TT"
7fat zcucLt
U doen,
25
„Als je klaar bont."
„Ik zit al te popelen."
„Mooi," knikte Michael, en hij stak
een nieuwe sigaret aan. „Dan maar eens
zien, hoe hij 't er af brengt."
Maisie stond op, deed haar oogen half
dicht, drukte haar lippen op elkaar en
hield haar hoofd schuin naar achter.
Paul keek verstomd van den een naar
den ander.
„Vooruit, kussen!" beval Michael.
„Maar dat kan ik niet doen!"
„Probeer maar!"
„Vooruit, jog," moedigde Maisie aan.
„Je merkt er haast niets van."
Aldus gedrongen kwam Paul dichterbij
en raakte hij snel en beschroomd met een
tuitmond de stijfdichte lippen van het
meisje.
„Ik zei kussen klonk het ongeduldig.
Paul probeerde nog eens, want Maisie
scheen niet eens gemerkt te hebben, dat
hij al begonnen was.
„Deugt nog niets van," riep Michael,
die nu in zijn element was. „Kijk!"
Ilij schoof zijn manchetten naar bo
ven, vatte post naast Maisie, sloeg zijn
armen om haar heen, boog haar naar
achter tot een hoek van ongeveer vijf
enveertig graden, en kuste haar met
grimmige vasthoudendheid.
„Zoo," hijgde hij, loslatend, „zoo
moet 't."
Paul staarde hem aan. „Dacht je, dat
ik 't zoo doen zou?"
„Als je den slag eenmaal beet hebt, is
er niets aan."
„Kan wel," bromde Paul. „Maar hoe
denkt Maisie er over?"
„O, die is in 't vak," zei de fiere
minnaar.
„Jawel," zei de geprezene, „maar dien
greep heb ik je niet geleerd."
„Nee, dien heb ik van Robert Taylor."
„Zoo, en met wie heb jij geoefend?"
Michael scheen die vraag niet te hoo-
ren en wendde zich tot Paul. „Komt er
nog wat van?"
Paul, die het nogal veel bereddering
vond voor een kleinigheid want vooi
zijn onervaren geest was een kus een
kus wou een eind maken aan die
flauwiteiten; dus greep hij Maisie aan,
zooals Michael 't gedaan had. Zijn op
treden was een beetje zakelijk en over
haast, en miste dus zekere fijne trekjes,
maar hij spande in ieder geval al zijn
kracht in, dus voelde Michael zich aan
genaam verrast.
„Dat gaat prachtig," straalde hij.
„Reusachtig," zei Maisie met een
donker gezicht, en zij hinkte naar een
stoel en trok haar schoen uit. „Hij heeft
maar op twee teenen gestaan loopen
kan ik nog. hoop ik."
„Maar hij begint 't te snappen,"
juichte Michael.
„Hij begint 't zeker te snappen,"
klonk het vlak. „Behandel de dieren mot
hardheid."
„Prachtig," zei Michael, in zijn handen
wrijvend. „Dus hoeven we alleen nog
maar een ouderwetsch meisje te vinden."
Hij zag den verbaasden blik in Maisie's
oogen en lichtte toe: „Een meisje dat
niet rookt, geen cocktails drinkt, niet
tegelijk met den melkboer thuiskomt en
glad haar met een knot draagt."
„Jawel! Eén zoo'n kus en ze is wild."
„'t Is geen gekheidzei Michael. „Dat
zijn de eischen."
„Over glad haar en knotten heeft oom
het niet gehad," bromde Paul.
„Nu ja, zij begrijpt me wel," zei
Michael. „Sir Richard wil namelijk een
schoonnicht hebben," vertelde hij Mai
sie, „die precies lijkt op zijn vroegere
liefste."
„Nou nou, we hebben een beetje
speling," beweerde Paul.
„Niet om van te spreken," zei Michael
ongeduldig; „we moeten dus beginnen
met een lijstje te maken van de
meisjes, die aan deze eischen voldoen."
„Niet te veel hooi op je vork nemen,"
ried Maisie met een lieftallig lachje.
„Zoek er eerst maar vast één."
Michael keek op. „Je kent toch wel
meisjes, die niet rooken en geen cocktails
drinken?"
„O ja zeker."
„Non, die moeten we hebben."
„De twee, die ik in mijn hoofd heb,
niet."
Na een stilte kwam er: „Wie zijn dat
dan?"
„Pauline en Diana."
Michael's gezicht klaarde op. „Maar
die zijn best!" riep hij levendig. „Vol
komen geschikt."
„Vind je?" Maisie bleef ontmoedigend
kalm.
Michael keek haar wantrouwig aan.
„Nee," peinsde hij, „Pauline zal niet
gaan. Geen weduwe met vier kinderen.
Maar wat mankeert er aan Diana?"
„Niets. Alleen heeft 't arme schaap
een man op zee."
Michael blies kringetjes en keek ze na.
„Hm, nee," zei hij nadenkend, „dan
wordt 't wel moeilijk."
