17»
t
NU OOK WEEKEIND-RETOURS!
BERKENHAARWATER
25
half binnensmonds aan toe: .Anders
kreeg ze een pak ransel."
„Maar zo is met jou verloofdriep
Paul; want dat feit scheen uit het oog
verloren te worden.
Michael verkoelde. „Dacht je, dat ze
't anders doen zon?" vroeg hij fronsend.
„Nee. natuurlijk niet," stotterde Paul
verbluft. „En 't is reusachtig aardig van
haar."
„Wacht eens eventjes!" riep de
starende Maisie. „Denken jullie, dat ik
'n tooverbal bent Wat ben jij voor een
vent," snauwde ze haar geliefde toe,
„dat je een anderen man met me wilt
laten vrijen?"
„Hij zal niet met je vrijen," stelde
Michael haar gerust. „Je weet heel goed.
dat hij daar niet eens slag van heeft. En
't is mijn oudste vriend.
„Ik kén hem nog zoo lang niet."
„Toe, pop," soebatte Michael. „Je
weet best, dat je 't. aankunt, 't Zou maar
voor één of anderhalven dag zijnwe
zijn allemaal bij elkaar, en je maakt een
ouden man gelukkig en redt Paul van 't
droeve lot, lichaam en ziel bij elkaar te
moeten houden door bij mij tientjes
te leenen."
Maisie wou iets scherps zeggen, maar
zweeg, toen haar blik den ongelukkigen
Paul trof.
„Jullie maken dien ouden heer maar
dood," zei ze, na een pooze van zwijgend
nadenken, „maar als hij nu eens in
leven blijft?"
„Dat doet hij niet," kwam vol ver
trouwen het antwoord.
„Hoe weet je dat?"
„En al blijft hij leven, dan hindert 't
nóg niet," betoogde Michael. „Je kunt
je engagement toch verbreken wanneer
je, wilt! Dan geeft hij Paul nog wel een
kans, want dan weet hij, dat 't zijn
schuld niet is."
„Zoo, dénk je!"
Dit was spot, maar Michael verkoos
het niet te bemerken. „En tegen dien
tijd is mijn volgende film zoowat klaar,
dan trouwen we, en als we 't er goed af
gebracht hebben gaan we op huwelijks
reis ook."
„Ik heb vast op een huwelijksreis
gerekend," zei Maisie niet zeer vurig.
„Goed, da's dan afgesproken."
Michael knikte tevreden: hij had een
lastig probleem toch maar handig opge
lost. Hij keek Paul stralend aan.
„Schrijf jij nu maar aan je oom om hem
het goede nieuws te vertellen."
Paul's blik was onzeker. „Maar Maisie
heeft nog geen ja gezegd."
„Dat heeft ze wél," verklaarde Mi
chael. „Je hebt niet geluisterd."
Paul vroeg bevestiging uit meer ver
trouwbare bron.
Maisie aarzelde even, maar haar zin
voor humor won.
„Goed," zei ze schouderophalend,
„als jij wilt jij moet 't beste weten,
hoe de pret uit zal pakken."
„Je zult zien, hoe prachtig het lukt,"
zei de regisseur. „Zoodra we de costuums
hebben, re-peteeren wedan zal Maisie
je eens laten zien, hoe ze dat rolletje op
knapt."
„Costuums? Welke costuums?" ver
wonderde Paul zich.
„Laat dat maar aan mij over,"
knipoogde Michael. „Naar den smaak
van sir Richard geknipt." Zijn lach werd
breeder. „Ze drinkt niet, en ze rookt
niet, en ze kan op een citer spelen
als oom er een heeft ten minste."
Paul dacht na. Wie hem een termijn
van drie maanden stelde, om van iemand
te gaan houden, en dan nog onder be
dreiging met de krachtigste maat
regelen, als hij niet slaagde, mocht niet
beter verwachter, dan zulk bedrog. De
eischen waren totaal tegenstrijdig aan
sir Richard's voorwaarde, dat 't de ware
liefde moest zijn, en geen verstands
huwelijk. Misschien had zijn ziekte zijn
geestvermogens geschaad, maar Paul
vond 't wel wat hard, dat hij onterfd
zou moeten worden, omdat hij geen
liefde wilde veinzen, die hij niet voelde
Op deze manier gooide hij 't op een
aecoordje, lijj bedroog er niemand mee
dan sir Richard, en een zieken ouden
heer zijn zin geven kon je moeilijk be
drog noemen. Maisie had zich bereid
verklaard, voor het meisje van sir
Richard's droomen te spelen, en Michael
vond goed, drong er zelfs op aan, dat zij
't deed waarom zou hij dan aarzelen
Zooals Michael had aangetoond, zou hij
er minstens door bewijzen, dat hij zijn
best deed; en werd zijn poging een mis
lukking. dan kreeg hij zeker nóg wel drie
maanden, om 't opnieuw te probeeren.
