JONGENS MET SMERIGE
GEZICHTEN
Angels with dirty faces)
Dit zijn de beroemd geworden Dead End Kids in al de glorie van hun brutale haveloosheid.
ons gezegd, ook niet zoo heelemaal
juist als we in Jongensstad te zien
kregen. Daartegenover staat dat
er in deze film meer „romance" zit
en zij in haar geheel minder senti
menteel is.
Het verhaal is dat van twee
jongens, die grootgebracht zijn in
die kringen, welke den zelfkant der
U.S.A.-samenleving uitmaken. Zij
ontmoeten elkaar als groote men-
schen en dan blijkt, dat de een
geestelijke en de ander misdadiger
geworden is. De eerste werkt in de
„slums" om van de jeugd te maken
wat ervan te maken valt, terwijl de
ander, na eerst volkomen vreemd
tegenover dat ideaal te hebben
gestaan, in zijn laatste oogenblik-
ken toch nog een groote hulp voor
den Father wordt. Behalve dat
aan het slot het geloofwaardige
van den ommekeer niet heelemaal
acceptabel is, laat ook deze
film, waarin Pat O'Brien de
geestelijke, James Cagney de mis
dadiger en Ann Sheridan de verbit
terde jonge weduwe is, niet na een
grooten indruk te maken. Want
zóóveel vuur en overtuiging heeft
Michael Curtiz, de regisseur, toch
wel in dit werk weten te leggen.
De romance tusschen den misda
diger (James Cagney) en Laury
Ferguson (Ann Sheridanlean niet
verhinderen, dat de eerste op den
electrischen stoel zijn
leven eindigt.
„Jongensstad" was een succes een eclatant succes zelfs,
maar toch heeft de film „Jongens met smerige gezichten", die
reeds eerder klaar was, in Amerika een nog grootere belang
stelling geboekt. Zij is ook gemaakt met de zoogenaamde
Dead End Kids, 'n groep havelooze Amerikaansche jongens,
die in de voortreffelijke film „Dead End" debuteerden. De
WARNER BROS brengt haar thans zoo spoedig mogelijk uit.
Het probleem van de kinderen die in de wereldsteden van Amerika ten onder
dreigen te gaan, schijnt op het oogenblik dwingend om een oplossing te
vragen. Dit blijkt niet alleen uit de felheid waarmede Hollywood zich op
dit onderwerp geworpen heeft, maar ook en vooral uit de geweldige belang
stelling, welke voor dit genre films bestaat. Jongensstad was hier de eerste
film, die er een helder licht op
wierp. Thans komt deze: Jongens
met smerige gezichten er nog eens
overheen en naar wij meenen
zijn minstens een drie of vier
films met soortgelijke strekking
in de maak.
We kunnen deze film 't best
vergelijken met Jongensstad, om
dat zij, in overeenstemming hier
mee. kennelijk gedragen wordt door
een ideaal, in Jongensstad geper
sonifieerd door Father Flanagan,
en meesterlik door Spencer Tracy
vertolkt.
Weliswaar komt ook in Jongens
met smerige gezichten een gees
telijke voor, Jenny Connolly, be
zield door het vurig verlangen van
die verwaarloosde jongens bruik
bare leden van de maatschappij te
maken, maar zijn handelen en op
treden is niet zoo krachtig, niet
zoo ontroerend grootsch, en, onder
De laatste gang van den terdood-
veroordeelde, ter zijde gestaan door
zijn vriend Father Connolly (Pat
O'Brien), die hem verzocht, ter wille
van de Kids als een lafaard den
dood. in te gaa.n.
