s\\
ïerh Elastisch Kleurecht/
Echte Eau de Cologne
r
Daarna kwamen van Amerika de
stopwetten tegen de vestiging
van vreemdelingen. Ondertus-
sclien wachtte onze Otto met gloeiend
ongeduld op betere tijden. Om fortuin
op te doen deed hij nog 'n laatste
poging: hij vroeg de hand van m'n
nichtje Lila van Sylvanië. Hij werd
afgewezen. Onder den schijn van goed
heid bracht hij toen hier Jan Danischeff
binnen, zonder evenwel bekend te ma
ken, dat die z'n chauffeur geweest was.
Hij had heel goed gezien, dat Danischeff
'n knappe kerel was, zoowel wat verstand
ids uiterlijk aangaat. Hij gaf hem maar
één opdracht mee; namelijk voor
komend te zijn tegenover m'n nichtje,
't Is 'n waar mirakel, meneer de officier,
dat die jongen zoo fijn van karakter ge
weest is en niet geprobeerd heeft 'n kind.
waar hij op die manier op opmerkzaam
gemaakt was, te verleiden. Meneer van
Karysch rekende op een mooi schan
daal, waar z'n wraakzucht zich aan zou
verlustigd hebben, want zoo'n duister
karakter heeft hijbehoefte aan genot,
en aan macht, en 'n haat op leven en
dood aan wie hem weerstaat!"
„Mooi zoo, Madany," klonk plotseling
de stem van Van Karysch. ,,.Te had pro
cureur moeten worden, wat 'n requisi
toir! Je zou trouwens ook een tiptop
detective geweest zijnIk had je
werkelijk onderschat, ik dacht niet, dat
je zoo'n verstand had...."
Met 'n losse manier van doen, waar
ieder versteld van stond, zette hij zich
schrap. De korte inzinking, die hij ge
voeld had, was hij te boven, 'n Vreemde
kalmte teekende zich af op z'n bleek
gezicht, waarin alleen z'n oogen en z'n
tanden nog 'n glans hadden, die be
vreesd maakte.
„Bijna al uw redeneeringen kloppen,"
vervolgde hij. „Des te erger voor me.
't Schijnt, dat ik één fout gemaakt heb.
Welke is dat?"
„Dat je verhuisd bent uit de twee
huizen tegelijk." zei Zoltan. „M'n
detective heeft daardoor iets vermoed."
„O! Had je 'n detective? Heb je dat
niet alleen gevonden?" wierp hij er
brutaal uit. „Ik dacht ook al.
Maar Zoltan begon te lachen, zoo ver
bluffend luid en helder, dat die spot
er in wegzakte. Van Karysch z'n gezicht
betrok.
„Jij hebt je vergist in één punt," zei
hij nog. „Ik heb de hand van Lila ge
vraagd, niet omdat ze rijk was. maar
omdat ik verliefd op haar was. 't Mag
vreemd lijken, maar ik had 'n vereering
voor dat kind. En toen ze me afgewezen
had. was ik razend...." Hij schepte
adem. „Daarenboven, van dien dag af
voelde ik me als geteekend. Ik had nooit
anders dan succes gekend. Ik had geen
vertrouwen meer in mijn fortuin. Dat
heeft me om zeep gebracht."
Hij draaide z'n hoofd naar Danischeff.
„En jij hebt den theoloog Kakos ver
huisd! Daar heb ik geen minuut aan
getwijfeld. Ik had jou genomen, omdat
ik 'n goed voorteeken had. In dat pakje
namelijk, dat je me achterna gebracht
hebt, zaten niets anders dan de Dau
phin en de Hemelvuursteen, die ik juist
aan dien schurk van 'n Natlianaël was
wezen aanbieden
„Jongen, jongen!" zei Daczy opeens,
die z'n aandoening niet meer meester
was.
'n Zenuwachtig lachje ontsnapte aan
de menschen rond de tafel. Van Karysch
zplf glimlachte flauw.
„Ik heb de partij verloren," zei hij
droomerig. ,,'t Is jammer."
Hij bedwong zich.
„Ik meen te begrijpen," zei hij tot.
Madany, „dat je de juweelen, die naar
Engeland verhuisd waren, terug hebt. Je
kunt de andere vinden in de houtkist op
m'n kamer, onder 'n hoop houtblokken."
Hij keerde, zich naar Danischeff.
„U moet niet verwachten, meneer,
dat ik me tegenover u ga verontschul
digen. LT of ik, ik had liever gehad dat
u 't geweest was. Trouwens, u hebt meer
aan me te danken dan u denkt.
Hij liet 'n akeligen lach hooren. Toen
zweeg hij plotseling. Martok had 'n
teeken gegeven. Twee politie-agenten
traden naar voren. Van Karysch liet zich
meevoeren zonder iets te zeggen.
XXVII
De prins van Sylvanië ging zitten in den
leeren stoel met besneden houtwerk, den
leunstoel, dien hij verkoos boven alle
andere, en met 'n zucht van verlichting
liet hij zich achterover glijden. Eindelijk
had hij z'n bibliotheek met haar gewone
stemming van vroeger weer terug.
Eindelijk waren ze weg, al die menschen,
die z'n leven en z'n werk waren komen
storen en er al dat verschrikkelijke in
gebracht hadden. Nog doolden de her
inneringen aan dien vreeselijken tijd
door de gangen en de zalen van z'n
kasteel, maar de atmosfeer werd zoetjes
aan weer rustig, 't Leven zou z'n ouden
gang weer gaan hervatten! In de biblio
theek hing 'n ingetogen stemming van
studie. De gordijnen waren neergelaten
'n zacht vuurtje straalde z'n weldadige
warmte uit den grooten haardde
groene kap van de lamp spreidde '11
aangenaam licht over de vermoeide
oogen van den prins en over 't hand
schrift van 't leven van koning Stepha-
nus op tafel. De half volgeschreven
bladzijde wachtte op de hand, die voort
zou werken.
Twee kloppen vielen op de deur en
zonder antwoord af te wachten stapte
Zoltan naar binnen. De oude Karol
ontving hem met 'n glimlach. Na de
schokkende gebeurtenissen der voorbije
dagen was de bewondering, die hij z'n
neef toedroeg, nog toegenomen.
Madany ging rustig zitten. „Oom,"
zei hij zonder inleiding, „zoudt u mij
als secretaris willen hebben?"
De prins keek verrast op.
„Als secretaris? Maar. natuurlijk,
maar. je weet wel. Danischeff..."
„Danischeff zal misschien aan 'n
ander leven denken, oom."
en van oudsher gewaardeerd geschenk.
Millioenen dames en heeren houden van de Eau de Cologne
„Rood Farina Merk", omdat haar reuk zoo heerlijk, sterk
en zuiver is. Ze wordt samengesteld uit de edelste geuren,
vol kracht en aroma, opwekkend en frisch, getrokken uit
planten onder een zuidelijken zon gerijpt. Ze maakt den
geest helder, wakker en frisch. Eeuwen lang is deze Eau
de Cologne bekend en stelt men haar uitwerking op prijs.
Even zoo lang biedt men haar zijn vrienden ten geschenke
aan, wanneer men iets bijzonder fijns wil geven, dat
toch niet duur is. In alle goede zaken kunt U krijgen
