VERLIES LEELIJK VET
•an eft- t'c°
oud su--;:;;1"
MOUSSEEREND
DRUIVENZOUT
M
>*i verrassing
Een flacon °ud S^edttre^gde ont-
frisschende g houtsoonen
alleen ecbt met de brtk
Zorg ervoorflat ook V het „1939-figuur" hebt.
Een nieuwe mode is ontworpen voor
gezonde, slanke figuren. Leelijk vet
moet plaats maken voor gezonde
aantrekkelijkheid.
..Gezonder menschen" is het parool van dit
jaar. En dus hebben de mode-ontwerpers een
mdere vrouwelijke silhouet voorgeschreven.
De heupen moeten denzelfden omvang hebben
als de buste, of nog iets smaller. De taille
is hooger. De japonnen vallen kort.
HET IDEALE FIGUUR 1939
Als uw figuur met deze voorschriften over
eenkomt, zult U er in de nieuwe modieuze
japonnen op Uw voordeeligst uitzien.
De ideale afmetingen van het 1939-figuur zijn:
buste 90 cm., heupen 90 cm., taille 70 cm.
Hoe komen Uw eigen maten hiermede over
een? Neem den centimeter en controleer het.
Zoudt U gelukkiger zijn, meer het ideaal nabij
komend, met een paar centimeter minder hier
of daar? Begin dan vandaag nog met Wex.
Eiken morgen twee theelepeltjes van dit
nieuwe zout in een half glas water neemt het
overtollig vet weg en geeft U tegelijkertijd
nieuwe gezondheid en energie. Wex geeft een
heerlijken mousseerenden drank, uitsluitend
bestaande uit druivensapderivaten, gecom
bineerd met zuivere zouten om het mousseeren
te bevorderen. Bevat geen suiker of schadelijke
bestanddeelenWex is verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten in han-
dige, apart verpakte hoeveelheden. u\
een doos van 6 stuks voor 40 cent
of een groote flesch voor F1 1.20..
VERVOLG VAN BLADZIJDE 31
De officier van justitie liet z'n vuist
op tafel vallen.
„Geen bewijzen, meneer! Voor den
diefstal heb ik natuurlijk nog geen be
wijzen let wel, dat ik zeg „nog".
Maar is dat al bijna geen zekerheid,
als 'n man, die ten hoogste verdacht is,
in de omgeving van uw huis rondloopt
en juist op den datum van de inbraak uit
den toestand van gebrek geraakt, waar
in hij verkeerde!"
Madany antwoordde niet. Martok
sprak den prins aan.
„Stel u eens in de plaats van de recht
bank, meneer. Lijkt u dat dan niet glas
helder!"
„Ja, natuurlijk," mompelde de oude
Karol met 'n moe gebaar.
„Hij weigert nog altijd te spreken over
den eersten tijd van zijn leven," zei
Zoltan droomerig.
„Maar natuurlijk! Omdat hij weet,
dat wij met ons onderzoek onmiddellijk
zijn leugens aan de kaak zouden stellen,"
verklaarde Martok met 'n nieuwen slag
op tafel. „Hij zet zich in 'n romantisch
licht. Ik heb 'n tijdje gedacht, dat 't
waanzin was. Als hij schuldig is, wat ik
stellig geloof, dan is die manier van doen
niets anders dan 'n slimme streek. Zelfs
met bewijzen zou er in den geest van de
rechters toch altijd nog plaats blijven
voor 'n zekere mildheid."
Zoltan schoof op z'n stoel heen en
weer.
„En toch staat 't vast, dat hij 'n goede
opvoeding gehad heeft. Dat is te merken
aan z'n uiterlijk, aan z'n manier van
spreken, aan z'n ontwikkeling. Geloof
me, meneer de officier, iemand, die
zóó Latijn schrijft, heeft niet 'n alle-
man8opvoeding genoten."
„Hola, meneer! De diefstal, waar u 't
slachtoffer van geweest bent, is dat
'n allemansdiefstal! Er is na 'n jaar lang
onderzoek en tegenonderzoek nog niet
uitgemaakt, hoe die gepleegd is. Zou
't onmogelijk zijn, dat 'n avonturier,
die in de uiterste armoe geraakt is, alles
op alles heeft willen zetten! Wat ris
keerde hij? Niets ergers dan wat hij al
had."
Er was enkele oogenblikken 'n druk
kende stilte. Martok haalde adem.
