WRIGLEY
<~>cLaauLeai
Lu vto-eaet eeuweu\
AAAAAAA
23
beweging z'u vernuftig bewerkt kapsel
in de war dreigde te brengen, liet hij z'n
hand weer zakken en begon ze met
studie te bekijken.
„Om de waarheid te zeggen, je was er
zijdelings in betrokken."
„Ik?" vroeg Lila uit de-hoogte. „Wat
bedoelt u feitelijk?"
Verrast door haar toon keek hij haar
aan. Ze was bleek geworden, haar
o-estalte had zich opgericht en haar
oogen hadden 'n koude uitdrukking van
onafhankelijkheid, die Zicki verbijs
terde. Van Karysch, die eens getuige
was o-eweest van 'n dergelijke verande
ring, had dezelfde ontsteltenis gevoeld.
Hij wilde juist 'n antwoord geven, toen
de stem van Wolski hen verraste.
„Zeg, Zicki," zei hij op 'n toon, die
allesbehalve vriendelijk was, „je hebt,
naar 't schijnt, gebruik gemaakt van
mijn afwezigheid; zou je me nu mis
schien even tot bij de prinses willen
laten komen?"
En hij zette op de tafel 'n blaadje
neer, dat hem, behalve 'n reeks diplo
matieke kunstgrepen, ook nog '11 royale
fooi aan den eersten bediende van 't
huis gekost had.
„Als 't u belieft!" zei hij fier. „Ik
heb probeeren te raden, waar u van
houdt. Ben ik geslaagd? Waarmee kan
ik u dienen?"
Hij bootste de manier van doen van
'n kellner na. Lila moest er om lachen.
,,'n Beetje champagne," zei ze, haar
glas naar hem toestekend. „En nu,"
voegde ze er bij, hem ernstig aankijkend,
„moet ik u even behandelen als 'n
ouden vriend en niet als iemand, dien
ik vanmorgen nog niet kende. De graaf
en ik hadden juist 'n gesprek, dat me
tamelijk ernstig lijkt. Mag ik u vijf
minuten vragen, om 't even af te maken?
Daarna zal ik u vragen om me terug te
brengen."
Ladislaus stohd niet minder stom van
verbazing over zooveel koele beslistheid
bij 'n meisje, wier bekoorlijke schuchter
heid hem daar straks zoo verwonderde.
Hij groette en verdween in de kromming
van 'n dreef.
Lila wendde zich tot Zicki.
„Ik wil graag precies weten wat er
gebeurd is," zei ze. „U meende dus
goed te doen betreffende mijn persoon
raad te geven aan mijn grootvader."
Zicki had den tijd gehad wat op ver
haal te komen. Hij zag in, dat hij 'n dom
uien streek had uitgehaald, maar wijl
de teerling nu eenmaal geworpen was,
zou hij in ieder geval probeeren 't voor-
deeligst partij te trekken uit de gegeven
omstandigheden. Hij moest echter han
dig te werk gaante meer daar Lila
aanstalten maakte om brutaal te wor
den.
„Heb ik gezegd, dat 't over jou
ging?" antwoordde hij. „Dat is niet
heelemaal juistof ten minste, ik heb
alleen maar op 'n bijkomstige manier
over je gesproken."
„I hebt er over gesproken," weerde
ze af zonder in te gaan op z'n valscke
uitvlucht. „En ik ben heel benieuwd
te weten, wat u over dat punt gezegd
hebt."
Zicki krabde over z'n küi.
„M'n beste kind," zei hij, vastbeslo
ten, zich niet uit 't veld te laten slaan,
„je weet, dat ik veel met je grootvader
opheb. Ik meende, dat lang bestaande
betrekkingen en '11 vriendschap
hum! enfin, 'n langdurige vriendschap,
me 't recht gaven hem over dingen te
spreken, die me niet zeer duidelijk
toeschenen.
„Aangaande mijn persoon?" herhaal
de ze slechts.
„Neen. e. niet over jou. Je
naam is pas op 't einde uitgesproken en
wat ik gezegd heb was zelfs meer dan
ik had willen zeggen.
„Op slot van rekening, waar ging
't over?"
De graaf maakte verwarde bewe
gingen. Hij was niet op z'n gemak. Onder
die heldere oogen, die hun ernstigeu,
diepen blik niet van hem afhielden,
leek 't hem moeilijk den stap, dien hij
gedaan had, goed te praten en hij voelde
't netelige van z'n toestand, nu hij ge
sommeerd werd er de verklaring, van te
leveren. Maar daar schoot hem 'n ge
lukkige gedachte door z'n hoofd.
,,'t Ging over 't ontslag .van Prajbo."
„Over 't ontslag van Prajbo?"
„Was je daar niet van op de hoogte?"
„Neen, in 't geheel niet. Ik bemoei
me niet met de rentmeesters. M'n groot
vader heeft zich dus van hem ontdaan?"
