u
5.
EEN VERSTOKT
VRUGEZEL
Eau de Cologne
Je voelt je
h ander menscbF3
Ga nooit zonder
NEDERLANDSCH FABRIKAAT.
Geen naar-smakende Laxeermiddelen meer...
Hier is een chocolade-laxansLaxobac!
GRATIS MONSTER
DOOR W. H. LANE CR AU FORD
HET IDEALE CHOCOLADE-LAXEERMIDDEL
22
f50 Jaar
Wèg vliegt de vermoeidheid
verdwenen is dat loome, stoffige
gevoel! Eau de Cologne Boldoot
maakt U tot ,,'n ander mensch!"
Alle opwekkende verfrissching, die
alleen zuivere „sterke" Eau de
Cologne geven kan, werd door
Boldoot in haar heerlijke Eau de
Cologne tezaam gebracht!
Laxobac smaakt als de fijnste chocolade - werkt
zacht maar toch grondig. Ge behoeft alleen maar
een klein tabletje Laxobac af te breken en dit
chocola-tje te eten voor het naar bed gaan.
Door de zacht purgeerende werking function-
neeren de darmen 's morgens met de regel
maat van een klok. Met Laxobac zijn alle
ouderwetsche, kwalijk smakende middelen uit
den tijd. Daarom zoo prettig in te nemen, voor
volwassenen zoowel als voor kinderen.
op aanvrage aan
N.V. ROWNTREE, Aid. A
Heerengracht 209, A'dam
KORTE INHOUD VAN 'T VOORAFGAANDE:
Paul Cballisson is erfgenaam van den titel en het familiebezit van zijn onge
huwde!) oom sir Richard Ghallisson. Hij woont te Londen op kaniers en hoewel
zijn oom hem aangespoord heeft flink uit te gaan en geld te verteren, brengt hij
z'n vrijen tijd door met wetenschappelijke proeven. Hij ontvangt een telegram
onmiddellijk op Woodcroft te komen, waar z'n oom ziek blijkt te zijn. „Ik zal
het jniet lang meer maken, Paul," zegt deze, „en ik wil je getrouwd zien voor ik
sterf." Paul staat voor een zeer moeilijke opdracht, omdat hij nog nimmer met
meisjes heeft omgegaan. Hij ontmoet de dochter van den inmiddels overleden
jachtopziener, wier opvoeding in de handen van oom Richard's huishoudster
berust. Den volgenden dag komt er bezoek van Geoffrey Rammerleigh (een broer
van oom Richard's vroegere verloofde, die een'dag voor hun huwelijk stierf) met zijn
dochter Veronica. Paul begrijpt de bedoeling van dit bezoek maar al te goed.
Hij vertelt z'n oom evenwel, dat hij niet op haar verliefd kan worden. Sir
Richard dreigt hem te zullen onterven, wanneer hij niet binnen drie maanden
getrouwd is. Paul keert naar Londen terug en roept nu de hulp in van z'n vriend
Michael en diens verloofde, een tooneélspeelster. Twee maanden lang wordt hij aan
alle mogelijke meisjes voorgesteld, doch ze latenhem allemaal koud. Ten einde
raad stelt Michael voor (om sir Richard voor hij ster ft nog een paar gelukkige maan
den te bezorgen) een meisje te zoeken, dat zich zonder eenige verplichting met
Paul wil verloven. Maisie, de verloofde van Michael, zal deze rol vervullen. Tot
Paul's verbazing blijkt plotseling in den gezondheidstoestand van z'n oom verbete
ring te zijn gekomen. Oom Richard wil, dat ze spoedig trouwen. Maisie kan haar
rol niet langer blijven spelen en dreigt den volgenden morgen te vertrekken.
Met een vertrouwen, zooals hij nog
niet had gevoeld sinds hij in huis
was gekomen, stond Paul op, en
ging naar de studeerkamer.
Sir Richard zat aan zijn bureau met
een document voor zich, dat. er zeer
rechtsgeleerd uitzag. Hij keek niet, op,
maar wees zijn neef met zijn vrije hand
een stoel. Hij las het document ten
einde, legde het in een la, zette zijn
hoornen bril af en keek grimmig.
