A
0
L
X
U
h
Uw
aa
PBNA
bon
PLOK
DRUIVENZOUT
U behoeft geen honger te
tijden om slank te worden
Een oorlogsgeschiedenis
12
1.
fkaart naar
racnt
MOUS5EERENO
monster
Vet verdwijnt zonder streng dieet
Tegenwoordig behoeft men geen honger meer te
Widen otn slank te worden. Drink Wex. het nieuwe
mousseerende zout met druivensapderivaten. Lees
wat een onderwijzeres schrijft ..Nadat ik Wex
een maand gebruikt heb kan ik zeggen, dat Wex
een ideaal vermageringsmiddel is. Zonder eenige
verandering in mijn voeding te brengen en een
voudig door eiken morgen Wex te nemen ben ik 15 pond overtollig
vet kwijtgeraakt." Me). L. N
Ook U kunt Uw gewicht verminderen, niet alleen veilig maar tevens aan
genaam. Neem Wex - mousseerend,verfrisschend-eiken morgen direct bn
het opstaan. Wex is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten in doozen
van t> stuks voor 40 ct. of een groote flesch voor Fl. 1
Een geheel ntenw, tiaar ëen bijzonder procédé gefa
briceerd haarverzorgingsmiddel van universeele en
buitengewoon intensieve werking, fl. 1.75 per flesch.
F. WO LP F SOHN* KARLSRUHE
Hoofdvertegenwoordiging voor Nederland
Firma E. M. Schlösser, Amsterdam C. Postbus 370
Wat doet Gij met
Uw vrijen tijd?
Maak er een goudmijn vanl
Werk U omhoog naar een
goede positie in de
techniek.Laat PBNA
U helpen om door
degelijke vakkennis anderen
voorbij te streven. Zend
den bon in, of schrijf een
briefkaart. Stel het niet
uit! Uw toekomst is een
postzegel waard
prNA - tornhaw P- 6
Pö üv, kosteloos prospe-
Zend m«) Uw aoede posit»*
uU een 9°ede £n
,Hoe y ,o de techn
kunt
erkrtjgen
uit 1914
DOOR NERÉ VALK
Adres
teeltijd
Blik man
STUDEER TECUXIEK THUIS
MM iet stierf Plok. Hij gaf zijn leven
voor zijn baas en zijn kameraden.
Jaren lang hebben deze woorden op
een bordje geschilderd gestaan aan den
kant van een binnenpad, dat van de
Vlaamsehe Kempen naar Hollandseh
grondgebied leidt. Jaren lang, doch
thans is het verdwenen, lie tand des
tijds. die alles vergruizelt. liet ook deze
stoffelijke gedachtenis niet onaangetast
en vandaag den dag herinnert alleen
een klein paaltje nog aan de plek, waar
Plok zijn leven gaf voor zijn baas en
diens vrienden.
Wie Plok was 1 Vóór den groeten
oorlog van 1914 was hij bij menigeen
in de grensstreek hekend als een schran
dere Belgische herdershond. Zijn haas,
JefVermaet. was 'n bekend smokkelaar
en had hem afgericht voor zijn bedrijf.
Vis Jef er in donkere nachten op uit
trok mei zijn smokkelwaar, dan zond
hij Plok vooruit om het terrein te ver
kennen en door zijn geblaf waarschuwde
Plok zijn baas menigmaal voor ile aan
wezigheid van kommiezen, die zieli
lijer of daar verborgen hadden. Men -
sckenlueht op zijn nachtelijk pad be-
teekende in negen van de tien gevallen
gevaar voor zijn baas en dank zij Plok
ontsnapte Jef menig keertje aan een
zorgvuldig voor hem opgestelde val.
Tot groote ergernis van de kommiezen,
die Plok met liefde naar het honden-
hiernamaals zouden hebben gezonden,
als ze de kans gekregen hadden. Maar
Plok was kun altijd te vlug óf te slim
af en aan zijn slimheid had hij het niet
het minst te danken en te wijten, dat
hij tegelijk de meest bewonderde en
meest gehate vertegenwoordiger van de
familie Canis was, die ooit in de grens
streek verboden paden besnuffeld had.
Plok's wandeling op het pad van de
kleine misdaad mocht niet te roemen
zijn. de diensten, die hij zijn baas in
den oorlog bewees, verdienen daaren
tegen met eere te worden vernield.
Het was in een guren Septembernachl
van het jaar 1914, dat dokter Kamp.
die aan de Hollandsche -zijde van de
grens woonde, tegen den morgen ge
wekt werd door aanhoudend belgerinkel.
Het was de tweede maal, dat hij dien
nacht in zijn welverdiende rust ge
stoord werd en knorrend kwam hij zijn
bed uit. Het was echter niet voor een
patiënt, dat hij gewekt werd.
