il
IV
13
Op zekeren dag werd zij verrast door
een langen brief uit Amerika. Hij kwam
van Kees en hij joeg een brandenden
blos naar haar wangen. Hij begon niet
van zijn werk te verhalen, dat hem alle
bevrediging schonk, die hij er zich van
gedroomd had. Hij had zich daarginds
snel bekwaamd en thans bekleedde hij
een positie, waarom velen in Holland
hem zouden benijden. Vervolgens weidde
hij uil over zijn leven en het langst over
zijn eenzaamheid. De Amerikaansche
meisjes stonden hem niet aan en hij
zou graag een Hollandsehe willen trou
wen. 11ij had haar na al die jaren nog
steeds niet vergeten en hij hoopte, dat
ook zij zich hun oude vriendschap nog
herinneren zou. Van zijn ouders had hij
gehoord dat zij eveneens nog vrij was en
Hij eindigde met de vraag, of zij niet een
beetje van hem zou kunnen houden
Die brief bracht haar dagenlang in
verwarring. Haar hart had zich nooit
geheel van Heinz vervreemd, maar zij
had al die jaren niets van hem gehoord.
Misschien was hij reeds lang gesneuveld,
of anders getrouwd. Het zou een dwaas
heid zijn niet toe te stemmen. Zij was
gaan gruwen van die woestenij om haar
heen en zij voelde zich ongelukkig. Een
beteren man dan Kees kreeg zij nooit en
zijn omstandigheden schenen zóódanig
te zijn. dat zij daarginds kon leven als
een dame. Het eenige bezwaar was, dat
zij haar moeder zou moeten verlaten.
Een ernstig bezwaar.
Haar tweestrijd duurde drie dagen.
Toen sprak zij er met haar moeder over.
Deze ried haar onmiddellijk aan toe te
stemmen en na een slapeloozen nacht
was zij besloten: dienzelfden dag nog
zou zij Kees schrijven, dat zij bereid
was over te komen.
Die dag werd de onvergetelijkste
van haar leven. Tegen vijf uur 's mid
dags kwam zij uit haar betrekking thuis.
Haar moeder was nog in haar werkhuis
en haar vader oudergewoonte uit. Juist
was zij van plan zich' met pen en inkt,
aan tafel te zetten, toen zij schreeuwen
de stemmen buiten hoorde. Zij liep naar
het venster, in de vaste overtuiging
dat het rumoer veroorzaakt werd door
burentwist, die in de steeg aan de orde
van den dag was. Tot haar bevreem
ding zag zij een in valide wagentje aan het
trottoir staan. Er zat niemand in, doch
er werd gebeld en voor de deur zag zij
een aantal buren bij elkander staan.
En toen stond plotseling Heinz in de
deuropening van de kamer.
Heinz was invalide. Een van zijn bee-
nen miste hij tot boven de knie, aan het
andere ontbrak de voet. Ilij liep op een
kunstschoen en met behulp van een
kruk en staarde haar vreemd aan en
zonder iets te kunnen zeggen. Zij was
niet minder ontdaan. Zij had hem ter
stond herkend, ofschoon hij véél ouder
geworden leek. dan inderdaad het geval
was. Werktuiglijk had zij steun gezocht
aan de tafel. De eerste oogenblikken was
zij sprakeloos, doch eensklaps trok er
een zenuwachtig lachje over haar gelaat.
„Maar, Heinz, ben je 't werkelijk?
Ga toch zittenje doet of je hier vreemd
bent
Heinz viel op een stoel neer en vond
eindelijk ook woorden. „Ja," zei hij
schor van emotie en met een sterk
Duitseh accent in zijn stem. „Daar ben
ik weer. Ik zou daarginds doodgegaan
zijn. Gezonden van lijf en leden kunnen
er zelfs geen werk vinden en waar zou ik
dan van moeten leven?" Hij wees op
zijn verminkingen en ging voort: „In
negentien-zeventien, Nelleke. Mijn laat
ste gevecht was aan't front in Galicië."
Hij keek haar aan, maar plotseling
werd het hem te. machtig. Hij legde zijn
hoofd op zijn armen op de tafel en begon
te huilen. Krampachtig en met diepe
snikken, die zijn heele lichaam deden
schokken. En toen ging Nel naar hem
toe. Zij dacht niet aan zijn verminking
en nog minder aan het groote verdriet,
dat hij haar had aangedaan. Dat „Nel
leke" werkte als een tooverwoord en in
weinige tellen tijds bloeide heel die oude
liefde weer in haar hart open. Kees was
vergeten en het goede leven, dat haar
daarginds wachtte, was haar onverschil
lig geworden. -Met een liefkoozende be
weging gleden haar ruwgewerkte handen
door zijn haren en daarna legde zij haar
hoofd tegen het zijne.
„Stil maar, Heinz," zei ze met oogen
vol tranen, als suste zij een kind. „Je
kunt hier best weer opnieuw beginnen.
Hiernaast staat het nog altijd leeg en
zoolang wij hier wonen, wordt het huis
niet gesloopt. En als je erop af gaat,
krijg je je oude klanten gemakkelijk
weer terug.
