rjjat zumdi U doen jvanneeï
27
Haar gezicht stond bekommerd en
haar oogen konden niet wijken van de
zijne.
,,'t Is niet de eerste keer, dat ik je na
heb gezeten om een hooiberg heen,"
riep hij met heftige verbazing, „en 't is
niet do eerste keer, dat ik je gekust
heb!"
Zij haalde diep adem en zei niets.
„Je zult 't niet meer weten," zei hij
glimlachend, ,,'t is al een heelen tijd ge
leden." Toen volgde, alsof hem juist
iets te binnen schoot: „Wat ik zeggen
wou, je neemt me toth niet kwalijk, dat
ik je gekust heb?"
Zij dacht er een seconde over na en
schudde toen langzaam haar hoofd.
,,'t Zal niet meer gebeuren," ver
zekerde hij haar.
Ze keek hem ernstig aan. „Weet je
't zeker?"
„Ja, hoor ik zal nu wel oppassen.
En trouwens," ging hij met minder
stelligheid voort, „ik ga morgen weer
naar Londen."
Er kwam schrik in haar oogen. „Ga
je weg?"
„Dat moet ik wel."
„Wat wil je dan tegen je oom zeg
gen?"
„Dat je nu ver genoeg bent met leeren,
om alleen verder te werken, en dat ik
weer aan mijn proeven moet."
Ze keek recht voor zich uit, met een
rimpeltje tusschen haar oogen. „Zou hij
't niet erg plotseling vinden?"
„Welnee hij zal alleen denken, dat
't me verveelt, hier mijn tijd te verspil
len."
Er sloop een blos in haar wangen en
even was er stilte tusschen hen.
Tijdens de worsteling was het hoek
op den grond gevallen. Hij bukte zich
om het op te rapen.
„Enfin, we zullen maar zeggen, dat
't genoeg is voor vandaag," mompelde
hij, en hij deed een stap naar voren.
Zij kwam naast hem en paste haar
stappen hij de zijne aan. Zij was stil en
bedrukt, maar scheen te berusten. Ge
lukkig maar, want er was niets aan te
veranderenen toch ha d hij een vaag
gevoel van teleurstelling.
Hij versnelde zijn schreden. Molly
raakte achter. Hij bleef niet op haar
wachten, hij keek zelfs niet om; met
schokkende zenuwen en een polsslag,
die in zijn keel bonsde, haastte hij zich
voort, om binnenshuis eenzaamheid te
zoeken.
TWEEËNTWINTIGSTE
HOOFDSTUK
Paul had een gelegenheid gezocht
voor een onderhoud onder vier oogen
met zijn oom, maar niet gevonden. Nu
was ze voor hem gemaakt, want Molly
had iets gemompeld over een luchtje
scheppen en was den tuin in gewandeld.
Gezegd had zij niets, maar Paul begreep,
waarom zij het gezelschap der sterren
verkoos boven dat in den salon. Hij had
haar dankbaar moeten zijn voor haar
kieschheid, maar hij voelde er zich een
beetje gekwetst door. Zijn beslidt, om
naar Londen terug te keeren, stond nog
even vast; hij had het onderwerp nog
niet aangeroerd, maar wachtte zijn
moment af. Het leek echter wel, of
Molly ongeduldig werd, en bang was,
dat hij zijn vertrek zou uitstellen dat
ze zich had verwijderd, om hem ieder
voorwendsel tot uitstel te ontnemen. Hij
moest natuurlijk gaan, dat had hij zich
zelf uitdrukkelijk voorgehouden, maar
waar was 't voor noodig, dat zij zoo'n
nadruk legde op haar ongeduldig ver
langen, hem kwijt te zijn? Hij had mis
bruik gemaakt van zijn vertrouwens
positie, dat gaf hij toe, maar 't was geen
misdaad met voorbedachten rade ge
weest, de bekoring was hem opeens te
machtig geworden, en hij had gehoopt, I
dat ze eenige spijt zou voelen om het I
einde van Iran omgang als leerlinge en
leeraar. Misschien had ze dat ook, maar
die omgang kon niet meer hervat wor
den, dus had ze 't misschien maar 't
verstandigste gevonden, vlug te doen,
wat toch gebeuren moest.
Sir Richard had beneden geluncht.
Hij had nog last van zijn jicht, want hij
liep met een stok, maar hij beweerde,
dat 't al veel beter ging, en pijn scheen
hij niet te hebben. Dat Veronica Molly
herkend had, scheen hij ontzettend
grappig te vinden hij grinnikte om de
verrassing, die hun allen te wachten
stond. Die verrassing zou weldra volgen,
want de vorige avond had de ontknoo
ping verhaast, en hij scheen daarom in
zijn schik te zijn.
Paul had een verhoor moeten onder
gaan over het theatrale optreden van
Veronica. Hij had de vragen zoo goed
mogelijk beantwoord, en het gladde
ijs zoo zorgvuldig mogelijk ontweken.
