„GRIJZE
OP DE
WOLVEN"
ADMIRAAL GRAAF VON SPEE,
de commandant van het Duitsche Oost-Aziatische eskader.
De kruiser Emdenin den
wereldoorlog beroemd om z'n
kruistocht in de Indische wateren.
Er is een merk
waardige over
eenkomst tus-
schen bepaalde ge
beurtenissen ter zee
tijdens de eerste
maanden van den
wereldoorlog en thans. Zooals nu enkele Duitsche oorlogsbodems, de
vestzakslagschepen „Deutschland" en „Admiraal Scheer", de oceanen
bevaren op jacht naar buit, onvindbaar voor de speurende Engelsche
zeestrijdkrachten, zoo waren het in den herfst van 1914 eenige pantser
en kleine kruisers, de „Scharnhorst" en „Gneisenau", de „Leipzig",
„Dresden", „Nürnberg" en vooral de „Emden", welke als het eskader
van admiraal graaf von Spee onder den naam van „Grijze Wolven"
de zeeën bevoeren, tot schrik van de vele koopvaardijschepen, waarvan
een groot aantal nooit meer een haven zou bereiken.
Het is dezer dagen juist vijfentwintig jaar geleden, dat aan de
westkust van Zuid-Amerika twee zeegevechten plaatsvonden, die
onder de belangrijkste krijgsverrichtingen uit den wereldoorlog ge
rangschikt worden. Als goede Nederlanders zijn wij, vooral in dezen
tijd, neutraal. Als nazaten van een De Ruyter, Tromp en Piet Hein
echter zullen wij onze waardeering niet onthouden mogëh aan den
onverschrokken moed en het groote zeemanschap van admiraal gras
von Spee en zijn dapperen, die, nadat zij op 1 November 1914 bij Coronei
een schitterende overwinning hadden behaald, kort daarop, den 8sten
December, bij de Falkland-eilanden tegen een verpletterende overmacht
heldhaftig ten onder gingen. Ontleend aan geschiedkundige gegevens
en de mededeelingen van een ooggetuige volgt hieronder het beknopte
verhaal der lotgevallen van het eskader der „Grijze Wolven", van
het begin van den wereldoorlog af tot aan het roemrijke einde.
