel Birk-
hofer daalde verslagen naar het dal af.
Een half jaar lang sprak hij niet tegen
haar, ofschoon hij haar bijna dagelijks
zag, als hij post voor de toeristen boven
kwam brengen. Maar toen de gasten
vertrokken waren en er geen post meer
te bezorgen viel, gaf hij zijn mokkende
houding op en vond opnieuw den weg
naar boven. Zijn harmonica ging mee en
toen hij Rutli op de weide met de wasch
bezig zag, liep hij regelrecht op haar toe.
„Rutli, ik ben teruggekomen, omdat
ik me zoo alleen voelde," bekende hij
haar ernstig en openhartig. „Als ik blij
ven mag, zal het weer net zoo worden
als vroeger. Ik zal nergens over spreken,
maar daarom moet ie niet denken, dat
ik de hoop heb laten varen. Ik zal
geduldig wachten tot je ja zegt, of tot
je een ander kiest.
„Je kunt blijven, Stoffel," antwoord
de Rutli hartelijk. Zij deed of zij de
rest van zijn woorden niet begrepen of
verstaan had en Stoffel kwam er niet
meer op terug.
Van dien dag af zag men Stoffel
Birkliofer eiken Zondag den zigzag-weg
gaan van Kitzbühle naar de zomerweide.
Eiken Zondag, zoowel in den zomer, als
de wandeling een genot was, als in den
winter, wanneer de weg verborgen lag
onder een dikke sneeuwlaag en een tocht
naar de boerderij niet vrij was van
gevaar.
Zelfs Rutli's halsstarrige houding
weerhield hem niet van dit wekelijksch
bezoek. Met onbezweken trouw wachtte
hij op een glimlach, of op een blik, die
als een aanmoediging kon worden op
gevat en langen tijd wachtte hij tever
geefs. Maar tóch met de onverflauwde
hoop, dat zijn geduld en volharding eens
zouden worden beloond en liaar verzet
zou breken.
Op zekeren dag, ongeveer tien jaar na
het ongeluk, dat Pierre het leven had
gekost, werd Rutli uitgenoodigd bij den
burgemeester van Kitzbühle te ver
schijnen. Het was Stoffel Birkhofer, die
liaar de boodschap overbracht en hij wist
haar tevens te vertellen, waartoe haar
bezoek moest dienen. Beneden aan den
gletscher hadden een paar gidsen den
vorigen dag het stoffelijk overschot
gevonden van een verongelukten toerist.
De doode was onherkenbaar verminkt
door een val en daarom terstond ter
aarde l>esteld. Betrouwbare identiteits
papieren ontbraken, doch sommige
voorwerpen, die de ongelukkige bij zich
had gedragen, deden vermoeden, dat hij
een Franschman was. Men dacht aan
Pierre Pascal en de burgemeester hoopte
nu, dat Rutli de aangetroffen voor
werpen misschien herkennen zou.
Geheel ontdaan daalde Rutli met
Stoffel naar het dal af. Onderweg over
dacht zij die heele tragische geschiedenis
nog eens opnieuwde eerste teedere
idylle in haar meisjeslevenhaar schrik,
toen zij het ongeluk vernam en de.
smartelijke vertwijfeling, waaraan zij
zooveel maanden ten prooi was geweest.
l)e oude wonde, nimmer volkomen
geheeld, bloedde opnieuw en pas toen
zij het gemeentehuis naderde, vond zij de
kracht zich eenigszins te beheerschen.
Daarbinnen wees de oude. vriendelijke
burgemeester haar op een tafeltje,
waarop eenige voorwerpen uitgestald
lagen. „Kunt u misschien ook zeggen,
of die dingen van den jongen meneer
Pascal zijn, die indertijd bij uw ouders
heeft gelogeerd?"
Rutli trad op het tafeltje toe. De
rugzak kwam haar erg bekend voor.
maar alle rugzakken lijken op elkaar.
Daarnaast lag een hartvormig medaillon
en met een schok herinnerde zij zich, dat
zij zoo'n zelfde medaillon al eens op de
tafel in Pierre's kamer had zien liggen.