Was de crisis van het oogenblik eenmaal
voorbij, dan liep de toekomst vanzelf.
Hij hief het hoofd en Michael zag, dat
zijn besluit"£enomen was.
„Prachtig," riep hij. „En hoe denken
we over een borrel, om de verloving te
vieren?"
„Hoe denken jullie erover eens te
gaan slapen?" geeuwde Maisie.
Dit voorstel won, met twee stemmen
tegen één, en een paar minuten later zat
Paul in een taxi dommelig te luisteren
naar Michael's drukke gepraat. Nu en
dan zei hij één lettergreepje, hopend dat
het op zijn plaats was, maar hij sliep
haast, dus veel kon hij er zich niet van
aantrekken, en Michael scheen 't niet
erg te vinden.
ZEVENDE HOOFDSTUK
„Er schijnt hier niet veel te verande
ren," merkte Michael op, toen hij rond
stond te kijken.
Paul trok peinzend zijn wenkbrauwen
samen. „Nee ik hoop alleen maar, dat
oom niet veranderd is."
Michael knikte en het gesprek was
uit.
Zij waren een half uur te voren in
Michael's wagen aangekomen en aan
stonds naar hun kamers gebracht. Nu
waren zij gekleed voor het diner en
wachtten zij op de verschijning van
Maisie en hun gastheer. Nadat Paul
Martin gegroet had,was zijn eerste vraag
geweest, hoe zijn oom het maakte. Mar
tin had niet veel gezegd, en wat hij zei,
was niet duidelijk. Sir Richard scheen
echter nog op te staan voor 't diner, deed
het althans vandaag, en dat was een
troost.
In 't begin der week had Paul ge
schreven, dat hij zich verloofd had. De
brief was gedicteerd door Michael en
gloeide van de toewijding eens min
naars. De hoofdinhoud bestond uit een
lofspraak op Maisie's engelachtige
schoonheid en onschatbare deugden,
maar als veiligheidsklep tegen een uit-
noodiging voor onbepaalden tijd was
uitdrukkelijk vermeld, dat zij op een
kantoor werkte en dus alleen 's Zater
dagsmiddags en 's Zondags weg kon.
Per keerende post werden zij beiden
voor het eerstvolgende weekend ge
vraagd. Zij namen die uitnoodiging aan,
en vertelden, dat Michael mee zou
komen. Maisie was namelijk zijn secre
taresse, en dringend werk maakte hot
noodzakelijk, dat hij haar ook onder het
weekend bereiken kon, dus had Paul
hem gevraagd, of hij meeging.
Op dien laatsten brief had Paul geen
antwoord gekregen, maar wie zwijgt,
stemt toe, vond hij, en trouwens, hij
wist, dat Michael altijd welkom was.
Paul was den heelen dag zenuwachtig
geweest en toen de tijd van het vertrek
kwam, was hij zoover, dat hij allo soor
ten rampen voorzag en wou, dat hij zich
nooit met het dolle plan had ingelaten.
Vervolg op blz. 28
HOE MEER ZIELEN
HOE MEER VREUGD
HOE MEER KORTING
per spoor! Want gezelschappen reizen
het snelst en voordeeligst per spoor!
Bij tien personen reeds een besparing
van twintig procent. - Wij ontwerpen
gratis en in overleg met U attractieve
en goedkoope reizen. Bij groepen van
20 personen of meer mag ieder op eigen
gelegenheid terug reizen. Vraagt toch
eens vrijblijvend inlichtingen!
d09 gerond en
j. VrocWig e0 9 het
kenmerk ts de„ gen
het«aordevo»«"a;
•tn den vor „haatvroter, de hoofdhuid- b
Ora«e> direct in ^^ke, vottel
W0,P' ordert doordoor een „oofU,tvot
Het bevorder he, tevens ro
BERKENBRIUANTINE berkenhaarfixatief berkenshampoo
