<- m **- se®, kwaad meer kunnen uit richten en een van de beste verdedigingsmiddelen voor zijn beschaving vindt het eiland in den geographi- schen bouw. Bergen van 20003000 meter zijn nu eenmaal altijd een beletsel voor het al te snelle binnen dringen van de uitwassen der westersche cultuur en zoo komt het dan ook, dat, behalve aan de kust, het Balineesche volkskarakter zuiverder in stand gebleven is dan vele pessimisten ons wel willen doen gelooven. Komen wij dieper het binnenland in, ver van de groote wegen, de hotels, de toeristen met hun foto toestellen en al te onge geneerde manieren, dan vinden wij plotseling ergens een dorp, waar het nog heel patriarchaal toegaat, waar de dans om den dans beoefend wordt en niet om een voorstelling te geven en waar men mooie dingen Inlanders moeten een be paald bedrag betalen bij wijze van belasting. De ont vanger leest af wat men schuldig is. De dochtertjes van den vorst, die door hem persoonlijk onderwezen zijn, vatten hun kunst zeer ernstig op de Balineesche kunst is, dat ze levend is; nu niet eens.dood. Men komt onder menschen, die kunnen; niet die alleen gekund hebben." Of ook de woorden van Rouffaer, die even als andere Nederlandsche kunstkenners over schreeuwd is door de reclameleuzen der vele Duitschers en Amerikanen, die hier snel met een camera rondgeneusd en daarna een weinig ter zake kundig boekje over hun mooie platen hebben gepend. Niettegenstaande de Europeesche borden eet men hier natuurlijk uitsluitend inlandsche spijzen. De vorst neemt alleen rijst aan, als deze hem door zijn lievelingsdochter Sitra wordt aangeboden. maakt zonder er bij te denken, dat men ze voor een flinken prijs aan sou venir-jagers kan verkoopen. Hier gelden nog ten volle de woorden van Nieuwen - kamp, die, meer dan buiten- landsche fotografen wel denken, de ware schoon heid van Bali ontdekte; „Het verkwikkende van De vorst is een uitstekend danser, een volleerd musicus en een voortreffelijk compo nist. Hij leidt persoonlijk het orkest, als een nieuw stuk va/n hem gespeeld moe t worden. De leden volgen naar het gehoor, want de noten worden niet opgeteekend. ■'V ,\K' ?r-V?7a Ai.. - -

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 3