NATIONAAL TELEGRAM
OOST-EN WEST-INDIË
NATIONAAL TELEGRAM
DE GOEDKOOPE KERST
EN NIEUWJAARSGROET
^GOEDE FUNDAMENTEN
PBHA
ZEND EEN
AAN FAMILIELEDEN
EN VRIENDEN IN
VERRAS HEN
OP DE FEESTDAGEN
METEEN
13
Maar de mond van zijn moeder bleef
stom en langzaam drongen er twee
dikke tranen in zijn oogen. Maar
niemand hoorde zijn diepe snikken, die
als kreten uit zijn hart opstegen. Het
groote schip ging rustig zijn weg en zij,
die waakten, hadden Andere zorgen in
dezen nacht.
Eindelijk bedaarde de tranenstroom.
Jaiinie dacht plotseling aan juffrouw
Béranger en hij vreesde dat zij niet
goed zou vinden, wat hij had gedaan.
Hij droogde zijn oogen, staarde nog
eenmaal naar het wasbleeke gelaat van
zijn moeder en verliet met op elkaar
geklemde tanden het kamertje. Toen
repte hij zich terug naar de hut van
juffrouw Béranger. Maar hij kroop
niet in bed, ofschoon hij huiverde van
de kou. Hij was hang geworden voor het
donker en op zijn teenen liep hij naar
de patrijspoort en lichtte het gordijntje
op.
De zee was kalm en in het maanlicht
kon hij heel ver over het water uit
zien. Maar er wAs niets te zien, alleen
een grijze, gerimpelde vlakte met schui
mende kopjes, die schuin op het schip
toe kwamen rollen. Onbeweeglijk en
met een hart vol verdriet en verlaten
heid bleef Jaimie staan turen. Langen
tijd zag hij niets, doch plotseling scheen
het hem toe, dat hij achterwaarts van
het schip iets uit zee zag oprijzen. Het
leek net een groote viseh, een walvisch,
dacht hij, zooals hij er wel eens een op
een prentje had gezien. Hij keek er
nog naar, toen hij plotseling schrok
van de stem van juffrouw Béranger.
„Maar, Jaimie, wat is dat nu? Ben je
uit je bed gegaan? Wat doe je daar.
Hij hoorde haar bloote voeten op den
vloer en beschaamd en verlegen zocht
hij naar een antwoord.
„Ik kijk even naar dat schip, juf
frouw," mompelde hij bedremmeld.
Juffrouw Béranger was met een paar
passen bij hem. „Een schip?" vroeg ze.
„Maar, jongen, je hoort nu toch te
slapen?"
„Daar!" zei Jaimie, om een eind te
maken aan haar verwijten.
Juffrouw Béranger wierp een korten
blik uit het venster en eensklaps ont
snapte haar een schreeuw. Zij liet hem
los, greep haar mantel en rende de hut
uit. En toen was het even later of het
klaarlichte dag was, in plaats van
het holst van den nacht. Het schip
begon te leven: overal rinkelden elec-
trische schellen; Jaimie hoorde roepen
en schreeuwen en van verrassing vergat
hij een oogenblik dat andere schip. En
toen hij eindelijk weer keek, was het
eensklaps verdwenen en tegelijk kwam
juffrouw Béranger binnen stormen.
„Laat dat gordijntje hangen, Jaimie,"
zei ze verschrikt. „En kom gauw in de
gang, dan kan ik je aankleeden. In de
iiutten mag geen licht branden...."
Jaimie onderwierp zich gedwee aan
haar bevelen. Wat zij allemaal met een
gejaagde stem tot hem zei, verstond hij
wel, maar hij begreep het niet. „Een
onderzeeër, lieve jongen. Zoo'n ver
schrikkelijk ding, dat de groote schepen
in den grond schiet. Hij kwam aan de
oppervlakte 0111 te luchten, zeggen ze,
maar ze hadden hem nog niet gezien.
Hij is direct weer ondergedoken, toen
ze ons zagen. Nu varen we zigzag en
op volle kracht. De kapitein heeft al om
hulp laten seinen, maar misschien ont
snappen we hem nog. Ziezoo, je bent
klaar, Jaimie. Alleen nog dit kurken
vest. Gelukkig dat jij hem zag, lieve
jongen. Als we er goed afkomen, hebben
we 't alleen aan jou te danken. En kom
nu maar mee naar het dek; daar is 't
het veiligst. Eh, o ja" de stem van
juffrouw Béranger klonk plotseling erg
verlegen „je moeder komt dadelijk
ook, hoor.
„Ja," zei Jaimie en toen klonk er een
gesmoorde snik van zijn lippen. Maar
dien hoorde juffrouw Béranger niet.
