„Winterweelde" koopen! Het It Ie i*»e vrouwtje Wat staat er alzoo in de nieuwe .Winterweelde"? PATRONENKANTOOR PANORA 30 Vervolg van blz. 19 VOOR DAMES Japonnen Deux pièces Gekleede japonnen Avondjaponnen Ochtendjaponnen Mantels Tailleurs Swaggers Mantelcostuums Ski-costuums Blouses Overhemd blouses Vestblouses Gekleede blouses Rokken Pyama's Lingerie VOOR BAKVISSCHEN Japonnen Avondjaponnen Mantels Regenmantels Swaggers Sport-mantelcostuums VOOR MEISJES Jurken Rokken Mantels VOOR JONGENS Pakken Colbertcostuums Sportcostuums Jassen Jekkers Te zanten 353 modellen is het begin. Kleeren maken den man en nog veel meer de vrouw. Goede modieuze kleeding vormt niet alleen een doelmatige beschutting, maar doet bovendien uw figuur veel beter tot zijn recht komen. Goede modieuze kleeding vindt U in Winterweelde". Geen japonnen'voor film sterren, maar kleeding waar U wat aan hebt en die U werkelijk zult dragen in den herfst en den winter. Kleeding, die ge ook makkelijk en zonder groote kos ten zélf kunt maken. I)e henoodigde knippatronen leveren irij direct nil voorrond. Prijzen 20. 35 pii 50 cent. De geheele maand September kunt U ..Winterweelde" aanschaffen en... daarna ook nog, als er ten minste nog exemplaren over zijn. Maar rekent U daar niet te vast op, want de albums vliegen weg en het zou niet prettig zijn U te moeten teleurstellen. Het beste is dus, vandaag nog te bestellen. „Winterweelde 1940" kost slechts 60 ct JE liestellingen hunnen geschieden hij l 'tv agent, Uw bezorger of den boekhandel: door girostorting op no. 20563/: door toezending van het hedrng per postwissel of in postzegels aan onderstaand adres. Nassauplein 1 - Haarlem. Zij kan hem precies zoo noemen als ze wil. Ze is werkelijk een prachtig klein vrouwtje voor me geweest." Joe begon vlug te praten. Tot in bij zonderheden vertelde hij over den eersten keer, dat hij Bessie ontmoet had. Dat was geweest ten huize van Jack Barnes, een van de jongens, met wien hij op z'n reizen in aanraking was gekomen men had hem uitgenoodigd te komen dineeren en na afloop een spelletje te gaan pokeren. Mevrouw Barnes speelde geen poker, daarom had ze Bessie, die aan de overzijde van de straat woonde, geïnviteerd haar gezelschap te houden, terwijl de mannen kaartten. Van't eerste oogenblik af vond hij Bessie zeer aan trekkelijk en de jongens hadden hem in 't ootje genomen, omdat hij zijn ge dachten niet bij het spel hield. Nooit had hij dit vroeger aan iemand verteld, maar toen de jongens hem voor den mal begon nen te houden, nam hij zich voor niet meer naar Bessie te kijken, daar hij niet wilde dat zij hem te brutaal vond, doch hij kon 't niet nalaten haar aan te zien, en eiken keer dat hun blikken elkaar troffen, glimlachte ze tegen hem op 'n lieve, vriendelijke manier. Ten slotte had iedereen er erg in en begonnen ze óók Bessie er mee te plagen, maar ze had zich er niet aan gestoord. Dien avond had hij S 14.50 verloren, maar hij had Bessie leeren kennen. Mooi kon je Bessie nu juist niet noemen, maar zij was lief en aardig. Bessie was van het slag meisjes, dat iedere man wel zou willen trou- wen. Hij vertelde van hun verloving. Heele stukken haalde, hij aan uit brieven, wélke zij geschreven had om haar per soonlijk inzicht, over een door hem opge worpen kwestie, met bewijzen te staven. Bessie koesterde geen bijzondere ge voelens voor hem, althans niet terstond bij hun kennismaking; natuurlijk had ze van 't begin af aan reeds van hem gehouden, maar als van een vriend, zonder de minste gedachte aan iets ernstigers. Bovendien hadden nóg een paar jongens een oogje op haar. Bessie trok overal sterk de aandacht; ze kon wel iederen avond met een anderen jongen uitgaan, als zij dat gewenscht had. Het was.een tamelijk groot nadeel voor hem, dat hij voortdurend oj> reis moest. Voor hem bestond er geen kans haai- dikwijls te ontmoeten. Of wellicht was dat een voordeel hoe 't ook zij, hij schreef haar iederen dag. Eindelijk hadden ze zich verloofd. Vóór dien tijd had zij zelfs niet willen hebben, dat hij haar kuste. Van 't eerste oogenblik af wist hij, dat. zij een wonderlijk lieve echtgenoote zou wezen, maar nog steeds