iiooilloli i<| sstsvscYyc i$OMS WORDT KINDERSPKL PHILIPS LAMPEN tttccfd&J&cfó wzh Uur^ü*ne/t 6eJt0i/>£-eeH <7ki^oo„ inadem /5Octe/$aj!?U4H0H 39 VERVOLG VAN BL ADZ. 35 „Mijn vil is, dat je trouwt met den markies van Berniolles." ,,Mooitschreeuwde Lila met 'n schorre stern, zooals Madany nooit van haar gehoord had. Als versteend las hij de boodschap nog eens over. Hij kon niet begrijpen, wat daar opeens de oorzaak van was. Was 't 'n vlaag van drift van den despoot, die de oude Karol vroeger geweest was en die hij soms opnieuw dreigde te worden? Maar- was dat wel aan te nemen? De aandoenlijke toon van z'n stem klonk Zoltan nog in de ooren, waar hij zooeven nog z'n vasthouden aan z'n standpunt verontschuldigd had. Wat was er gebeurd? „Lila," zei hij geschrokken, „ik begrijp er niets van, kindje. Ze zat met haar bevende handen in elkaar geklemd. „Dat is onmogelijk, dat kan ik niet," zei ze telkens opnieuw en op denzelfden toon. „Maar wat voor 'n gedachte beeft hij gehad?" mompelde Zoltan spijtig. „Wacht eens, ik zal naar hem toe gaan. „Waclit," zei ze. Ze was op 'n stoel neergevallen, maar in '11 plotse ling ontwaken van haar wilskracht stond ze recht. „Ik kan 't niet. Hebt u hem dan niet gezegd, dat ik van Jan Daniseheff hield? Van hem en van niemand anders? Weet hij niet, wat dat beteekent?" „Stil, kind, stil, we zullen 't hem uitleggen,..." „Ja," zei ze met vuur, „ga naar hem toe, zeg hem, dat 't onmogelijk is, hoort u, onmogelijk. Ze klampte zich aan hem vast en mompelde afgebroken zinnen, woorden vol wee en schreien om hulp. Er werd plotseling kort op de deur geklopt. Sarviz dreef als 'n stormwind naar binnen. „Ja, ja! Dat dacht ik wel!" schreeuwde hij woedend. Hij ging op Lila toe en pakte haar bij de schouders. „Schrei toch niet meer, schrei toch niet meer, klein ding, wees gelukkig! .Tan van Berniolles. „O, weet u Maar hij liep over die onderbreking heen. „Jan van Berniolles. dat is hij. dat is Daniseheff!" Er viel tegelijk 'n kreet van Lila's lippen en van die van Zoltan. „Wat zegt. u?" zei ze. bevend over heel haar lichaam. „Ik heb hem alles verteld," zei Mathias, wiens gelaat, koddiger dan ooit, om de beurt lachte en schreide. „Hij vindt 't goed, omdat 't Jan van Berniolles is...." De gedachte, 't begrijpen sloeg als 'n weerlicht door Lila's hoofd. En er klonk 'n meisjeslach, die als met tranen overgoten werd.... En Zoltan be greep ook. Hij sloeg zich plotseling voor 't voorhoofd. „Maar hij wil vertrekken!" „Vertrekken zei Lila, wier gelukkige lach opeens verstilde. Zoltan had z'n hand reeds op den electriscken knop. „Weet misschien, waar meneer Daniseheff is?" vroeg hij aan den bediendedie binnenkwam. Over 't gladgeschoren gezicht viel 'n uitdrukking van verwondering. „Meneer Daniseheff? Ik ben hem juist tegen gekomen, meneer de graaf. Hij liep den kant van de garage uit met 'n valies in z'n hand." 't Kostte niet veel tijd. Zoltan pakte z'n nichtje bij den arm en ze liepen de kamer uit. Maar hoe vlug ze ook liepen, ze kwamen te laat. Aan de ga rage werd hun gezegd, dat Daniseheff juist het kasteel verlaten had met 'n chauffeur, die hem naar 't naastbijzijnde station reed. 