Na de lunch was Paul aanstonds uit
gegaan, op een lange wandeling. Hij
was van plan geweest, na 't diner zijn
besluit kenbaar te maken, als Molly
van tafel was, maar hij had geen
kans gekregen, want sir Richard, on
rustig omdat hij geen port kon drinken,
had haar bijna onmiddellijk gevolgd. En
nu gaf die attentie van Molly hem een
nieuwe gelegenheid om te spreken
maar nog bleven de woorden in zijn
koel steken.
„Ik ga morgen naar Londen." Einde
lijk was 't er uit. Paul hield zjjn adem
in.
„Heb je een boodschap?" vroeg zijn
oom.
„Ik ga voorgoed, bedoel ik."
Sir Richard omklemde de leuningen
van zijn stoel en ging kaarsrecht zitten.
„Wat is er aan de hand?" vroeg hij
met strakken blik.
„Niets, maar ik ben hier klaar met
mijn werk, en wou nu verder gaan met
mijn proeven."
Een stilte van verbazing. „Wie heeft
je gezegd, dat je werk hier klaar is?"
Paul zat te schuiven op zijn stoel.
,,'t Zou wel dwaas zijn, als ik Molly
les bleef geven, nadat uw verloving be
kend was gemaakt, en trouwens, wat
ik haar nu nog zou kunnen leeren, kan
ze evengoed alleen leeren."
Sir Richard keek hem met doordrin
gende oogen aan. „Hebben jullie ge
kibbeld?" vroeg hij.
„Gekibbeld? Heelemaal niet!"
„Waarom heb je dan zoo'n haast?"
„Dat zei ik u toch."
„Jawel, maar de ware reden heb je
niet genoemd."
Paul zweeg.
„Je moet niet mokken," vermaande
zijn oom. „Je was er tegen, dat Molly
naar dat bal ging, en ik geef toe, dat
je gelijk hebt gehad." Hij legde zijn
handpalmen tegen elkaar. „Ik kan me
indenken, hoe je je geschaamd hebt
't spijt me werkelijk heel erg."
„Beklaagt u Molly maar liever,"
snauwde Paul. „Ik heh me heelemaal
niet geschaamd ik was er trotsch op,
dat ze bij me was."
Sir Richard keek ietwat verslagen bij
dien plotselingen uitval en er volgde een
lange stilte.
„Nu, als 't zoo zit," zei hij verwon
derd, „waarom loop je dan weg?"
„Ik heb u de reden genoemd,"
schermde Paul, maar hij kreeg er een
kleur bij.
„Dat heb je," zei zijn oom droogjes,
„maar met dat voorwendsel zullen de
menschen hier in de buurt zich niet
laten afschepen. Zo zullen een andere
en minder liefderijke verklaring zoeken."
Wordt vervolgd j
U zit met vrienden in een restaurant.
De eerste gang wordt geserveerd.
Daar ontdekt U, dat de vork welis
waar spiegelblank gepolijst is, doch
dat tusschen de tanden nog verrade-
lijke etensresten zitten.
Wat zoudt U in zoo'n geval doen?
Zeer zeker zoudt U een ernstige
klacht indienen bij den gerant.
Beklaatjt U zich ook bij Uzclf?
Belangrijker als de reiniging van den vork, is de zorg voor Uw gezond
heid. Gaat Uzelf niet even lichtvaardig te werk bij de verzorging van
Uw tanden? Zoo lichtvaardig als men in een of ander restaurant
met de reiniging van den vork te werk ging Want niet het voor het oog
prachtig uiterlijke beslist over het lot Uwer tanden, waarvan veel meer
afhangt dan de werking van Uw glimlach op anderen, doch: een
behaaglijk gevoel, gezondheid en het besparen van vele rekeningen.
Slechts de grondige reiniging kan Uw gebit in stand houden. Weten
schappelijke onderzoekingen hebben geleerd, dat slechte tanden dik
wijls de oorzaak van gevaarlijke sluipende ziekten zijn.
Reinig Uw tanden grondig! Spoel Uw mond ter dege 's ochtends,
's middags en 's avonds, ook tusschen de tanden, opdat alle etensrestjes
zelfs uit de kleinste hoekjes en gaatjes weggespoeld worden.
Een ccnvoudicjc recjel:
Gorgel steeds met ODOL ook tusschen de tanden. ODOL doodt
de voor de gezondheid schadelijke bacteriën -- en desinfecteert mond
en keel. Gebruik steeds ODOL voor het naar bed gaan en geniet
's morgens van de verkwikkende werking van een mondspoeling met
ODOL. U zult dan den heelen dag een prettig en opgewekt gevoel hebben.
Met Odol paart U Zindelijkheid
aan Schoonheid!
ODOL, het antiseptische mondwater is eenNeder-
landseh fabrikaat van prima kwaliteit en in fla
cons voor resp. ƒ1,25 en/1,95 óveral verkrijgbaar.
Het nieuwste: een handige rcisftaeon a 0,75