kon hij niet begrijpen hoe het kwam, dat zoo'n voortreffelijk meisje als Bessie met hem kon wenschen te trouwen. Zonder ophouden praatte hij door, vlug - - koortsachtig. Hij vertelde, hoe hij eens het besluit had genomen heele- maal niet te trouwen, maar dat was vóór hij Bessie had ontmoet. Haar verschij ning bracht een totalen omkeer in al die besluiten teweeg. Twee uren gingen voorbij, vóór hij het wist. Het begon zijn toehoorders zoetjesaan te vervelen, doch Joe had daar geen erg in. De oude heer met de pet op kwam eindelijk terug uit den rookcoupé en z'n echtgenoote. verheugd een kans te krijgen om weg te komen, maakte, haar excuses en ging aan den overkant bij haar man zitten. Joe glimlachte en knikte, doch onderbrak zijn verhaal slechts een oogenblik. Hij was midden in een lange beschrijving van mevrouw Thompkins. Mevrouw leek heelemaal niet op de schoonmoeders uit de humo ristische bladen. Juist het tegendeel. Hij zou niet weten hoe hij en Bessie het moesten stellen zónder haar. Om aan te toon en wat voor een vrouw zij werkelijk was: ze deelde altijd zijn meening in onverschillig welk dispuut niet dat hij en Bessie ooit twistten! Oh, neen! Maar zoo nu en dan voerden zij wel 'ns kleine, vriendschappelijke discussies, zooals elk gehuwd paartje, en mevrouw Thompkins koos altijd partij voor zijn standpunt. Dat was toch zeldzaam, niet waar? Joe praatte en praatte en bleef aan 't praten, geheel onbewust dat de tijd met rassche schreden voorbijging. Eindelijk reed de trein Flomaton bin nen en een kruier schoot toe om de jon gedames met haar koffers te helpen. Zij werden langzaam aan een beetje ner veus. Joe had iets over zich, dat zij niet goed konden begrijpen. Aanvankelijk hadden zij hem vroolijk en erg' geestig gevonden, zonder meer, doch pa een poosje kwamen zij tot de conclusie dat hij ofwel iets te veel moest hebben ge dronken, of, wat ook mogelijk was, in lichten graad krankzinnig moest zijn. Tijdens het laatste uur hadden zij elkaar herhaaldelijk veelbe teekenend aange- stooten. Gedienstig hielp Joe haar bij het uit stappen. Juist toen de trein aanzette, zwaaide het meisje met de zwarte oogen en zei„Doe Bessie en den zoon en erf genaam m'n hartelijke groeten," en het meisje rae't de blauwe oogen voegde er aan toe: „En vergeet vooral niet den baby voor mij een kus te géven." „Ik zal het stellig doen, hoor," zei Joe. Nadat de trein vertrokken was keken de meisjes elkaar een poosje aan. Toen begonnen zij te lachen. Eindelijk was het meisje met de zwarte oogen in staat uit te brengen„Nou, reken maar, dat Bessie hem aan handen en voeten ge bonden heeft." Het meisje met de blauwe oogen zei: „Heb je ooit van je leven zóóiets meegemaakt?" Joe trad weer den wagon binnen. Toch een paar aardige kinderen, dacht hij bij zichzelf. Hij keek op zijn horloge. Het was 5.25. Hij stond versteld. De tijd was erg vlug voorbijgegaan. Het zal nu niet. lang meer duren, voordat ik in Mobile ben, dacht hij. Hij ging terug naar zijn plaats, maar hij kende geen rust. Hij besloot een sigaret te gaan rooken. In -den rook coupé trof hij drie mannen aan. Een van hen was een oude man met bosjes grijze bakkebaarden. Geel en ingevallen was zijn gelaat en gezwollen blauwe aderen lagen op zijn handen. De tweede man was groot van omvang en had een kwab- berig gezicht. Wanneer hij lachte ver dwenen zijn oogen geheel en al en schud de zijn vette buik op en neer. De nagels van zijn vingers waren naar buiten ge perst en zijn neerhangende onderlip stempelde hem tot een slappeling en een knorrepot. De derde man was donker van uiterlijk en zag er nerveus uit. Aan zijn pink droeg hij een ring met een veel te grooten diamant. Zij waren grappen aan 't vertellen en lachten toen Joe binnenkwam. Joe wensclite tegen hen te praten over Bessie, maar hij kon haar naam in zoo'n atmosfeer niet over z'n lippen krijgen. Opeens dacht hij weer: Ik was aan 't lachen en moppen vertellen met. dien klant, in Montgomery en al dien tijd lag daar het telegram. Pijnlijk vertrok zijn gelaat. Met geweld verdreef hij de ge dachte uit zijn hersenen. Snel wierp hij

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 26