-eder: - - rsts
zzzrzzz*-"*
EEN VERSTOKT
VRÜGEZEL
£it^g£a#u£
óCojicL&h.
-SftSi'e- SS
A)[s d<?
jrisscke zccunyul
Oud Sandel Water,
alleen echt met de brik
Vasenol-
Vasenol
EEN ZEEREISJE NAAR
en terug
met de nieuwe motorschepen der
Mij, „Zeeland"
Sterk verlaagde retours
van ALLE stations naar
Harwich
inclusief logies en ontbijt aan boord
Bijv. van OEN HAAG retour Hi kl. trein,
II kl. boot f 11.65
Van VLISSINGEN retour II kl. boot f 7.50
Inlichtingen bij de Stations, Reisbureaux
KANT EN KLAAR TOER
met de nieuwe motorschepen der
Mij. „Zeeland"
eiken Donderdag in
Juli en Augustus
Sterk verlaagde spoor-
biljetten
Reiskosten Vlissingen Londen v.v.
twee nachten logies in goed hotel
te Londen; maaltijden, sightseeing,
alles inbegrepen
en Maatschappij Zeeland", Vlissingen
Ouö
Sanftel
tDater
Flacons vanaf 90 ets.
nr \edere
We* een vreugde
f moeder, 0pgr°e',en-
B zoo prachtig ^erkraamverzorg-
Poeder
Vervolg van blz. 21
Hij lachte luid. „Da's de beste ma
nier," zei hij vroolijk, en hij boog zijn
hoofd om haar nog eens te kussen.
Zij drukte haar gezicht tegen zijn
schouder.
„Er is iets, dat ik je nog niet verteld
heb," kwam er zwakjes.
„Komt 't er iets op aanï"
,,Ik. ik geloof van wel." Een
stilte. „Ik heb kinderen, zie je."
„Kinderen?" zei liij verbluft, en zijn
armen raakten eenigszins los.
„Ja, lieveling," zei ze met tranen
in haar stem. „Ik heb zoo'n naren tijd
achter den rug, door den dood van hun
vader en zoo, en ik moest wat ontspan
ning hebben, zei de dokter, dus daarom
ben ik op reis gegaan,"
„En de kinderen thuis gelaten," zei
hij toonloos.
,,'t Was te duur als ik ze meenam,"
antwoordde hij. „Ze hebben 't goed
bij mijn zuster. Dus daar hoefde ik
niet ongerust over te zijn. En toen
trof ik jou, en in 't eerst vond ik 't al
leen maar grappig, om weer 'n jong
meisje te zijn. Maar toen kwam
't. en. en nu weet je 't."
Eén ding wist hij nog niet.
„Hoeveel kinderen. .zijn 't?" vroeg
hij.
Ze keek hem treurig en rouwmoedig
aan. Ze was zélf nog haast een kind,
dacht Paul. Kinderen twee kin
dertjes zeker. misschien een twee
ling
„Vind je 't erg?" zei ze, alsof ze
zijn vraag niet verstaan had.
Hij keek in smeltende oogen. Als die
lachten, hadden ze allerlei tinten van
blauw en lila, maar nu lachten ze niet
ze hadden te veel moeite, om de tranen
in te houden. Paul hield zijn adem in
en trok haar weer tegen zich aan.
„Nee, liefste," zei hij kalmeerend,
,,'t hindert me niets. Ik zal een goede
vader zijn voor.... Hoe heeten ze?"
„George en Annie. en Freddy en
Lize...." Nu snikte zij luid. En hij
was vol medelijden. Zacht streelde hij
haar blonde lokken. En onderwijl dacht
hij heel even: „Hoe oud zou ze dan
zijn?" Maar hij wist wel, dat hij zoo'n
vraag niet stellen kon. Dus bleef hij
alleen maar streelen.
Over die vier kinderen zou er natuur
lijk een beetje gepraat moeten worden,
maar als sir Richard alle omstandig
heden kende, en ha.ir gezien had, werd
hij wel redelijk. In ieder geval, van
avond maakten die kinderen geen ver
schil; morgen zag hij wel weer.
