„Wachter,
wat is er ran
den nacht?"
SCHIJNWERPERS
MAAIEN j
DE DONKERI
De avond valt en doet de vormen der dingen allengs vervagen
Hier en daar langs de stille kusten flikkeren, schuchter
bijna, aan een hoogen mast, een tweetal lichtjes op, die,
als verwonderd, hangen te knipoogen in de duisternislichtseinen
voor eventueel in de nabijheid vertoevende schepen, dat het lucht
afweergeschut met zijn oefeningen gaat beginnen.
Oppassen en uitkijken is de boodschap.
Ergens, uit ongeziene diepten, schiet een vlam op. Nog één.
Een derde snijdt de twee eerste, als het reusachtige lemmet van
een verblindend zwaard: de schijnwerpers zijn in actie. Maaiend
bewegen zich hun lichtarmen door de ruimte, zoeken, peilen,
tasten als de vangarmen van een reptiel, welks mond daar ergens
in de stikdonkere diepten gaapt.
Tegen het invallen der duisternis worden de verschillende batterijen
naar de aan de kust aangewezen stellingen gebrachtwaar de nachtelijke
oefeningen moeten plaatsvinden.
Vooral bij nacht, als steden en dorpen rustig ver
scholen liggen onder den mantel die hen onzichtbaar
maakt, is de kans groot dat de machtige stormvogels
met hun metalen wieken den vijand bij verrassing
zullen probeeren te bestoken. Het afweergeschut
dient ieder oogenblik paraat te staan. Dat over
heid en manschappen zich daarvan terdege bewust
zijn, bewijst u onze merkwaardige fotoserie van
luchtafweeroefeningen bij nacht.
Ir laats, rust'. Dreigend zoekt de loop de juiste kemelrichting om,
zoodra het bevel daartoe zal worden gegevenzijn vernietigenden
inhoud naar het vijandelijke doelwit toe te slingeren.