't Gezoem van den motor klonk nog in de dreef. „Laten we de Mercedes nemen," hijgde Lila. Zonder 'n woord te zeggen sprong Zoltan ach ter 't stuur. De zware wagen wipte uit de garage en joeg als 'n kogel vooruit l'as na enkele kilometers haalden ze den auto in en gayen 'n teeken, dat. ze moesten stoppen. „Maar m'n goede Berniolles," zei Zoltan vlak- ve.g, je bent te vroeg vertrokken, veel te vroeg. We komen je halen. Er moet over gewichtige din gen gesproken worden. Ik denk, dat 't wijs is je reis tot later uit te stellen. Laten we voor't oogenblik terugrijden." De jongeman keek hem aan, stom van verba zing. Hij durfde niet begrijpen, ondanks het. feit. dat Lila er was. Madany duwde hem achter 't stuur van de Mercedes. „Ga op mijn plaats zitten, kerel. Ik heb 'n hekel aan die zware wagens. Jij rijdt m'n nichtje wel terug Hij ging zelf naast den verbluften chauffeur zitten. „Terug naar huis," zei liij kalm. „Ik houd niet van sturen en ook niet van zware motoren. Er is niets beter dan 'n kalm vaartje. 'n fatsoenlijk gemiddelde. Die Mercedes-wagens, dat gaat voor iets goeds door. is 't, niet? Ik heb er als 't ware 'u voorgevoel van, dat die daar oponthoud zullen krijgen „Grootvader," zei Lila. toen ze de bibliotheek binnenkwam, „neem me niet kwalijk, dat ik niet eerder gekomen ben om u te zeggen, dat ik aan uw verlangens gehoorzaam. Maar ik heb, juist om m'n gehoorzaamheid t-e laten zien, m'n verloofde 'n beetje ver moeten gaan halen Haar oogen tintelden als sterren. Over heel haar wezen lag 'n stralende blijdschap. De prins keek haar '11 tijdlang in stilte aan. Door z'n oude hart golfde '11 machtige ontroering. „Wees gelukkig, Lila." Dat was z'n eenige woord. Hij keerde zich naar Jan van Berniolles. „Ik geloof, jongen, dat haar geluk in goede en sterke, handen ligt." „Meneer," stamelde hij, „wat kan ik u zeggen?" „Zeg niets! Op mijn leeftijd weet '11 mensch, dat er zinnen bestaan zonder woorden...." Zoltan kwam naar voren met Sarviz. Ze straalden allebei van vreugde. „Weet je 't nieuws al?" zei Zoltan. „Ik ga 'f Leven van koning Stephanies mee afmaken. En als ik barbaarsch Latijn schrijf, kom jij 't verbeteren, nietwaar, neef?" „I zult. geen barbaarsch Latijn schrijven," zei Berniolles glimlachend. ,,'t Is'in ieder geval mogelijk." 11 ij lachte. Maar opeens werd hij ernstig, ij gaan '11 leven afmaken, nietwaar, Karol, en jullie gaan er een beginnen. Elk leven is een schakel in het bestaan der menschheid. Ik hoop. dat jullie leven '11 gouden schakel mag zijn!" „Ja, zei de prins, ,,'n gouden schakel!" EINDE Wanneer kinderen bij een tekort aan licht spelen of werken, is dat noodlot tig voor hun oogen. Bijziendheid, over- prikkeldheid, slecht leeren het zijn vaak de onafwendbare gevolgen van een huisverlichting, die tekort schiet. Gaat na, of in het middenlicht van Uw vertrekken een Philips „Bi-Arlita" lamp van minstens 150 dekalumen aanwezig is en zorg voor een extra lampje op de plaats waar gewerkt of gespeeld wordt. Goed licht kost zoo weinig. Voor enkele centen per avond schenkt een Philips „Bi-Arlita" lamp Uw ge zin de weldaad van overvloedig licht!

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 39