Een paar minuten
CREME MOUSON
4c$iMnAtict!
best/
onderhuid
sche
werking
27
Maar je moet aan dat gezegde geen
belang hechten. Daniseheff heeft 'n
verzorgde opleiding genoten, dat is niet
te ontkennen, eu wat eigenaardig zou
kunnen lijken bij 'n chauffeur, is dat in
't geheel niet meer bij iemand van zijn
stand."
Hij sprak met 'n soort van goedmoe
digheid. Maar Jan keek hem aan met
verbazing, alsof hij hem voor den eersten
keer zag en er zette zich 'n diepe
rimpel tusschen z'n wenkbrauwen.
„Zooals je wilt," bromde Zicki. „En
't ijzeren kistje, dat ze in z'n kamer
ontdekt hebben, heb je dat ook verge
ten*"
Van Karysch keek met vooruitgestoken
lippen recht voor zich, als iemand, die
in z'n geheugen zoekt, maar niet vindt.
„Maar natuurlijk," hernam de andere,
„je hebt er me zelf over gesproken en
je hebt zelfs op 't belang van die ont
dekking gewezen voor 't onderzoek."
Er kwam opschudding onder 't ge
hoor. Daniseheff had onweerstaanbaar
'n rilling gevoeld. Hij had daar dien
ouden, verwoeden keffer voor zich, ge
reed om te bijten, maar vooral voor den
ander voelde hij plotseling een hevigen
angst in zich opkomen. Danischef voelde
nu ineens de dreiging van dat wilde
beest vol geheimzinnige kracht, dat on
beweeglijk rustig z'n prooi afwacht, die
hij dichter en dichter naar zich toe laat
komen. „Ja, werkelijk," zei Van Karysch
met neergeslagen oogen en op 'n toon
van onverstoorbare welwillendheid, „ik
herinner 't me, maar ik zeg je nog eens,
dat heeft niets te beteekenen. Daar moet
je geen belang aan hechten, Zicky.
Volgens mij zaten daar niets anders in
dan familiepapieren of wat spaargeld.
Trouwens, is dat kistje niet teruggevon
den?" voegde hij er achteloos aan toe.
„Neen," zei Martok plots, „er is geen
kistje gevonden. Maar Daniseheff zal 't
ons zeker wel kunnen laten zien, of
minstens zeggen, waar 't is. Dat zou in
derdaad 'n belangrijk stuk bewijs zijn."
Alle blikken waren met groeiende
nieuwsgierigheid op hem gevestigd.
Hij zat kalm te rooken. In die houding
lag wel iets gewilds, maar er ging toch 'n
onmiskenbare indruk uit van dat
voorname en belangelooze, dut over hem
lag, van zijn sobere gebaren, van z'n
gelaat, hard als steen, waarin alleen
z'n oogen leefden als twee lichtende
agaten.
„Och, jongeman," zei Martok met
'n onverwachte beminnelijkheid, „ik
begrijp u, maar u kunt niet gelooven, hoe
dat kistje me interesseert. Ik zou willen
weten, wat er van geworden is. Hebt u 't
zoekgemaakt, verkocht, aan een of
anderen vriend toevertrouwd?"
'n Gedeelte van 'n seconde bleef de
band, die de sigaret vasthield, beweging
loos.
„Zoekgemaakt, meneer."
„Dat is eigenaardig," zei de officier,
vol aandacht naar 't plafond kijkend.
„We zullen dus nasporingen moeten
doen. Die zullen misschien niet al te
lang duren overigens."
„Misschien niet," zei Jan koel.
„Wilt u, dat we 't laten halen!"
Wat toen gebeurde, sloeg de aanwezi
gen met verbazing. De sigaret was op
tafel gegleden en om zich 'n houding te
geven streek hij met z'n hand over z'11
hoofd, zonder te bemerken, dat hij z'n
haren in de war bracht en er 'n groote
blonde lok over z'n slaap viel.
„Zooals u wilt," zei hij eindelijk.
De stem van Martok klaroende als 'n
bazuin
„Goed, vriend, in orde, in orde! Ik
zal dadelijk ni'11 orders geven, dat is
maar 'n kwestie van 'n oogenblik,
want ik zal u niet. langer verzwijgen,
Daniseheff, dat ik weet. waar dat kistje
is. Ja, ik weet alles. Redenen, die iedere
man van eer zouden begrijpen, hebben
me tot nu toe weerhouden iets over dat
punt te zeggen. Die onthulling zal
onvermijdelijk ernstige gevolgen met
zich meebrengen, maar u hebt 't ge
wild. U.
Daniseheff voelde zich allen moed
ontzinken. Hij begreep 't niet, maar had
't gevoel, dat de strikken van 'n uitge
werkt, geheim komplot om hem werden
toegehaald.... Hij moest ten minste
Lila redden.
„Laat 't niet halen," murmelde hij
radeloos.
„Maar.
„Laat 't niet halen, 't is niet noodig....
Ik ben de schuldige. Laat 't niet ha
len.
En woord voor woord kwam 't er uit,
alsof 't uitspreken er van hem telkens
den adem ontnam
„Ik heb de edelsteenen gestolen.
Dan liet hij met '11 zucht, die klonk
als 'n snik, z'n hoofd in z'n handen
vallen.