„Ja," zei ze bewogen, „ik geloof wel.
dat dit medaillon van PierrePasca.1 was."
„Ah, dus toch! In die portefeuille
zitten nog een portret en een briefkaart:
misschien zeggen die u ook nog iets. Ze
hebben bijna niets geleden in het ijs:
zelfs het schrift is zeer goed leesbaar."
Met bevende vingers haalde Rutli de
portefeuille leeg. Het portret was dat
van 'n beeldig jong meisje, dat ongeveer
van haar eigen leeftijd moest zijn. Haai
lachende mond en' de dartele oogen
schenen fel den spot te drijven met haar
droefheid en met een jaloersoh gevoel
legde zij het portret uit haar handen.
Toen bekeek zij de briefkaart. Zij was
nog niet geadresseerd, maar wel aan de
keerzijde met een paar regels beschreven.
„Lieve Yolante, hartelijk dank voor je
portret; je lieve beeltenis gelijkt spre
kend. Op weg naar de Alpentoppen
zend ik je vanuit de hoogste berghut
een kus en een groet."
En daaronder stond een krabbel, die
Rutli herkende van Pierre's schetsen
Een oogenblik keek zij verwezen naar
dat spottende meisjesgelaat, voor haar.
Toen kwam zij tot zichzelf. Om haar
mond trok een smalende glimlach en j
haar bleeke wangen werden gekleurd
door een blos, die zoowel schaamte als
verlegenheid verried. „Ja, meneer de
burgemeester," bevestigde zij met een
schrille stem, „de krabbel onder die kaart
stond ook onder de schilderijen van
meneer Pascal. Dat portret schijnt van
zijn meisje te zijn en die kaart heeft hij
in de berghut zeker aan haar geschre
ven.
Recht opgericht, met iets uitdagends
in haar houding, verliet zij het gemeente
huis. Stoffel Birkhofer stond daar nog
geduldig te wachten en verteederd door
zijn trouw en den hunkerenden blik in
zijn oogen, reikte zij hem met een har
telijk gebaar de hand.
„Wil je me thuis brengen. Stoffel?"
vroeg zij glimlachend. „Ik ben zooeven
tot de ontdekking gekomen, dat ik tien
van mijn beste jaren geofferd heb aan
mijn dwaze fichtgeloovigheid; zou je me
willen helpen die verloren jaren in te
halen?"
Het overviel Stoffel Birkhofer te plot
seling, dan dat hij woorden zou hebben
kunnen vinden. Maar zijn handdruk was
welsprekend genoeg en arm in arm ver
lieten ze Kitzbühle, om den zigzag-weg
op te stijgen naar de zomerweide.
Thans zijn die twee al jaren getrouwd
en hun zomergasten prijzen hun huwelijk
als de harmonische vereeniging van twee
mengclien, van wie men pleegt te zeg
gen, dat zij voor elkander geschapen zijn.
Maar Rutli heeft nooit geweten, of
zelfs maar vermoed, dat de Yolante, die
den doodsteek gaf aan haar eerste
ongelukkige liefde, de eenige zuster was
van Pierre Pascal
Pakje 20ct.. flacons vana,
Pakje 20ct.. flacons vanaf 35
Rij Uiv kapper
Een ^anoassch'ng me
Dat weten reeds zoovele Dames en zij weten ook,
hoe dit te bereiken. Zij nemen ZWARTKOP voor
de haarverzorging, waardoor het haar stevig en ela
stisch wordt. Het is ook de kapper, die ze dit aan
geraden heeft en zij zijn voor dat advies dankbaar!
Zwartkop-haarverzorging is steeds op de hoogte
der laatste wetenschappelijke onderzoekingen. Het
I haar blijft kalkzeepvrij en niet-alkalisch.Soepelheid.
I schitterende glans, een goed-zittend kapsel zijn het
teeken voor gezond, met Zwartkop verzorgd haar
Oud
zoo
Sandel
tDattr
met
echt
Flacons vanaf 90 ets.