„Buitengewoon moeilijk," geeuwde
Paul, wiens belangstelling in 't gesprek,
al ging het over zijn aanstaande vrouw,
werd doodgedrukt onder een onweer
staanbaar verlangen naar slaap.
,,'t Is jammer," zuchtte Michael. „Ze
was in alle andere opzichten best. We
zullen iets anders moeten zoeken. Je
bent volgende week vrij," berichtte hij
Maisie, „en ik heb de eerste weken ook
niet vee! te doen, denk ik, dus zullen
we eens rondkijken." Een schaduw van
twijfel bewolkte zijn voorhoofd en hij
vroeg: „Oom betaalt zeker alle on
kosten?"
„Dat komt wel in orde," verzekerde
Paid hem. Oom had niets gezegd over
onkosten betalen, maar geldgebrek was
er niet, want Paul had gespaard van zijn
ruime toelage. In ieder geval had hij te
veel slaap, om nog over financiën te
redekavelen hij vond alles goed, dat
helpen kon, om de visite te laten op
stappen.
„Mooi, dan zal de champagne stroo
men," beloofde Michael opgelucht. „De
mooiste meisjes van Londen zullen voor
je oogen paradeeren. Een wervelwind
van vroolijklieid, fonkelende oogen,
luchtigen lach, betooverende meisjes en
meesleepende muziek." Dit visioen prik
kelde zoozeer zijn verbeelding, dat hij er
met vertrouwen achter zei: „Je kunt wel
haast aan je oom telegrafeerenBijna
verloofd, denk ik!"
„Ik drink geen champagne," hielp
Paul hem onthouden.
„Dat is 't juist," sprak zijn leider,
met zijn wijsvinger de les inprentend.
„Je moet mensch worden. Water is geen
minnedrank; een paar glazen cham
pagne, en Romeo is een kleine jongen bij
je-"
„Laten we maar opstappen." Maisie
stond op. „Romeo wil naar bed."
Michael keek verwonderd en raad
pleegde zijn horloge. Hij keek nóg ver
wonderd, en scheen protest te willen
aanteekenen, maar Maisie was al in de
vestibule; dus begon hij een gejaagde
poging, het bier op te maken. Tussclien
de teugen beloofde hij Paul, dat die den
volgenden dag wel van hem zou lioorcn,
en gaf hij nog eenige voorloopige wenken
betreffende den omgang met meisjes.
Paul gaf hem in alles gelijk, maar aan de
buitendeur kreeg Michael nog meer
ideeën, en praatte Maisie mee, dus werd
het een luidruchtige uittocht.
Paul kwam. in de kamer terug en
staarde peinzend naar de overblijfselen
van het feestmaal. Tilling kreeg een
drukken morgen. Enfin, hij gaf gewoon
Vervolg op blz. 28
L wilt Uw gasten iets lekkers aanbieden
en grijpt naar een schaal met prachtige
groote druiven. De gasten bedienen zich
en nemen met een waar genot druif na
druif. Slechts dc oude dokter aarzelt.
Als U hem verzoekt, toch ook iets te -
gebruiken, antwoordt hij glimlachend:
,.Hebt U het al vergeten? De tros een
beetje afspoelen is toch niet voldoende! S
Wat kan er niet allemaal tusschcn de druiven blijven zitten?"
Wat zoudt l" in zoo'n «jeval «loon
U zoudt Uw nauwgezette vriend direct een kommetje water laten brengen,
opdat hij iedere druif nog eens behoorlijk kan wasschen. om ze onbezorgd
te kunnen eten.
Maar hoi' staat lift mei Uw eigen nau\vj|e/elheid
Van veel grooter belang dan de schoone druiven zijn heel schoone tanden.
Want niet het voor het oog prachtig uiterlijke beslist over het lot Uwer
tanden, waarvan veel meer afhangt dan de werking van Uw glimlach op
anderen, doch een behaaglijk gevoel, gezondheid en het besparen van
vele rekeningen.
Slechts de grondige reiniging kan Uw gebit in stand houden. Weten
schappelijke onderzoekingen hebben geleerd, dat slechte tanden dikwijls
de oorzaak van gevaarlijke sluipende ziekten zijn.
Reinig Uw tanden grondig! Spoel Uw mond ter dege 's ochtends, 's mid
dags en s avonds, ook tusschen de tanden, opdat alle etensrestjes zelfs
uit de kleinste hoekjes en gaatjes weggespoeld worden.
Een eenvoudige mjel:
Gorgel steeds met ODOL ook tusschen de tanden. ODOU doodt de
voor de gezondheid schadelijke bacteriën en desinfecteert mond en keel.
Gebruik steeds ODOL voor het naar bed gaan en geniet 's morgens van de
verkwikkende werking van een mondspoeling met ODOL. U zult dan den
heelen dag een prettig en opgewekt gevoel hebben.
Mot Odol pnai'f L Zindelijkheid
aan Sehoonheid!
ODOL, het antiseptische mondwater is een Neder-
landsch fabrikaat van prima kwaliteit en in flacons
voor resp. 1,25 en 1,95 overal verkrijgbaar.
Het nieuwste: een handige reisflacon a 0,75.
