In de meeste stallen wordt tegenwoordig het vee geregeld op tuberculose onderzocht. Hel toedienen van een inspuiting in de huid om. uit te maken of de koe aan l.b.c. lijdend is. In 't oor ziet men een blikje. Door de hierop staande letters en cijfers is de koe geïdentificeerd. Heeds jong onder doktershanden! Een. veulen met een verzwering bij het oor. een zacht bed, zoodat bezeeren uitgesloten is. Ligt de koe eenmaal op den grond, dan worden ten einde ongelukken te voorkomen de beenen gekluis terd en zonder gevaar kan de behandeling van den zieken klauw nu plaats hebben. Natuurlijk zal het dier dit gedwongen liggen niet prettig vinden en probeeren om op te staan. Zoo'n ópstaan- beweging gen dra, echter niet dan na even een snapshot gemaakt te heb ben van deze dagelijks voorkomende praktijkbelevenis. De nieuwe patiënt blijkt aan een ontsteking van den uier te lijden, een kwaal, welke heel veel bij koeien voorkomt. Dit behoeft ons niet te verwonderen, wanneer wij eens even nagaan, welke eischen er door de groote melkgift aan het uierweefsel gesteld worden. De gemiddelde melkopbrengst van een koe be draagt ruim vierduizend liter per jaar, terwijl er verschillende dieren zijn die vijf-, zes-, ja wel meer dan achtduizend liter geven. Geen wonder dan dat de uier een zwakke plek van het organisme vormt. Bij onze patiënt bleek een inspuiting in den uier met een bepaald geneesmiddel noodig, hetwelk met behulp van samengeperste lucht in den uier werd gepompt. Daarna maar weer in den auto en verder. We buigen van den grooten weg af en gaan langs allerlei weggetjes de „binnenlanden" in. Het is 'n genot om hier te zijn. Het is prachtig stralend weer, de weidevogels joelen om ons heen en onwillekeurig maken wij de opmerking dat dit praktijk doen toch wel heel erg pcettig is. Maar we ver geten de keerzijde van de medaille. Des winters met korte. Een lijder aan vlekziekte, een bij warm weer veelvuldig voorkomende varkensziekte. Alleen een tijdige seruminjec tie zal hem kunnen redden. begint echter altijd met het opheffen van den kop en wanneer deze dus maar stevig op den grond gehouden wordt, kan er niets gebeuren. Na de behandeling, welke meestal bestaat in het verwijderen van zieke weefseldeelen, wordt natuurlijk weer een verband aange legd, meestal gedrenkt in do een of andere ontsmettende vloeistof, ten einde infecties te voorkomen. Nu zal men zich afvragen: is het niet wenschelijk dat de dieren bij dergelijke operaties verdoofd worden ten einde hun pijn te besparen f Zeer zeker geschiedt dit ook vaak, wanneer zulks noodig is. Men moet hierbij echter niet uit het oog verliezen, dat het zenuwstelsel van een dier wat gevoelig heid voor pijn aangaat niet is te vergelijken met dat van ons menschen. Wat de ver- dooving betreft, „wegmaken", zooals we dat bij de menschen kennen, is veelal niet noo dig. Een plaatselijke verdooving voor het toedienen van een inspuiting rondom de zenuw, welke naar de te opereeren plaats loopt, is in den regel voldoende. Het neerwerpen en de verdere behande ling van de koe heeft nog al wat tijd gekost en daar er nog een groot aantal patiënten wacht, dienen we voort te maken. In de naastgelegen weide loopt onze volgende pa tiënt. Het hek tussclien beide weiden zit stevig dichtgebonden. Het touw los maken kost weer tijd, dus dan maar liever er over. De dokter geeft het voorbeeld en wij vol- ÏTfevt Het valt niet mee om met 'n zware instrumenteniasch onder den arm 'n slootje met drassige randen te ne men! Doch tijd is geld! dagen, regen en mist, dan is het heusch geen pretje. Het vee staat dan wel op stal, maar om de vaak afgelegen boerderijen te be reiken moet men langs allerlei zandwegen, welke in ware modderpoelen herschapen zijn. We zijn ondertusschen een zandweg ingedraaid, welke bij onzen begeleider in een zeer kwaden reuk staat. In herfst en winter is deze weg erg slecht en meerdere malen is de auto er, ondanks de beste chauf feurskunst, in blijven ste ken. Zoo iets gebeurt na tuurlijk des avonds of des nachts of op oogenblikken dat zoo'n oponthoud het slechtst van pas komt. De in de buurt- wonende boe ren moeten dan bij elkaar getrommeld worden ten einde met man en macht den wagen weer vlot te sleepen. Een tijdroovende en onaangename geschie denis, vooral in den nacht! Onderzoek van het hart. Dat deugt daar niet. van binnen

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 3