De ontroering in de oogenblikken, die
volgden, was nog pijnlijker door de be
klemmende stilte, die er hing. Toen ging
de deur open en Madany kwam binnen.
„Kom, meneer, kom vlug." riep de
officier hem toe als buiten zichzelf.
„U komt op 't juiste oogenblik. Da
niseheff heeft zooeven bekend."
Zoltan stond aan den grond genageld.
„Heeft Daniseheff bekend?" her
haalde hij.
„Kijkt u maar," zei de officier, wijzend
naar den jongen, die voorover op de
tafel lag.
„Ik begrijp er niets van, meneer. Er
moeten hier dingen gebeurd zijn, die
naderhand zullen opgehelderd worden,
want hij is absoluut niet in den diefstal
van de steenen betrokken."
„En hij bekent," riep Zicki uit.
,,'n Vergissing," zei Madany weer,
,,'n vergissing of 'n misverstand, of 'n
leugen zelfs, als u wilt. Dat zal later
onderzocht moeten worden. Voor 't
oogenblik
„Meneer," zei de officier van justitie,
„u kunt spreken, maar vergeet niet,
dat er buiten z'n eigen bekentenis ver
pletterende getuigenissen tegen Dani
seheff bestaan. Er zal om hem vrij te
pleiten wat anders noodig zijn dan woor
den in de ruimte of sentimenteele be
schouwingen."
„Dat begrijp ik goed," zei Zoltan zon
der z'n kalmte te verliezen. „TT zult wel
niet denken, dat ik zoo naïef ben om
11 met 'n kluitje in 't riet te willen stu
ren. Ik was aan m'n steenen gehecht,
meer dan aan wat ook ter wereld, en om
die steenen gaat 't, meneer. Maar ik
houd vol, dat Jan Daniseheff niet schul
dig is, want de schuldige zit daar!"
Tegelijk wees hij naar Van Karysch.
Men hoorde uitroepen van veront
waardigde verbazing. Jan had z'n hoofd
opgericht;
„Je bent, gek," zei de graaf. Z'n oogen
vlamden in z'n bleek gezicht. „Hoe
durf je.
„Ik ben niet gek," antwoorde Madany
zachtzinnig. „En als ik spreek, dan is
dat, omdat ik bewijzen heb. Jij moest
me toch beter kennen, Otto
Hij ging bij hem staan, bijna zoo
dicht, dat hij door z'n arm uit te
strekken hem had kunnen aanraken.
„Ik heb je verdacht van 't begin af,"
vervolgde hij met 'n zware, bevende
stem, die eigenaardig klonk in de tragi
sche stilte van de luisterende vergade
ring. „Jij,Otto,en niemand anders! Maar
ik kon of mocht niets zeggen, omdat ik
geen bewijzen had. Maar nu heb ik ze.
allemaal, versta je? Achter die deur staat
de electricien, dien jij hebt betaald voor
't uitschakelen van den stroom in 't
VERVOLG OP BLADZ. 31
Een [>et - een scheepje
en hij voelt zich kapitein
Maar als hij later „groot" geworden is,
zal hij dan ook „kapitein" kunnen wor-
den-ol zal hij „matroos" moeten blijven
Maak hem bestand tegen de
werkelijkheid van het leven.
Geef hem nu niet alleen voIdoen-
cle voedsel, maar vooral voedsel,
rijk aan Vitaminen A en D. Geef
hem Blue Band, de energie
voeding, die krachtig engezond
maakt, die hem helpt weerstand
bieden aan ziekten, die stevige
beenderen en een krachtig gebit
voorhemvormt, diehemenergie
enuithoudingsvermogenzal ge
ven...voor „later." Geef hemBlue
Band,rijkaan Vitaminen AenD.
B.B.3-0141
Hoe U jong en begeerlijk blijft
Celaatsbehandeling: Mas
seert overvloedig niet Crcme
Mouson zóó, alsof U rimpels en
oneffenheden wilde wegvegen.
Oogen behandeling: l)e huid
om de oogleden heen, met Creme
Mouson alleen aantippen, niet
masseeren, niet wrijven.
Kinbehandeling: Hoofd om
hooghouden. 3 4 maal met
Creine Mouson inwrijven en naar
boven en beneden masseeren.
Halsbehandeling: Meerdere
malen nietCremeMouson inwrij
ven en met de vlakke hand van
de kin af naar beneden strijken.
Met Creme Mouson bereikt U de diepstliggende lagen van de huid. De onderhuidswerk-
zame stoffen van de creme versterken en spannen de huid, maken haar glad en geven
haar van binnenuit nieuw leven. In enkele seconden zuigt Uw huid
tie Creme Mouson op- zóó verlangt zij daarnaar. In enkele minuten
heeft Uw huid een jeugdig frisch en zachtrose
uiterlijk- zoo snel verbeteren de onderhuids-
werkzame stoffen Uw huid. Deze natuurljke
huidbehandeling met Creme Mouson geeft Ui
die natuurlijke schoonheid, die men allerwegen I
bewondert en begeert.
met
Generaal Vertegenwoordigers: F. L. Vollemans Zonen, Rotterdam. Utrecht, Amsterdam.
