NA EEN KWARTEEUW On&e beste wenschen voor 1915! i9i4 l^erstmtö 1939 het Kerstmis wordt in oorlogstijd, kunnen er donkere gedachten rijzen in de hoofden der menschen van goeden wille. Het lijkt spot, het woord vrede in den mond te nemen, als de zang van klokken en engelen overbul- derd wordt door kanonnen. Het lijkt, of het leven wordt beheerscht door de machten der duisternis: den duivel in den mensch en den duivel buiten den mensch, den geest des verderfs, de gezusters Haat en Baat. Waar staan dan nog sterren en wie durft nog kaarsen ontsteken en feestlampions? Het lijkt wel, of er aan den Kerstboom van het menschelijk bestaan geen andere geschenken meer hangen dan mitrailleurs en gevechtsvliegtuigen, gas maskers en duikbooten. De pessimist, die hand- en spandiensten verricht aan de duistere machten die er niet tegen opziet, azijn te gieten in de zoete spijze van medemenschen glorieert, als het Kerstmis wordt in oorlogstijd. Wéér. in 1939 gelijk in 1914. Hij zegt (en o, hoe droevig schijnt hij gelijk te hebben!): „Kijk hoe het tóén was! Vrede en mensche- lijkheid lagen te bloeden, te pletter getrapt onder bespijkerde Goliath-laarzenEn kijk danhoe is 't mi? Er is voor de mensehheid geen vrede, geen vreugde en geen geluk.... de eene ellende volgt de andere op!" Of misschien heeft de pessimist ongelijk. Misschien ziet de waarheid er anders uit. Misschien hangen de beste aller gaven wél aan den Kerstboom, maar hoog, en is de mensehheid nog te klein, om er bij te kunnen. Toen het Kerstmis werd in 1914 hoorden zij, die in het zuiden woonden van ons neutrale, maar mee benarde land, het bolle bonzen der kanonschoten. Granaten hadden de kerktorens tot puin geschoten, en granaten floten en knalden, waar kerkklokken ooit hadden gehangen en Kerstmis geluid. En langs onze wegen zagen wij groepen menschen met verkrampte gezichten voortsukkelen, of zitten, liggen langs de kanten. Er waren veel vrouwen onder en veel kin deren, de meeste mannen waren oud. Zij hadden „bagage" bij zich, wat armzaligheid van kleeren zal het geweest zijn, in doeken geknoopt, en er waren onomhulde, aandoenlijk nuttelooze voorwerpen bijwat zij maar gauw gepakt hadden, oin mee te nemen, toen ze in wilden angst vluchtten uit eigen huis, wijl de vernieling goed en leven be dreigde. En we kregen van die menschen verhalen te hooren, litanieën van misère-verhalen, lijsten van barbaarschliedener ging een museum van gruwelen voor ons open Zoo bonsden de kanonnen, knetterden er granaten, vluchtten de ellendigen links en rechts in Europa en elders. Maar dat waren allemaal nog slechts grens- verschijnselen. De matte uitvloeiiugstiuten aan den rand van de inktklad. Het diepe, liopelooze zwart vertoonde zich op de slagvelden en de stukjes zee, die slagveld werden. Hier vloog een doormidden Een Fransche prentbriefkaart van 25 jaar geleden: Vader tijd slaat de bladzijden om! Op de oorlogsbladzijde 1870 volgde de oorlogsbladzijde 1915 en daaronder scholen nog vele pagina's, onbek end, raadselachtig nog... Welke onheilsbladzijde lag daaronder verborgen? Wij weten het nu: het oorlogsblad 1939! Straks wordt ook dat blad omgeslagen. Zal het jaarcijfer 1940, dat dan te voorschijn komt, omkranst zijn met vredepalm „Beste, wenschen Bij de eerste jaarwisseling inden wereldoorlog wenschte Panorama zijn lezers met deze plaat toe, dat hel krijgsbedrijf mocht worden vervangen door nij verheid, dat de soldaat zijn uniform mocht uittrekken, om weer te gaan zaaien op den vredigen akker, dat de kanonnen opgeborgen, de schepen weer veilig varen mochten dat geen verken ners en lijken, maar rijpende vruchten de velden mochten dekken Moge het naderende, nieuwe jaar dien Panorama-wensch. nu herhaald, in vervulling doen gaan... wat in 1915 helaas niet het geval mocht zijn! Een X ederlaiLilsche prentbriefkaart van 25 jaar ge leden. De wacht aan de grens zucht: „Hoe lang nogf" Teekening van Willy Sluiter. Met deze en de volgende illustraties laten wij zien, hoe Nederlandsche en buitenlandsche teekenaars vóór een kwarteeuw het thema Kerstmis in oorlogstijd" behandelden. Té veel helaas van hun. toenmalige gedachten is 'ok heden toepasselijk KeRrrMii Vc vv« 0

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1939 | | pagina 2