Op de stoep voor zijn huis stond
I)irk van Hasselt, een herbergier van
het kleine dorpje, waar dr. Kamp zijn
praktijk uitoefende.
„Wat is er. Van Hasselt?" vroeg hij
brommerig.
„Alstublieft, dokter, en of u dat
maar eens lezen wil." antwoordde de
herbergier verlegen, terwijl hij hem
een smoezelig briefje aanbood.
„Dirk, ziet dat ge subiet wat ver
band krijgt en zalf. want ik beti ge
schoten," las dr. Kamp. „Geef het aan
Plok mee en verder de groeten van Jef."
Dr. Kamp kende Jef niet en evenmin
kende hij Plok. Wel zag hij dat de her
bergier een herdershond bij zich had,
die een rugdek droeg met zakken. Het
dier was geblesseerd aan zijn achter
lijf en likte voortdurend aan zijn wond.
„Wat beteekent dat briefje?" vroeg
hij verwonderd, toen hij den herbergier
binnen had laten komen.
„Ja. dat snap ik ook niet recht.
dokter." schudde Van Hasselt zijn
hoofd. „Jef Vermaet is een Vlaming
en nou is ie soldaat. Vroeger kwam hij
vaak itt niiju herberg en Plok ook.
Zóó heet die hond. Hij heeft wel een
uur staan blaffen voor ik wakker werd.
Toen ik 'm binnen liet. vond ik dat
briefje in een van die zakken. En toen
dacht ik. dat ik maar het beste naai
den dokter kon gaan. Plok is natuurlijk
de grens overgekomen en vóór het licht
wordt, moet hij weer terug. Want anders
valt hij misschien in verkeerde handen."
Dr. Kamp vond het een geheimzinnige
geschiedenis. Hij bekeek Plok's wond en
zag dat zij veroorzaakt was door een
schampschot, Blijkbaar was de hond
aangeschoten door een Duitsehen schild
wacht, Na kort beraad overhandigde
hij den herbergier een pakje verhand
middelenzwachtels, watten, jodo-
formgaas, een doosje zalf en een fleschje
sublimaatwater. En nadat hij ook
Plok's wond nog even behandeld had.
liet hij zijn nachtelijke bezoekers uit
en kroop weer in zijn bed. Het was het
geheimzinnigste bezoek, dat hij ooit
in zijn praktijk had meegemaakt
In den vroegen morgen van denzelfden
dag repte zich een eenzame, krachtig
gebouwde herdershond langs den dorps
weg naar Belgisch grondgebied. Zorg
vuldig ontweek hij alles wat uniform
droeg, zooals zijn baas hetn van jongs af
had geleerdpasseerde via een korenveld
den Hollandse-hen en Duitsehen grens
post en vond spoedig den grooteu weg.
terug naar Antwerpen. Na een paar nut
te hebben geloopen, bereikte hij eindelijk
een verlaten Belgisch dorpje, waarvan
nog slechts een troostelooze puinhoop
was overgebleven. En hier verdween
hij tussehen de ruïnes van een oude
kerk en kwam niet meer te voorschijn.
Het was Plok, die zonder falen den
weg had teruggevonden naar zijn baas.
De Duitschers. die reeds weken ge
leden dat ontvolkte dorpje bezet hadden
en er slechts één compagnie hadden
achtergelaten voor de aflossing van de
grensbewaking, zouden vreemd op hun
neus hebben gekeken, als zij achter
het geheim van die in puin geschoten
kerk zouden zijn gekomen. Want onder
dien puinhoop strekte zich een crypte
uit met een aantal doodkisten, die de
stoffelijke resten bevatten van de ani
bachtsheeren van liet dorp. De crypte
bezat ook' een kleine kapel en in die
benauwde ruimte huisden sinds eenige
weken vier Belgische soldaten: Jef Ver
maet met drie kameraden. Zij waren na
den val van Antwerpen aan krijgs
gevangenschap ontkomen en hadden de
vlucht genomen naar Holland. Maar de
Duitsche opmarsch geschiedde zóó snel,
dat zij zich .den weg afgesneden zagen.
Op hun vlucht werden zij bovendien
gehandicapt door een gewonde, dien zij
niet in den steek hadden willen laten.
Het was Jef Vermaet, die in zijn rechter
dij getroffen was door een Duitsehen ko
gel. Het was slechts een vleeschwoud,
maar de infectie, die erbij gekomen was,
maakte hem het loepen onmogelijk.
Dat zij het dorp nog ongezien hadden
weten te bereiken, mocht schier een
wonder heeten. Want aan het speurend
oog van de Duitsche soldaten ontsnapte
geen muis. Wél echter do vier Belgische
soldaten, die, vergezeld door een hond,
alleen 's nachts verder trokken en