„Zoo, en wat wou je nu?" vroeg hij
eenigszins benieuwd.
„Ik zal 't nog eens moeten probeeren."
„Denk je er
S LAXOBAC
Verkrijgbaar bij Apothekers en Drogisten in blikdoosjes van 35 en 05 cent
om, dat je nog
ZEVENDE maar één maand
VERVOLG tijd hebt?"
Paul keek naar
den grond het
gesprek was niet op zeer veelbelovende
manier begonnen.
„Ik hoopte, dat u me wat meer tijd
zou geven."
„Waarom zou ik dat doen?"
„Ik heb mijn uiterste best gedaan."
Een verachtelijk knorgeluid. „Jawel,
op zoo'n manier, dat je je verwantschap
met een visch nog wat duidelijker hebt
bewezenon dan nog met een zeer koel-
bloedigen visch."
Voor een wetenschappelijken geest
was dit een holle woordenreeks, want
de koudbloedigheid van een visch staat
niet in verband met zijn gemoedsbe
wegingen, maar Paul vond het- geen
geschikt moment, om daarop tc wijzen,
dus zweeg hij. „Enfin, ik zal wolver
plicht zijn, je nog een kans te geven,"
zuchtte sir Richard.
„Ja, dank u." Oom werd een beetje
toeschietelijker, maar Paul dankte niet
uitbundiger, vóór hij den aard van die
andere kans had vernomen.
Sir Richard kuchte. „Ik ben nog
steeds besloten, mijn vermogen niet na
te laten aan een vrijgezel," verklaarde
hij, „dus als je weer niet slaagt, zal ik
mijn testament wijzigen in den reeds
besproken zin."
Paul had gehoopt, dat die daad van
willekeur althans zou worden uitgesteld,
en riep verbaasd:
„Maar u bent stukken beter!"
„Een ietsje boter," klonk het behoed
zaam, „maar dat mag geen invloed
hebben op mijn besluit, want als ik in
leven blijf en je trouwt later nog, kan
ik opnieuw een testament, maken, al
naar de omstandigheden het. me voor
schrijven."
Daardoor bleef veel aan het toeval
overgelaten, veel te veel naar Paul's
zin, en zijn wrevelig zwijgen drukte
zooiets uit.
„Maar je hebt nog een maand."
Was dit spot, dan hoorde Paul dien
niet, want. hij antwoordde even ernstig
„Da's veel te kort."
„In gewone omstandigheden mis
schien wel," gaf sir Richard toe. „Maar
het is mogelijk, jaren van toenadering
samen te dringen in een maand, mis
schien zelfs in een paar dagen."
Paul keek hem met groote oogen aan.
„Hoe moet dat dan?"
Zijn oom keek hem aan. „Mane
schijn, muziek, zacht klimaat-, den
heelen dag niets te doen, en knappe
meisjes in overvloed.
„O juist," zei Paul, die er nog niet veel
van begreep.
„Ik wou je een zeereis laten maken,"
ging sir Richard voort.
„Een zeereis!"
„Ik heb dat idee al een heel tijdje in
mijn hoofd," hernam de huwelijks
makelaar, „en als je me niet in den
waan had gebracht, dat jc iemand op 't
oog had, was ik er al eerder over be
gonnen."
Paul trok zijn wenkbrauwen op.
„Gaat u mee?"
Sir Richard schudde zijn hoofd.
,,'t Zou u goed doen."
„Je weet, wat me inéér goed zou
doon," was het antwoord, „dus ik hoop,
dat je dat nu eens goed aanpakt."
Paul keek onrustig. Hij werd heen en
weer geslingerd tnsschen den wensch,
zijn oom te behagen, en de overtuiging,
dat de voorgestelde methode niets dan
geld- en tijdverspilling zou zijn.
„Nu, als u vindt, dat. 't het probeeren
waard is...." begon hij.
„Dat vind ik inderdaad," zei sir
Richard. Op zakelijken toon ging hij
voort„Ik betaal natuurlijk do kosten,
en ik zal je waarschuwen, als ik alles in
orde heb." Zijn onderlip kwam iets naar
voren. „Je moest maar over een dag of
veertien vertrekken." Een edelmoedig
