KERSTLIED 1939
i M JTS rn> rr-i iwv
VOOR PANORAMA GEDICHT EN
;mp o
I ad/\gio
2AN6
■STAAT H'JZWUG
PIANO
MMR
TEKST EN MUZ EK H.
OP EENSTILLEN WINTERNACHT,TUS5CHENWITBESNEEUWDEBOOMEN STAATEENDENNEBOOMTE DROOMEN 0*VER 'T KERSTFEEST, DAT HEM WACHT. ALS VERLOREN IN GE-DACHTEN
STl
DUISTERE EN ZWART, N06 SCÖUNT Z'J VOOR ONS t IW STRALENDE PRACHT, 2'J W'JST ONS PEN WE6 DOOR DEN DONKERSTEN NACHT, NAAR HET LICHT VAN DEN VREDE DAT 'TKEBIfEBT ON
OF EEN HENSCH HEM WE6KQMT HALEN, EN HU DAN IN UCHT ZAL STRALEN^AAAREEN ZILVER WITTE MAAN, K'JkT HEM LAN6 EN PEINZEND AAN
m ji
tN HET IS ALSOF HU FLUISTERT: „ACH DE WERELD IS VER - DUISTERD. WAAR ZULLEN JE KAARSEN BRANDEN? DU6TERNIS1RE6EERT v*
SCHUNT TOCH EEN UCHT, DAT LAAT ZICH NIET VERDUIST'REN. DIE 5TER DIE VREDE ONS GEBIEDT, |S ALF> HET EEUWIG VREDESLIED. HE- LAAS DE WERELD HOORTHEf NIET
WIL ER NIET NAAR LUISTEREN MAAR EENSHEEFTDIE STER IN DIEN HEHJ&EN NACHT, DE WUZEN UIT T OOSTEN NAAR 'V KERSTKIND &E-BRACHT, EN q
Op een donkeren winternacht
Tusschen vallende granaten
Vluchten honderden soldaten
Voor den dood, die straks hen wacht
Luchtsirenes loeien dreigend,
Zwarte schimmen schuiven zwijgend
Door de straten van de steden,
Waar in 't donker wordt gestreden.
Om een ij delen oorlogswaan
Moet de mens.ch in t donker staan,
Maar een ster fonkelt laart
En haar glans is niet t - dooi
Boven allen strijd ver! >ven
Kan zij ons de rust he: jevei
