DE VLAAMSCHE
BADGASTEN
trekken naar Sluis
Daar wacht u bij de thee
de speciale Sluische lekker
nij, de cramique. Tenzij u
Engelschm.an bent en de
voorkeur geeft aan taart
met boter.
Ten bewijze, dat men in Holland geweest is, dienen
de Sluische ansichtkaarten.
Klompen en dergelijke Hollandschigheden (echte Schie
dam incluis) zijn er te kust en te keur langs de
straat uitgestald en vinden gretigen aftrek.
Langs heel de haven van Sluis is 't, bijzonder op Donderdagmiddag, als de bezoekers van den Middelburg-
schen marktdag terugkeeren, letterlijk een gedrang van vreemde wandelaars, die zich 'n plaatsje op een der
terrassen trachten te veroveren.
Och neen, de Sluizenaren zelf hebben heusch
niet de pretentie, dat hun stad in histori
sche merkwaardigheid, in monumenten en
architectuur, in bezienswaardigheden, de verge
lijking zou kunnen doorstaan met bijvoorbeeld
Brugge, of zelfs maar met Gent, of andere doode
Ylaamsche steden in het achterland van de Belgische
zeekust. In het verleden, ja, toen was Sluis de
evenknie van de groote Ylaamsche koopsteden. En
zelfs is het ze in 't einde van de glorieuze middel-
eeuwsohe jaren van rijkdom en bloei misschien wel
een tijd de baas geweest: de verzanding van het
Zwin trof pas op 't aller
laatst de nu Zeeuwsch-
Vlaamsche steden in haar
bron van welvaart en
bestaan. Maar al heeft
Sluis niet zulk 'n hard lot
getroffen als bijvoorbeeld
het nabijgelegen en toch
eenmaal even machtige
St. Anna ter Muiden, dat
door een niet te stuiten
verval praotisch van den
aardbodem is weggevaagd
op een kerktoren en een
nietig pleintje na - toch
heeft het aan herinnerin
gen aan zijn rijk verleden
maar een schamel beetje
architectuur en monumen
ten bewaard in vergelijking
met de zuidelijker zuster
steden.
Maar Sluis heeft bij de
toeristen van de Ylaamsche
