\Z&ihcJk
CREMEMOUSON
7
BESCHUIT
Steeds meer
yylCCl
onderhuid
sche
werking
35
Er was even 'n stilte.
„Ik veronderstel, dat je de bewijzen
kunt leveren van wat je beweert," mom
pelde eindelijk de oude kasteelheer.
Sarviz glimlachte.
„Geef me maar even den tijd, naar
de spreekkamer te gaan. Ik heb daar
op 'n prachtigen Renaissance-koffer,
waar ik je m'n compliment over maak,
Karol, 'n klein kistje laten staan, lang
niet zoo mooi, maar steviger en gemak
kelijker om te dragen. Daar zitten alle
papieren in van m'n vriend Jan van
Berniolles
Eenige oogenblikken later stond 't
kistje open tussclien de twee mannen
op tafel. De bewijzen waren onweerleg
baar. Sarviz gaf ter ondersteuning nog
z'n verklaringen ten beste.
De markies van Berniolles, Jan's
vader, was getrouwd met 'n Hongaar-
sclie uit 'n voorname familie, Hélène
Zendbérény. 't Was 'n schitterend paar,
allebei knap, innemend van karakter,
levend in volmaakte verstandhouding,
in 't bezit van 'n aanzienlijk vermogen.
De markiezin had 'n paar trouwe men
sehen uit 't dienstpersoneel meegeno
men, namelijk Stephanus Danisclieff
en Barbara Hungajaro, die de voedster
was geweest van haar zoon Jan. Daarop
kwam de oorlog. De Berniolles verloren
er drie vierden van hun vermogen in.
De markies stak de rest in gewaagde
ondernemingen, waarvan men hem
gouden bergen beloofde. Hij hoopte
zoodoende voor z'n vrouw en z'n zoon 't
vroeger vermogen terug te winnen. De
ontgoocheling liet niet lang op zich
wachten. Hij was niet alleen alles kwijt,
maar zat daarenboven diep in de schuld,
't Ongeluk had hem geheel ontmoedigd
en menschenscliuw gemaakt, hij begon
vreemd te doen en vreemd te spreken,
't Was alsof er iets was stuk geslagen in
z'n hoofd, 't Einde is geweest de dood
in 'n toestand van zinsverbijstering.
Voor z'n vrouw en z'n zoon was de slag
verschrikkelijk. Maar ze waren moedig
en hadden 'n diepe genegenheid voor
elkaar. Alles wat hun overbleef werd
verkocht om de schulden af te betalen
en ze leefden arrn, maar altijd te zarnen.
Hun familie, die hen in 't begin be
klaagd had, vergat hen des te vlugger
wijl ze zelf niet klaagden en vooral wijl
geen van beiden de minste opmerking
over den overleden markies duldde.
Alleen 'n bejaarde oom dacht er aan
Jan te laten trouwen met 'n meisje, dat
'n rijken bruidsschat mee zou brengen.
De jongen gevoelde zich niet tot haar
aangetrokken en weigerde, met 't gevolg,
dat de oom zich beleedigd achtte. Kort
daarna begon de markiezin te lijden aan
een van die kwalen, die geen genade
kennen. Zoodra ze haar toestand be
sefte, kwam 't. heimwee over haar, de
zucht naar haar vaderland. Haar zoon
bracht haar er heen ten koste van
zware offers en li ij «bleef haar oppassen
tot 't einde toe. Ze had weer betrekkin
gen willen aanknoopen met 'n nicht
van haar, die, toen ze haar armoe en
haar ziekte zag, vreesde lastig gevallen
te worden om geld en haar harteloos
van zich afstiet, 't Deed haar zoo'n
verdriet en haar zoon was er zoo ver
ontwaardigd over, dat hij zwoer nooit
meer te trachten de banden met z'n
familie weer aan te knoopeu. Hij hield
woord. Z'n laatste spaarpenningen gaf
hij uit voor de begrafenis van z'n moe
der en zocht z'n kost te verdienen zon
der op iemand, wie 't ook zij, 'n beroep
te doen. Hij veranderde van naam, uit
eerbied voor dien naam zelf en om te
voorkomen herkend te worden. Z'n
gedachte viel op den naam van 'n be
diende, 'n ouden getrouwe van z'n
familie, Danischeff. Maar 't was 'n
zware tijd. Hij was gedwongen allerlei
bezigheden, tot de meest vernederende,
te verrichten. Hij leerde den geesel van
de werkloosheid en den angst om den
dag van morgen kennen. Toen hij Van
Karysch hem 't voorstel hoorde doen
als secretaris van den prins van Sylvanië
in dienst te treden, geloofde hij aan
'n beschikking van 'n hoogere macht, hij
dacht gered te zijn, hij dacht gelukkig
te worden
De prins van Sylvanië had dat lange
verhaal met de levendigste belangstel
ling aangehoord. Van tijd tot tijd had
hij 'n korte vraag gesteld, 'n nauw
keuriger inlichting gevraagd. Toen alles
ten einde verteld was, vestigde hij z'n
donkeren blik op z'n ouden vriend en
gedurende 'n enkel oogenblik soheen hij
te aarzelenten slotte sprak hij
„Jij weet zooveel, Mathias. Weet je
ook, dat m'n kleindochter op dien jon
gen verliefd is?"
