CREME MOUSON
MARTINI
W
J
met sp u itwater
met
onderhuid
sche
werking
27
oudefwétsch, ecu weduwe wordt door
een ieder getierden aangezien zij alle
eigenschappen, die hij bewonderde, in
de hoogste mate bezat, kon hij licht een
feit over 't hoofd zien. dat aan het toe
komstig geluk van zijn neef niemendal
kon afdoen.
Maar het was voorbarig, nu reeds
over sir Richard's meeningen te denken.
De vraag kwam eerst: zou Pay zijn
vrouw willen wordenHij had haar
nog niet gevraagd, de woorden hadden
tallooze malen op het puntje van zijn
tong gezweefd, maar telkens waren ze
teruggeschoten in zijn keel en daar ver
stikt. Kr waren storingen geweest
als prettige afwisseling-bedoeld, maar
voor hem ergerlijk ze waren aan land
geweest te Antigua, Barbados, Grenada,
Trinidad en Demerara. Interessant voor
toeristen, maar hij' had niets gedaan
dan terugverlangen naar 't schip, waar
hij na de feestelijkheden van den dag
met Pay alleen kon zijn. die paar heer
lijke minuten vóór ze naar kooi gingen.
Hield zij van hem? Zijn hart zei ja, zijn
rede wou 't niet toegeven, en zijn tong
dorst do vuurproef niet toe te passen
een voorbarige bekentenis mocht eens
een einde maken aan die zalige uren
van vreugd en hoop
Zij waren goede kameraden, maar
diepere gevoelens hadden zij nog geen
van beiden bekend. Althans niet met
woorden; zijn oogen hadden gesproken,
al zijn daden hadden gesproken, maar
als hun handen met elkaar in aan
raking kwamen, had zij de hare terug
getrokken, gebloosd en een andere
wending aan het gesprek gegeven. Was
dat zedigheid, die ouderwetschw zedig
heid, die zijn oom zoo prees, of moest
hij er iets anders uit begrijpen? Enfin,
vanavond zou hij 't. weten, want van
avond zou hij sproken, dat had hij be
sloten, en zij zou luisteren, dat had hij
ook besloten.
Het was een stille avond met fonke
lende sterren, de zee lag voor hen
uitgestrekt, glanzend en schemerig
blauw en er hing '11 weldoende warmte
in de lucht.
Recht vooruit starend, verbrak Paul
de lange stilte.
„Ik heb je nooit verteld, waarom ik
deze reis deed."
Fay keerde zich naar hem toe. „Ge
zondheid?" vroeg ze.
„Nee, ik wou eens zien. of ik verliefd
kon worden." Hij voelde den schrik in
haar oogen. „Klinkt gek, niet?"
,,'t Klinkt interessant," zei ze met een
lachje. „Vertel eens wat meer."
Hij haalde lang adem. „Nu, je weet
toch, dat m'n oom sir Richard Challis-
son heet, en dat hij ongetrouwd is?"
Zij knikte, want door Rupert's spraak
zaamheid wist iedereen aan boord het.
„En je weet zeker ook, dat ik zijn
erfgenaam ben?"
Zij haalde allerliefst haar schouders
op. „Ik neem geen notitie van praatjes."
„Maar 't is zoo," vertelde hij, en hij
verbeterde haastig: „Ik ben ten minste
zijn erfgenaam, als ik trouw - trouw
ik niet, dan geeft hij al zijn geld aan de
liefdadigheid."
Z;j keek hem met levendige belang
stelling aan, maar zei niets.
,,'t Keek wel, of ik nooit verliefd kon
worden," ging hij voort. „Ik deed
wanhopig mijn best, maar 't ging niet;
hoe harder ik 't probeerde, hoe moei
lijker 't. scheen te worden, en ik stond
al op het punt, er wanhopig het bijltje
bij neer te leggen."
Er tintelde sehalksche spot in haar
mooie oogen, maar nog zweeg zij.
„Enfin, mijn oom zou 111e nog één
kans geven, zei hij." Hij slikte en sprak
moeilijk. „Ik moest een zeereis maken.
Als ik verloofd terugkwam, was 't in
orde, anders liet hij den notaris komen
en veranderde hij zijn testament."
- Een lange stilte, waarin hij haar niet
aan dorst kijken.
„Je maakt natuurlijk gekheid," zei
zo eindelijk, en haar welluidende lach
klaterde.
Nu keek hij in haar oogen. ,,'t Is
precies zooals ik zei."
„Dat je niet verliefd kon worden,
bedoel ik."
„Is dat zoo vreemd?"
Een aarzeling, en toen een zacht
„Kijkt mij wel, op jouw leeftijd."