„U hebt misschien nog 't bezwaar
van z'n opvoeding, meneer. U denkt,
dat 'n welopgevoed iemand volgens
vaststaande zedelijke grondbeginselen
vasthoudt aan z'n gewoonten van fat
soen en beschaving en terug zal schrik
ken voor zekere daden, omdat hem ge
leerd is, dat die niet deugen? Maakt u
zich niets wijs, meneer! In den tegen-
woordigen tijd, nu alles botst en ont
wricht wordt, is de opvoeding geen vol
doende rem meer. 't Instinct heeft de
overhand. Zou de opvoeding maar 'n
aangeleerde gewoonte zijn? Er onder zit
altijd 'n mensch z'n natuur. Door de
omstandigheden kan die altijd aan de
oppervlakte komen en in den tijd, dien
we meemaken, zijn de eigenaardige om
standigheden niet zeldzaam. Ik heb
menschen, waarvan ik dacht, dat ze
karakter hadden, zien breken als 'n stuk
glas en menschen, die in de maatschappij
als rechtschapen bekend stonden, zich
ineens zien ontpoppen als verscheurende
beesten."
Hij hield even op, voldaan over z'n
toespraak. Z'n toehoorders, de prins en
graaf Madany, dachten er niet aan de
klaarblijkelijke waarheden ervan in
twijfel te trekken. Hij keek hen allen
tegelijk aan met 'n blik van voldaanheid
en hernam
„Laten we 't geval nu eens practisch
bekijken. Ik vat 't zóó op. 't Is natuurlijk
maar 'n veronderstelling; we moeten
zien, hoe de werkelijkheid zich voordoet.
We staan voor 'n jongen, heeren, vol
gens u niet alleen met 'n buitengewoon
verstand, maar ook met 'n ontwikkeling
in wijsgeerigen zin, als u wilt, die
af is, dank zij z'n langdurige studies.
Denkt u zich nu in, dat zoo iemand er
ontzettend zwaar voor komt te zitten.
En dat duurt zoo 'n maand of zes. Hij
zit altijd in angst voor den dag van mor
gen. Zoo was 't met hem. Hij heeft niets
getrokken van den werkloozensteun,
dat weten we, maar hij is wel gezien bij
de soepuitdeelingen. Ik zeg 't nog eens,
hij had niets te verliezen. Ik moet ver
onderstellen, dat hij kennis had van de
aanzienlijke waarde van uw steenen
verzameling, meneer. Is 't onmogelijk,
dat hij 'n gewaagd plan in elkaar gezet
heeft 'n plan, waar ik nog niet achter
ben, dat geef ik toe om dien buit te
bemachtigen? Er is me 'n idee
ingevallen."
De prins en Madany keken elkaar aan.
„Ja," hernam hij zelfvoldaan, ,,'t zou
me niet verwonderen, als hij zelf in de
Hodmezostraat en in de Gyomastraat
gewoond heeft onder de vermomming
van theoloog Rakos. De portiers geven
aan, dat hij groot was, mager en oud voor
z'n jaren. We weten, dat iemand zich
gemakkelijk 'n oud uiterlijk kan geven.
Hoe heeft hij de steenen weggehaald!
Dat hoop ik te vinden. Natuurlijk heb ik
nooit de fabel geloofd van die gevonden
portefeuille, van die verhuizing en
van die duizend kronen fooi. De
waarheid is veel eenvoudiger. Die jongen
heeft 'n flater begaan. Hij heeft z'n
hand uitgestoken naar 'n verzameling,
die te mooi is, waarvan alle stukken, of
bijna alle stukken, overal bekend zijn.
Hij kan er niets van te gelde maken
zonder zich te verraden. Wat doet hij
nu? Hij blijft voorloopig voor 'n ander
werken, ofschoon in 'n draaglijke posi
tie, en door 'n bloot toeval komt hij
waarachtig op een plaats, waar iemand
hem 't minst zou zoeken, namelijk in 't
huis van den naasten bloedverwant van
't slachtoffer, die op den koop toe de
rijkste man van 't land is en dien hij nu
met z'n Latijn aan 't inpalmen is. 't Is
'n gladde vogel. Ik kom maar één
gegeven tekort: de manier, waarop hij
gestolen heeft. Maar ik kom er achter,
heeren, daar ben ik zeker van. Ik zou
er m'n hoofd op zetten, dat Daniseheff
de dief is."
„Ja, meneer de officier," zei de prins
droevig, „dat schijnt allemaal te klop
pen."
Madany zei niets. Hij keek voor zich
uit, met afwezigen blik.
„Er moet een eind aan komen," zei
Martok op nog meer gezaghebbenden
toon dan tevoren. „Ik wil nog geen rucht
baarheid geven aan dit vooronderzoek,
maar ik zal geen rust hebben, voor Dani
seheff achter de grendels zit. Ik ben 'n
beetje bang, meneer, wat misbruik te
hebben gemaakt van uw welwillendheid
ik heb voor vanmiddag de portiers van
de Hodmezostraat en de Gyomastraat,
die dien zoogenaamden Rakos gezien
hebben, opgeroepen om ze met uw secre
taris te confronteeren. Ik zou ook graag
enkele personen ontbieden, die hem
gekend hebben voor hij bij u kwam, en
ik heb onder anderen gedacht aan graaf
van Karysch, maar is ky in 't land?
„Ik denk van wel," zei Zoltan, „ik
ben vanmorgen langs z'n kasteel
