Moeder heelt nooit meer last
van haar zennwen
nu zij dagelijks
Wrigley's P.K. kauwt...
35
zou hij iedere plaatsvervangster met een
wantrouwig oog bezien, en wegens die
voorkeur ook had hij zijn tong zoo
angstvallig bewaakt. Maar achter zijn
masker van onverschilligheid ziedde hij
van nieuwsgierigheid, dus sprak hij
eindelijk, zoo bedaard en terloops als hij
maar kon:
„Wacht ééns even zei je niet iets
over een voorbijgaande verliefdheid?"
Paul kreeg een kleur. „U hebt mijn
brief niet gelezen, zie ik," zei hij kort
af.
„Nu ja je verbeeldt je natuurlijk
dat je diep in de ware liefde zit," klonk
het hooghartig, „maar dat heb je je al
moer verheeld."
„Dit is heel iets andors."
Sir Richard's lippen kwamen naar
voren. „We weten allemaal hoe 't
gaat op een boot," zei hij, zijn handen
uitspreidend, „geen verantwoordelijk
heid, een romantische sfeer, den heelen
dag niets .te doen. Een schouder
ophalen. „Er moest natuurlijk zooiets
gebeuren."
„Daarvoor had u me toch expres op
reis gestuurd?" antwoordde Paul ietwat
driftig.
„Ja, jawel," zei zijn oom, kuchend
om zijn verlegenheid te verbergen.
„Maar niet alleen."
„U bedoelt, u wou me er in laten
loopen met Veronica?"
„Zoo zou ik 't niet uitdrukken," zei
sir Richard fronsend.
,,'t Is maar goed, dat er niets van ge
komen is," stoof Paul op, „want Vero
nica. was er netjes overgeschoten."
„Dat betwijfel ik," bromde sir Ri
chard. Hij keek zijn neef met een eigen-
aardigen blik aan. „Er waren toch zeker
nog meer mannen aan boord?"
„Wat mij betreft, bedoel ik," zei Paul
hoos.
Sir Richard zweeg even, en toen
kwam er langzaam iets aan 't vonken
in zijn oogen, en met een heel andere
stem vroeg hij opeens:
„Nu, wat is het voor een meisje?"
„Ze is beeldschoon," zei Paul, nu
met trillende geestdrift. „Een bloeiende
Engelsche roos, bescheiden en zedig
als een kind, met die peinzende on
schuld, die zoo ontroert en aantrekt."
Hij had nog meer willen zeggen,
maar de vier kinderen schoten hem te
binnen, en al zag hij Pay precies, zooals
hij haar beschreven had, hij begreep
toch wel, dat een buitenstaander op die
bescheiden, peinzende kinderlijkheid al
licht iets zou willen afdingen.
„Hm, dat klinkt niet slecht," peinsde
sir Richard.
„Wilt u haar portret eens zien?"
„Ja, heel graag."
Paul haalde zijn portefeuille te voor
schijn en toonde het portretje, dat Pay
hem voor haar vertrek naar Hampshire
gegeven had.
„Heel mooi gezichtje," was de uit
spraak van zijn oom na een studie, die
een volle minuut geduurd had.
„Ja, vindt u niet?" zoemde Paul. Hij
zag wel, dat Pay's schoonheid een die
pen indruk had gemaakt op den ge-
voeligen sir Richard.
„Maar 't is al een vrij oud portret
ze is niet meer zoo jong, als ze hier
lijkt."
„Ze ziet er geweldig jong uit," zei
Paul.
„Hoé is haar familie?"
„Dat weet ik niet."
Sir Richard keek op. „Daar heb ji
toch naar gevraagd?"
„Nee.
„Maar je hebt je toch met haar ver
loofd?"
„Ja, natuurlijk, oom."
„Dan weet je toch zeker, wie haai
moeder en haar vader zijn?"
Paul dacht na. Vreemd eigenlijk.
Pay had nooit over haar ouders ge
sproken of iets over haar familie ver
teld. Maar welbeschouwd. waarom
zou ze dat ook gedaan hebben? Ze had
voor een tweede huwelijk geen toestem
ming van haar ouders noodig, dus deden
ze betrekkelijk weinig ter zake. Maar
zoover, dat hij dit inzag, was hij nog
niet, dus zei hij slapjes:
„Ik zal 't informeeren, als u wenscht."
Sir Richard maakte een niet te om-
schrijven keelgeluid en keek nog eens
naar het portret. Het mooie gezicht
scheen hem gerust te stellen, hij haalde
althans diep adem en vroeg:
„Maar je bent nu toch echt verliefd?"
„Wanhopig," verzekerde Paul hem,
en begrijpend, dat hij nu zijn oom een
diepe overtuiging moest bijbrengen,
trachtte hij zich die eerste verschijnse
len te herinneren, die Michael had opge
somd. „Toen ik den eersten keer in haar
oogen keek, zag ik voor 't eerst alle
glorie van het vrouw zijn. Den adel, de
teederheid en de verheven roeping der
vrouw. Ik voelde, dat ik voor haar
voeten zou kunnen neerknielen, om de
bron van alle menschelijke inspiratie
te vereeren."