Ze ging aan 't rustieke tafeltje zit
ten en leunde met haar kin op haar
handen. Zij zocht naar 't verband tus-
schen zijn gezegden, met zulk 'n ver
baasde uitdrukking op haar gezicht, dat
Zicki in 't geheel niet meer zeker was,
dat z'n ingeving gelukkig geweest was
eri hij wenschte hartgrondig wel honderd
mijl ver weg te zitten.
„Ik snap 't niet al te best," hernam
Lila. „Wat kan ik te maken hebben met
iets, wat Prajbo aangaat?"
„Maar je hebt daar niets mee te
maken!" zei hij met 'n zekere wanhopig
heid. „Ik kwam je grootvader opzoeken
naar aanleiding van 't weggaan van
Prajbo, dat ik onbegrijpelijk vond en
omdat me gezegd was.
„Wat?"
„Dat. dat hij alleen nog maar
keek door de oogen van z'n secretaris,
die door slinksche manoeuvres 't ont
slag van Prajbo bewerkt had."
„Ah!" zei 't meisje, opeens vol be
langstelling. „En wat heeft grootvader
u gezegd?"
„Hij zei me...." Zicki maakte
'n moeilijke slikbeweging „hij zei me,
dat ik me vergiste. De verdere bijzonder
heden doen weinig ter zake.
„Ik heb 't idee, dat die bijzonder
heden wel degelijk van belang zijn."
„Nu dan!" bracht hij ér erbarmelijk
uit. ,,'t Schijnt dat de secretaris enkele
onnauwkeurigheden van den rentmees
ter ontdekt heeft, waarop hij den prins
opmerkzaam heeft gemaakt en dat
Prajbo daarom aan de deur gezet is."
'n Stralend lachje overtoog Lila's
gelaat.
„Als ik 't goed begrijp," zei ze, „was
Prajbo iemand, die niet deugde en me
neer Danischeft' heeft grootvader gewaar
schuwd, die hem toen onmiddellijk
ontslag gegeven heeft."
„Juist."
„Als grootvader tot dien maatregel
is overgegaan, dan had hij daar onge
twijfeld ernstige beweegredenen voor,"
ging ze voort met onverzoenlijke logica.
„Hij had gelijk," stemde hij toe, ter
wijl hij naar den grond keek.
„Maar dan begrijp ik niet, wat u daar
tegen in te brengen had en ook niet
waarom u mij daarin betrekken moest."
Het zweet parelde op z'n voorhoofd.
„Maar kun je dan niet begrijpen, dat
ik verkeerd ingelicht was? En dat ik.
omdat er in de streek veel over dien
meneer Danischeff gepraat wordt, meen
de goed te doen met hem te waarschu
wen, dat hij te veel vertrouwen stelde in
z'n secretaris en met hem de oogen te
openen voor de handelwijze van 'n
handigen gelukzoeker?"
Lila trilde van 't hoofd tot de voeten.
Ze stond op 't punt heftig uit te vallen,
maar ze hield zich met kracht in en op
'11 toon als ijs zei ze:
„Ik veronderstel dus, dat u uw ver
gissing hebt ingezien en meneer Dani
scheff uw verontschuldiging hebt aange
boden?"
VERVOLG OP BLADZ. 26
Wat de verzorging van haar uiterlijk aangaat,
was de vrouw uit de 17e eeuw niet te benijden.
Zij had uren nodig om zich te kleden en te kap
pen en dan de verzorging van haar teintDe
cosmetiek was toen niet zo ver, dat er gelaats-
creams bestonden als Vinolia Vanishing Cream,
die voor een volmaakte schoonheidsbehande
ling slechts enkele minuten vergen. Vinolia
Vanishing Cream maakt de teerste huid
zacht en blank en is door haar extra fijne emul-
\q gering zeer geschikt als onderlaag voor poeder.
Vinolia Cold Cream, de ideale nacht-cream,
voedt en verjongt Uw huid gedurende de nacht!
VANISHING CREAM
In tuben vanaf 35 ets.
COLD CREAM
luxe potten vanaf 45 ets.
Tandartsen raden U aan regelmatig
WRIGLEY'S P.K. te kauwen om Uw
tanden sterk, wit en gezond te hou
den, omdat het de kaken aan het werk
zet en de etensresten, die tusschen
de tanden achterblijven, verwydert.
Het meeste voedsel, dat wU dagelijks eten,
is te zacht. Dit is slecht voor het tand-
vleesch en de tanden. P.K. voorkomt tand
bederf en bevordert bovendien de spijsver
tering. Kauw het na eiken maaltijd. P.K.
geeft l' een frissche, zuivere adem, een
kenmerk van persoonlijke beschaving. Het
is een uitstekend middel tegen een droge
keel voor rookers en hen, die veel moeten
spreken. Geef het ook aan de kinderen,
zü zijn er dol op.
Koopt vandaag nog enkele pakjes en houdt
er steeds een paar bij de hand. Veel genot
voor weinig geld 5 cent.
De beate grondstoffen - de fijnste smaak.
e-iane,-
>racV>i*e0
v^rou'
*erWl0g "rhe'x
-psbaaffce"
.„ine va
beweid
WOND- EN KINDER-POEDER, PASTA