Het groote Fransche passagiersschip
liep dien nacht een angstige race om
zijn behoud, waarvan wie weet hoevéél,
menschenlevens afhingen. De passagiers
verdrongen zich in angstige verwach
ting bij de sloepen, maar de dag brak
aan en zij zagen noch hoorden iets van
de duikboot. Wel verschenen er eenige
vliegmachines, maar die kwamen uit de
richting van de kust en vertoonden de
Fransche oorlogskleuren. In wijden
omtrek zochten zij de zee af, maar
spoedig vertrokken zij weer.
„Alles veilig," zei de kapitein op de
brug tegen zijn officieren. „Maar we
zijn hem op het nippertje ontsnapt. Als
die kleine jongen hem niet boven had
zien komen, zou hij wellicht weer onder
gedoken zijn vóór hij door „de brug"
was ontdekt. En dan zou do schuit nu
al op den bodem van de zee hebben
gelegen.
Het gerucht van Jaimie's aandeel in
de gelukkige ontsnapping ging van
mond tot mond en dien heelen morgen
liepen de passagiers de kinderkamer in
en uit. Daar zat Jaimie stil voor zich
uit te staren en zonder de minste be
langstelling voor den berg nieuw speel
goed, die zich bij hem ophoopte. Gedwee
liet hij toe dat al de vreemde heeren
door zijn haren streken en dat de dames
hem kusten. En gehoorzaam gaf hij
antwoord op alle vragen ofschoon
het hem erg moeilijk viel met dat brok
in zijn keel. Want wél spraken de
menschen ook over zijn nieuwe zusje,
maar niemand vroeg hem naar zijn
moeder.
,,'t Is net of hij er een vermoeden van
heeft, als je hem daar zoo stil ziet zit
ten," zei juffrouw Béranger tegen den
dokter. „Ik zal blij zijn, als ik hem aan
zijn vader over kan geven, want ik kan
hem niet aanzien, zonder dat de tranen
in mijn oogen schieten.
Tegen den middag bereikte het schip
de veilige haven, opgewacht door een
duizendkoppige menigte. Toen de loop
brug uitgelegd was, mocht Jaimie het
eerst van boord aan de hand van
juffrouw Béranger en dokter Landré
en nadat liij eerst tegen al die vreemde
menschen had moeten knikken, die af
scheid van hem wilden nemen.
Bleek en met trillende lippen liep hij
de loopbrug af. Aan den wal ging een
hoeraatje op, toen de menschen hem
zagen, maar Jaimie begreep niet, dat
die feestelijke ontvangst voor hem was
bestemd.
Angstig keek hij uit naar zijn
vader, maar hij zag hem eerst niet.
Toen zag hij plotseling iemand op
zich toekomen, die een soldaten
uniform droeg en een zwarten band
om zijn arm.
„Jaimie. hoorde hij zich toeroe
pen en aan die stem ontdekte hij pas,
dat die soldaat zijn vader was.'Hij rukte
zich los .van juffrouw Béranger en den
dokter en sprong hem om zijn hals.
„M'n jongen; m'n lieve jongen.
hoorde hij zijn vader mompelen. „Sinds
vanmorgen ben je hier de held van den
dag, maar ik wou dat je lieve mama...."
De stem aan zijn oor brak en door zijn
tranen heen keek Jaimie naar de opdrin
gende menschen, die nu vlak bij hem
stonden. De. dokter zei iets tegen hen
en daarop gingen ze een paar passen
terug.
Toen drukte Jaimie zijn gezicht stijf
tegen zijn vaders wang. De tranen
stroomden langs zijn bleek gelaat.
„Ja. mama," bracht hij snik
kend uit. „Het zusje, dat ze me beloofd
heelt, heb ik gekregen. Maar mama
is dood.
SLECHTS 20 CENT PER WOORD
MINIMUM 10 WOORDEN
AFLEVERING aE*EAG NA
DIEN VAN AANBIEDING
/v\w
Sla een brug naar aan goede be
trekking.
Degeliike theoretische kennis als fun
dament voor Uw practische ervaring,
laat daarop Uw brug naar vooruit
gang rusten en... U komt er!
Studeer techniek thuis!
Burgerlijke bouwkunde. Architectuur, Meubel- en
Schildertechniek, Water- en Wegenbouw, Beton
bouw, Werktuigbouwkunde, Auto- en Vliegtuigtech
niek, Electrotechniek, Radiotechniek, Chemische
Techniek, Zuivel techniek. Speciale cursussen.
TOO Leervakken
120 Leraren
SOOO Cursisten
HET NEOERLANDSCHE TECHNICUM
ARNHEM