Zoo goed had zelfs Michael het niet
kunnen zeggen, vond Paul, en hij ver
baasde zich over de macht eener liefde,
die zijn onervaren tong zooveel gladde
welsprekendheid kon berokkenen. Mis
schien dacht sir Richard hetzelfde: hij
keek met groote oogen naar den neef,
dien hij tot dan toe als een koudbloedi-
gen materialist had beschouwd.
„Ja, nu lijkt 't er op," mompelde hij,
en naar het portret van Mary Rammer -
leigh starend, raakte hij aan 't droo-
men. „Breng haar maar eens hier," zei
hij eindelijk.
Vóór dat gebeurde, moesten er nog een
paar geheimen onthuld worden, begreep
Paid. Hij mompelde iets toestemmends,
en peinsde: hij moest 't maar zoo gauw
mogelijk zeggen. Kwamen de schaduw
kanten uit, terwijl Pay er was, dan
kwamen er misschien scènes. Nu kon
oom eerst aan 't idee wennen.
„Hoe hf et ze ook weer, zei je?" vroeg
sir Richard, nog eens naar het por
tret kijkend.
„Pay Winslowe."
„Pay," proefde sir Richard. „Ja, dat
gaat," besloot hij.
Paul slikte. De bom moest nu meteen
maar barsten, 't Was trouwens vol
strekt geen schande, wat hij te ont
sluieren had.
„Mevrouw Pay Winslowe," zei hij
met een vreemd stemgeluid.
„Mevrouw Pay Winslowe!" Sir Ri
chard herhaalde de woorden, om ze
beter te begrijpen, rnaar aan zijn blik
te oordeelen slaagde hij daarin niet.
„Ze is weduwe."
„Weduwe!"
„Ja, maar nog niet zoo lang," zei
Paul, alsof dit een excuus was. „Haar
man is verongelukt. Iets met electrici-
teit."
Wordt vervolgd.
r>NS?„aA^,£fÏIIUScee^ JWekb.l"<l- Verschijnt Donderdags Tezamen met een der periodieken
Mama ^aisterdam, Groot Rotterdam, aGravenhage in Beeld, Ons Land. Ons Zuiden of Ons Zeeland -
kninniUn r 7 A- f pra.week. France) per post f 1.75 per kwartaal bij vooruil betaling.
Kolomen f t.b, per jaar bij vooruitbetaling. Voor postabonnementen en adreswijzigingen van post,
HrsmnïV "ie m<;n. uitsluitend te wenden tot het bureau te Haarlem. Bureau s
Trb.p n i s-??!na'!. Tel' Int' 13866- Giro nr. 142700. AMSTERDAM, N.Z. Voorburgwal 262.
10108 's rRfA VFmiarip l? r"r' 9 ,U 7'jRDAM- Stationsweg 24. Telefoon interc. W540. Giro nr.
Teler.!' «GnAVfcNHAGE. Stationsweg 9», lel. Interc. 111666. Giro nr. 41141. UTRECHT. Biltsiraai 142.
C n, nr uf2ml?rSr t£5?- 8 HERTOGEN BOSCH. Stationsweg 27. Telefoon Interc. 4286.
hukl;trnn/^r?*öi Stationsstraat 20. lel. Interc. 5851. Giro nr. 124660. VIISSINGEN, Bnd-
nuisstraat i el. 81. De voorwaarden van onze gratis ongevallenverzekering zijn op aanvraag verkrijgbaar.
Tegenwoordig is ze altijd kalm en bedaard, zij ver
liest haar goede humeur niet meer. Een drukke werkdag,
lastige kinderen, onverwachte gasten, niets brengt haar
uit haar evenwicht. Zoodra zij voelt aankomen, dat de
dagelijksche beslommeringen te veel van haar zenuwgestel
eischen, neemt zij een stukje WRIGLEY'S P.K. want het
kauwen kalmeert en versterkt de zenuwen.
Het kauwen van P.K. is de natuurlijke
weg naar witte, sterke, gezonde tanden.
Het verwijdert de voedselresten die
buiten bereik van den tandenborstel
tusschen de tanden blijven zitten en
bestrijdt zoodoende het tandbederf.
P.K. maakt de verslapte gelaatsspieren
weer veerkrachtig en geeft aan de
wangen een natuurlijke ronding, waar
door een jeugdig uiterlijk bewaard blijft.
De frissche en geurige pepermuntsmaak
garandeert U een zuiveren adem.
Koopt vandaag nog enkele pakjes en
houdt er steeds een paar bij de hand,
zoowel thuis als wanneer U uitgaat.
Geef ze ook aan de kinderen, het is
goed voor hun gezondheid en
ze zijn er dol op.
WRIGLEY
De beste grondstoffen - de fijnste smaak.
Veel genot
voor weinig
5 cent
per pakje.