Van dien dag af klonk het rusteloos
geklop van den hamer weer in de steeg,
die met zoo veel gaten en puinhoopen
in haar lichaam dien naam eigenlijk niet
meer verdiende. En de buren en de
nieuwsgierigen, die even kwamen kijken
naar die ruïne, bleven stilstaan hij
Heinz' lied. Drie maanden later trouw
den die twee. En nog eenmaal was de
steeg getuige van het geluk van twee
minnende menschen. Zij zouden de laat-
sten zijn. Want toen woonden er nog
maar acht gezinnen en de slooper maak
te haast.
Een jaar later ontruimden ook zij hun
huis. Nel en Heinz vonden een keurige
woning en voelden zich den koning te
rijk. Het was er ruim en luchtig, ze
hadden een tuintje en de zaken lieten
zich florissant aanzien.
„Ik begrijp niet hoe ik 't zoo lang in
zoo'n krot uit heb kunnen houden,"
zei Nel, toen ze voor het laatst de deur
in de steeg dichttrok, ,,'t Is daarginds
een paradijs bij hier vergeleken."
Dat alles is vele jaren geleden. Maar
nog lang bleef de steeg dezelfde steeg
van de laatste jaren. Want ten gevolge
van de crisis moesten de geldverslin
dende plannen tot saneering van de oude
stad voorloopig opgeschort worden en
jarenlang bleven daar nog acht of tien
huizen staan, oude krotten, waarin nog
slechts ratten konden huizen.
Kort, geleden echter begonnen de
muren gevaar op te leveren voor de
eenzame wandelaars, die er nog eens
kwamen kijken. En het verkeer eisclite
nieuwe wegen, méér ruimte. Toen kwa
men de plannen weer voor den dag en
de zware moker van den slooper beukte
de laatste wankele muren neer. Dien
dag kwam een journalist er nog eens een
kijkje nemen. En méér menschen, die
de steeg hadden gekend; of er hadden
geleefd, geliefd en geleden. Oók een
sjofel gekleede vrouw, die een invalide-
wagentje voortduwde, waarin een man
zat met kleine kraaloogjes en verdacht
roode wangen.
De journalist klauterde over de ruïnes
heen en teekende triomfantelijk aan:
„Een schandvlek uit ons stadsbeeld
verdwenen.
En de vrouw telde de puinhoopen en
dacht aan vroeger. Aan den tijd, toen
haar zorgelooze lach nog tegen de gevel
tjes opklonk, toen zij daar nog lieven
kon en gelukkig was. Toen dacht zij aan
haar tegenwoordig leven, aan de vele,
vele en grievende teleurstellingen die
haar deel waren geworden, aan het on
geluk door den drank veroorzaakt en
aan nog honderd andere dingen meer,
die tot, den ondergang hadden bijge
dragen. Vóór zij verder reed, wierp zij
nog een laatsten blik opzij en in dien
blik lag diepe treurnis.
Treurnis over die oude steeg, haar
verloren paradijs.
Uw secretaresse is over het algemeen zeer betrouwbaar. Maar steeds weer krijgt
U brieven ter onderteekening, waarin bepaalde letters onleesbaar zijn. De oorzaak
Uw secretaresse houdt haar schrijfmachine uiterlijk wel erg schoon, maar verzuimt
echter, de nauwe tusschenruimten der letters zorgvuldig schoon te maken.
Wat zoudt U in zoo'n geval doen Zeer zeker zoudt U Uw secretaresse een
aanmerking maken over haar nalatigheid.
Bent U niet net zoo nalatig?
Belangrijker dan Uw schrijfmachine is Uw gezondheid. Gaat U zelf ook niet even
lichtvaardig bij de behandeling van Uw tanden te werk? Net zoo slordig als Uw
secretaresse met haar schrijfmachine
Want niet het voor het oog prachtig uiterlijke beslist over het lot Uwer tanden,
waarvan veel meer afhangt dan de werking van Uw glimlach op anderen, doch:
een behaaglijk gevoel, gezondheid en het besparen van vele rekeningen.
Slechts de grondige reiniging kan Uw gebit in stand houden. Wetenschappelijke
onderzoekingen hebben geleerd, dat slechte tanden dikwijls de oorzaak van
gevaarlijke sluipende ziekten zijn.
Reinig Uw tanden grondigSpoel Uw mond ter dege 's ochtends, 's middags en
's avonds, ook tusschen de tanden, opdat alle etensrestjes zelfs uit de kleinste
hoekjes en gaatjes weggespoeld worden.
Een eenvoudige regel:
Gorgel steeds met ODOU ook tusschen de tanden. ODOL doodt de voor
de gezondheid schadelijke bacteriën en desinfecteert mond en keel.
Gebruik steeds ODOL voor het naar bed gaan en geniet 's morgens van de
verkwikkende werking van een mondspoeling met
ODOL. U zult dan den heelen dag een prettig en op
gewekt gevoel hebben.
Met Odol paart l7
Zindelijkheid aan Sehoonheid!
ODOL, het antiseptische mondwater, is een Neder-
landsch fabrikaat van prima kwaliteit en in flacons
voor resp. 1,25 en 1,95 overal verkrijgbaar.
Het nieuwste: een handige reisflacon a ƒ0,75.