„Ja," zei Sarviz ernstig.
'n Glimlach gleed over 't harde gelaat
van den ouden man.
„Wat je niet weet, is, dat nauwelijks
'n half uur geleden Zoltan Madany me
de hand van Lila voor den jongen is
komen vragen en dat ik geweigerd heb."
„Heeft hij dat gedaan?" riep Sarviz
met bliksemende oogen uit.
„Ja, was hij op de hoogte van wat jij
me juist verteld heb?"
„In 't geheel niet. Om de waarheid te
zeggen, ik heb hem misschien laten
voelen, dat Jan van Berniolles van goe
den huize is. Maar jij bent "de eerste,
aan -wien ik de waarheid blootgelegd
heb, Karol."
„Hij is te werk gegaan onder 'n plot
selinge ingeving," mompelde de prins.
„Goede kerel! Romantisch, edelmoedig,
altijd dezelfde. Dat neemt niet weg,
dat ik z'n candidaat afgewezen heb,
omdat hij geen naam had
„Nu heeft hij er een,"zei Sarviz zacht.
„Dat verandert alles," zei de
grijsaard.
Hij zag bleek, maar hij bleef rechtop
zitten en onder z'n zware witte wenk
brauwen vlamde 'n ongewoon licht. Er
was 'n stilte. Toen zei de prins
„Maar Lila en Zoltan hebben veel
voor me verborgen gehouden, veel te
veel. Hielden ze me dan voor 'n ouden
man, die niets meer waard is? Daar
hebben ze 'n straf voor verdiend. En
die zullen ze hebben."
„Wat ga je doen?" vroeg Sarviz
ongerust.
„Wees maar niet bang."
De prins had 'n vel papier genomen.
Hij wierp er vlug eenige regels op en liet
't naar z'n kleindochter brengen. Daar
na ging hij met Sarviz voor den schoor
steenmantel staan, waarop 'n pendule
de uren wegtikte.
„Over tien minuten, Mathias, niet
eerder, kun je hun je openbaringen gaan
meedeelen," zei hij ondeugend glim
lachend
Sarviz keek hem met bezorgdheid
aan, maar stelde geen vragen, daar hij
van te voren wist, dat 't nutteloos zou
zijn. En de twee mannen bleven stil
zwijgend staan voor den gouden slin
ger, die de seconden vol angst aftelde
met dezelfde regelmaat als waarmee
hij weldra de seconden vol vreugde zou
laten wegrollen in den tijd.
XXIX
Zoltan was bij Lila, toen haar 't I
briefje van haar grootvader werd over
handigd. Met 'n koortsachtige haast j
maakte ze 't open. Ze liet 'n gil. Ze zag
doodsbleek en haar oogen stonden hard
en zwart. Zoltan, stomverbaasd, rukte
haar 't papier uit de handen. Er stonden
slechts enkele woorden op, gevolgd dooi
de handteekening van den prins.
huisvrouwen maken
het tot haar goede ge
woonte, aan de ontbijt
en koffietafel steeds een
plaats in te ruimen voor
de smakelijke, voedzame
MET EEN ALBUM-PLAATJE
Hier i» een recept
van luillioenen mooie vrouwen!
t\/asseert 's morgens en 's avonds Uw ge
zicht en hals met Creme Mouson. Dagelijks
verbetert Uw huid zich en is weldra jeugdig
en schoon als nooit tevoren. Creme Mouson
blijft niet als een laagje op de huid achter
en maakt haar niet vet. De oliën, vetten en
andere werkzame bestanddeelen, die deze
creme bevat, dringen door tot in de onderste
weefsels van de huid en verfraaien haar
van binnenuit. In
deze onderhuid-
sche werking ligt
de waarde van
Creme Mouson.
Creme Mouson kleeft niet en maakt niet
vet; niemand bespeurt het gebruik. Behan
delt Uw gezicht derhalve meerdere malen
per dag met Creme Mouson, in ieder
geval 's morgens, 's avonds en voor
U uitgaat.
Wilt U een overtuigend bewijs? Masseert
dan eens de eene helft van LV gezicht inet
Creme Mouson, en vergelijkt 11a enkele
minuten. Dan bemerkt U het beste, hoe
schoon, jong en frisch Uw huid wordt door
het gebruik van Creme Mouson met onder-
huidsche werking.
j net
VERVOLG OP BLADZ. 39 Generaal VertegenwoordigersF. L. VoUemans Zonen, Rotterdam, Utrecht, Amsterdam.