„.Misschien is 't vreemd," mompelde
hij„iedereen schijnt 't ten minste zoo
te vinden. Maar toch is 't waar."
Een pauze. „Misschien heb je te ijve
rig geprobeerd," opperde zij. „Zoo
komt de liefde niet, geloof ik."
„Neè, zoo komt ze niet," stemde hij
in. „Ze komt als een bliksemschicht
dat weet ik nu."
I11 een stilte ademde hij snel. Zij was
in 't rose, eenvoudig en smaakvol
als gewoonlijk, en ze was nog nooit zoo
mooi geweest, vond hij. Bijna sprak hij
de gewichtige woorden, maar ze ontweek
zijn blik en vroeg half schertsend;
„Dus dit is de laatste ronde?"
„Dit is de laatste ronde," bevestigde
hij, zijn lippen bevochtigend. „Maar
begrijp me niet verkeerd," smeekte hij.
„Ik ben aan boord gekomen, om dat
recept van oom te probeeren, maar ik
zou liever van iederen cent en van
iederen vierkanten meter grond, dien
ik erven kan, afstand doen, dan dat ik
een liefde veinsde, die ik niet voelde."
Na lang uitstel een nauwelijks hoor
baar: „Dat doet me pleizier."
„Nu zal ik binnenkort mijn 00111
rapport uitbrengen," zei hij, nu met
bevende, gretige stem, „maar hoe dat
rapport zal zijn, hangt van jou af."
„Van mij?"
„Ja, van jou!" Hij slikte en praatte
snel door: „Ik heb op deze reis twee
dingen ontdekt. Ten eerste: ik kan
liefhebben, vurig en innig liefhebben,
zoodat mijn bloed kookt en al mijn weef
sels en zenuwen branden." Zijn trekken
waren verwrongen van ontroering.
„Maar ik kan maar één keer liefheb
ben," stiet, hij uit. „Wat je ook ant
woordt, jij alleen zult altijd in mijn hart
blijven leven. Want jou heb ik lief. jou
aanbid en vereer ik met mijn heele
wezen."
Hij kwam dichterbij en zij keek naar
lieni op met stralende oogen. Zoo ston
den zij elkaar aan te kijken onder de
sterren, toen sloot hij haar in zijn ar
men. Hij kuste haar, en zij kuste hem.
maar toe.11 trok zij zich los? verschrikt
en ontsteld.
„Maar Paul, je oom!" riep ze uit
zijn blik was een vraag.
„Misschien val ik niet in zijn smaak.
„O, is dat alles?" lachte hij, vroolijk
om die naïeve veronderstelling, dat
zij wel eens bij iemand niét 111 den smaak
zou kunnen vallen. „Hij is natuurlijk
direct dol op je."
„En als 't niet zoo is?" vroeg ze, met
groote bange oogen.
„Ik trouw toch met je, of je in zijn
smaak valt of niet," zei hij, met ge
veinsden ernst. „Maar je hoeft niet bang
te zijn," ging hij voort, weer glim
lachend. „Oom zal zoo dol op je zijn, dat
ik er jaloersch van word."
Zijn arm was weer om haar middel
en eenigen tijd spraken zij niet. Einde
lijk gunde hij haar een pauze 0111 op
adem te komen. Een zweem van een
lachje gleed over liaar gezicht en ver
dween.
,,'t Was mijn bedoeling niet, verliefd
op je te worden, Paul," bekende ze,
met even haperende stem, „maar 't is
toch gebeurd."
Vervolg op blz. 34
HEERLIJK
VERFRISSCHEND
DE IDEALE
ZOMERDRANK
De mooie vrouwen der geheele wereld pre-
fereeren Creme Mouson met onderhuidsche
werking. Reeds hij een enkele proef zal deze
ook l verrassen,
fine Mouson uit in
de palm van l w
hand. N a enkele se
conden is de creme
doorgedrongen: na
enkele minuten is
de huid schoon en
soepel. De gevoeli
ge gezichtshuid wordt door Creme
Mouson nog vlugger en grondiger
verfraaid. Reeds na enkele dagen
hebt l een frisch en jeugdig
onderhuidsch
w njit eens een
uiterlijk. I
juiste Crrmegc
\etten en ander
Mouson werken
onder de hui<L,w j
bespeurt.
It da
zeggen„Nu heb ik de
onden.- De zeer fijne oliën.
hestanddeelen van Creme
niet slechts óp. maar ook
ardoormen hot gebruik niet
uil-\ertegen woordiger.s1"L. Volle mans Zonen, Rotterdam, Utrecht, Amsterdai