DERTIENDE HOOFDSTUK
Een gebruinde en beslist ongeruste
Paul zat tegenover sir Richard in het
salon, het verloop der gebeurtenissen
afwachtend.
Een brief was hem vooruitgegaan;
daarin had hij zijn oom ingelicht over
het schitterend succes, dat zijn ont
dekkingsreis had bekroond. Hij had een
vurige beschrijving van Pay gegeven,
en een hartstochtelijk verslag van zijn
gevoelens, maar hij was niet in nadere
bijzonderheden getreden. De rest vertel
de hij wel, als hij zijn oom sprak,
hetgeen volgende week zou zijn, hoopte
hij, maar helaas zou Fay niet mee
kunnen komen, want zij moest eerst
naar haar zuster in Hampshire, dat
had zij beloofd. Inderdaad had Fay
naar haar zuster in Hampshire go-
moeten, want die had geseind, dat ze
het lastige viertal geen uur langer in
hnis wou houden, dan strikt noodig was.
Dus nu moest zij voor de kleinen elders
onderdak zoeken.
Sir Richard had geantwoord met eon
kort briefje, dat hij hem Vrijdag ver
wachtte. Dat was alles geen woord
over het groote nieuws; Paul begreep,
dat hij verstoord was, omdat zijn
plannen mis waren geloopen. Hij had
zijn hart op Veronica gezet, en slechts
om Paul de gelegenheid te geven, haar
heter te loeren kennen, en zijn eersten
overijlden indruk te verbeteren, had
hij hem op reis gestuurd.
Zoodra Paul terug was, kocht hij een
auto. In de weken, dat hij zich aan de
voogdij van Michael en Maisie had
toevertrouwd, had Michael hem leeren
rijden, en aangezien Pay niet wist, of
zij zoo aanstonds weer van haar kinde
ren weg zou kunnen, moest hij een
wagen hebben, als hij haar eenigszins
vaak wilde zien. Nu was hij naar Wood-
croft gereden, in een zacht gangetje,
omdat hij den wagen in moest rijden.
Om de een of andere reden, die hij zelf
niet goed begreep, had hij niet getracht
Michael te zien te krijgen, voor hij ver
trok. Hij zou hem wel opbellen als hij
terug was, maar hij had liever eerst dat
gesprek met zijn oom achter den rug.
Hij stond een beetje in een dolicate posi
tie, en al was Michael nog zoo hartelijk,
zijn opmerkingen getuigden niet altijd
van den meest verfijnden smaak, en
lichtzinnigheden zou Paul in dit geval
niet kunnen aanhooren. Maar toch was
Paul benieuwd naar Michael; zijn ge
weten was niet gerust; die oneenigheid
met Maisie, waarvan hij onwillens de
oorzaak was geweest, was nog niet bij
gelegd, toen hij op reis ging. Michael
had zijn best gedaan, maar Maisie had
zich ongeloofelijk koppig getoond, en
wilde haar grief niet loslaten. Paul
hoopte van harte, dat ze nu bij was
gedraaid.
Sir Richard was blijven vooruitgaan
in zijn gezondheidhij zag er veel sterker
en normaler uit, dan toen Paul hem den
laatsten keer had gezien. Aan tafel had
hij iedere toespeling op Paul's brief ver-
medon, en Paul had hetzelfde gedaan.
Ze hadden in 't algemeen over de reis
gesproken, en sir Richard had een
paar anecdoten aangehoord, waarbij
Fay niet betrokken was, maar toen
was hij gauw op een ander onderwerp
overgestapt. Het gesprek bleef natuur
lijk gedwongen, toen zij verkozen te
zwijgen over hetgeen hen beiden ver
vulde, maar eerst toen zij in het salon
zaten, werden de pauzen lang en pijn
lijk.
Paal had geen haasthij had gedaan,
wat hem was opgelegdverliefd worden;
maar hij voorzag geen gloeiende lof
tuitingen o)) die gehoorzaamheid. On
danks de milde theorieën, die sir Richard
had uitgesproken, na de korte en onfor
tuinlijke heerschappij van Maisie, ging
zijn blik niet verder dan Veronica. Dus
