De wonderster van den PopocatépetI
32
De Popocatepetl, een vulkaan uit de Mexicaansche vulkanenrij, ten zuidoosten van de stad Mexico. Deze bergpiek, welker top eeuwig met sneeuw bedekt is, heeft
een hoogte van 5440 meter. De benaming is afkomstig van de Azteken en beteekent: Ronkende Berg.
Oniler de wonderbaarlijke gewassen, die de
machtige Aztekische berggod Tlaloc, wiens
gezicht door slangen wordt gevormd, uit
de vochtige berghellingen van Mexico liet uitbotten,
bevonden zich ook groote geel- en scharlakenkleurige
stervormige bloemen, die hun kleurenpracht ten
toon spreidden te midden van 'n vaak ondoordring
bare wildernis. Eeuwenlang bloeiden ze daar onder
de hoede van den ongenaakbaren berggod, die
telkenjare de dalen met den regen uit zijn welvoor
ziene vaten besproeide. Wanneer hij in zijn toorn de
vaten tegen elkander stiet, schoten felle bliksem
schichten uit de wolken en de donder deed de aarde
dreunen. Was hij echter goedgeluimd, dan liet hij
Huit.zilopochtli, den goeden god van de opgaande
zon, die de gestalte had van een steeds van kleur
wisselenden kolibrie, de aarde verwarmen. Dan deed
de gebieder der winden, Quetzalcoatl, een zachten
luchtstroom opstijgen, die de nijvere insecten van
bloem tot bloem droeg.
Maar de oude berggod vertoonde zich minder en
minder; slechts zelden vernam men nog het doffe
rommelen en beven van den bergrug, waar ijs en vuur
op elkander stieten. Was Tlaloc ingeslapen* Het
scheen hem te ontgaan, dat de Azteken hem geen
menschenoffers meer brachten en dat de Spanjaarden
het koninkrijk van Montezuma onderworpen
haddenMaar op zekeren dag stond doctor medicinae
Francisco Hernandez, vergezeld door een paar inboor
lingen, aan-den voet van den PopocatépetI. Speurend
gleed zijn blik langs den bergwand. Telkens plukte
hij een plant om die aandachtig te bekijken. Eindelijk
ontdekte hij in een spleet de groote roode en gele
sterren, die zacht door den wind op en neer hewogen
werden. Hij wees op de onbekende bloemen en zag
zijn begeleiders vragend aan. „Acocoxichotl" klonk
het als uit één mond. „Acocoxichotl" noteerde de
Spaansche geleerde zorgvuldig en op een wit per
kament maakte hij met vaardige hand een schets van
de bloem.
Eerst tweehonderd jaar later zond de directeur van
den botanischen tuin van Mexico enkele zaden van
de Acocoxichotl aan zijn collega in Madrid. De abt.
Cavanilles liet de plant jaren lang in het geheim op-
groeicn. Hij bestudeerde haar nauwkeurig en noemde
Op de kleurenplaat hiernaast vindt de lezer
n fraaie opname in natuurlijke kleuren van
een fleurigen bouquet dahlia's, hij uitstek de
bloemen van het herfstseizoen. De fotograaf
vertelt in onderstaande regelen de legenda
rische geschiedenis van deze prachtige bloe-
menvariëteit van Mexicaanschen oorsprong.
haar naar Linnaeus' medewerker Dahlia. Later gaf
een botanicus te Berlijn haar den naam Georgina,
naar een Petersburgschen plantenonderzoeker.
Maar eerst in de vorige eeuw straalde de Acoco
xichotl in haar volle pracht en pas in de laatste jaren
heeft de Georgina of Dahlia haar wonderen kleuren
rijkdom geopenbaard. Wat. de natuur niet. aan het
licht bracht, hebben de bloemisten aan deze en gene
zijde van den oceaan
onthuld. Het gelukte hun
duizenden variëteiten
door kruising en inteelt
te kweeken. Op dit gebied
wedijverden de Neder -
landsche kweekers met
hun Duitsche, Fransche,
Engelsche en Amerikaan-
sche collega's. En in het
bijzonder de jongste po
gingen hebben geheel
nieuwe, onvermoede per
spectieven geopend.
De zegetocht van de
wonderster uit Mexico
schijnt onbeperkt te zijn.
In tegenstelling tot de
roos, die reeds 2000 jaar
bekend is, behoeft de
dahlia nauwelijks verzor
ging. Dat de plant, in den
herfst bloeit, heeft veel
tot haar snelle verbrei
ding bijgedragen. In vrij
wel eiken tuin zijn ze in
op zekeren dag stond de
nae Francisco Hernandez,
inboorlingen aan den voet
het. najaar te vinden. Er zijn ook echte liefhebbers,
die door een ware „dahlia-manie" bezeten zijn. Zij
bezitten dikwijls honderden zeldzame en kostbare
soorten: enkele en dubbele dahlia's, mignondahlia's,
plooikraagdahlia's, cactusdahlia's en reuzendahlia's.
Wie 'n wondermooie herfstpraeht in zijn tuin
wil kweeken, neme eens een proef met „Wiener
Madeln", die voor een sterke soort doorgaat, of met
Roodkapje. Men bestelt anders Liebesglück, Extase,
of probeere het met. Roswitha, Papagena, Miss Bel
gium, en Margot Schmidt, of wel kieze men nog
Dolores of Cleopatra. Wie aan extra groote bloemen
do voorkeur geeft, kweeke de zaclitviolette Greta
Garbo of de Kriemhüde. Houdt men van bonte
bloemen, dan kan men Danebrog of Cocarde Espag-
nole planten; ook Leitstern en Nordlicht zullen u
veel vreugde geven. Dikke catalogi bevatten de na
men van de diverse soorten, die de vreugde en den
trots van hun kweekers en ontdekkers uitmaken.
Ook de leek zal enthou
siast zijn, wanneer hij de
bloem aanschouwt, die
ons voor het. ontbreken
van haar geur schadeloos
stelt met. een oneindig
rijke kleurenpracht.
Slechts één kleur heb
ben de kweekers nog niet
kunnen bereikeneen
blauwe dahlia. Een prijs
van 1000 pond sterling
is uitgeloofd voor den-
gene, die dit resultaat
bereikt. Men zou geloo-
ven, dat de ongenaakbare
god der Mexicaansche
bergen het geheim van
de turkooisblauwe klem'
met zich meegenomen
heeft, toen hij in den
uitgedoofden krater van
den Popocatópell ver-
d ween
ISpaa/nsche doctor medici-
vergezeld door een paar
van deri Popocatepetl....
5DIJARD PENKALA
